Hallo! Het derde verhaal al weer. Het tweede verhaal hadden we heel snel af en we waren nog wat dingen vergeten te zeggen;

Lieve Luutje19 en mrsMalfoy-Scarlet super bedankt voor al jullie reviews in het eerste en tweede verhaal! Tnx, Tnx en nog eens Tnx!

Hoofdstuk 1 Beest

POV Emma

Emma liep samen met haar hond Snuf door het park. Ze had Snuf van haar ouders gekregen voor haar verjaardag.

Ze wilde net Snufs riem losmaken, als Snuf een harde ruk aan de riem geeft. Daardoor verloor ze haar evenwicht en viel op de grond. "Oeps, sorry Em." Emma keek op. Sjors zat op zijn hurken Snuf te aaien. "Geeft niet Sjors." zei Emma lachend. Sjors hielp Emma overeind, terwijl Snuf rondjes om hun heen rende. Ze begonnen te lachen als ze zien dat Snuf niet meer verder kon rennen; Emma had de riem nog vast en Snuf had hun aan elkaar gebonden, door het rondjes rennen.

"Kom op Snuf, deze kant op." probeerde Emma, maar Snuf snapte het niet en duwde Emma en Sjors dichter tegen elkaar. Ze kregen een rood hoofd en mompelden wat. Sjors probeerde het, en Snuf snapte het meteen.

"Ben je altijd zo goed met honden?" vroeg Emma, toen ze bevrijd waren. Sjors haalde zijn schouders op en ze gingen op een bankje zitten.

"Leuke vakantie gehad?" Sjors' gezicht vertrok even. "Ging wel... En de jouwe?" Emma en Sjors woonden vlak bij elkaar, en trokken daardoor ook vaker met elkaar op.

"De mijne was erg leuk!" zei Emma. Sjors was een week op vakantie naar Roemenië geweest en Emma een weekend naar Frankrijk. "En ik heb Snuf gekregen!" Ze aaide Snuf over zijn kop. "Toen ik weg was?" Emma knikte. "Wat leuk! Wat voor een ras is het?" "Dat zie je toch wel? Een Golden Retriever!" zei Emma lachend.

"En verder? Nog bij Skye gelogeerd?" Emma knikte.

"Vertel nu eens wat jij in je weekje Roemenië heb gedaan!" Emma gaf Sjors een duw. "Gewoon." zei Sjors vaag. Emma begon te lachen. "Een saaie week dus?" Sjors knikte. Ze waren even stil.

Snuf kwam aanlopen met een enorme tak in zijn bek. Emma en Sjors begonnen te lachen, toen ze hem aan zagen lopen. Hij kwispelde vrolijk, en legde de tak voor Sjors neer. "Hij mag je wel." zei Emma vrolijk. Sjors knikte en pakte de tak. Hij stond op, en gooide de tak heel ver weg.

"Mooi gegooid." zei Emma bewonderend. Ze kon zelf niet zo ver gooien. "Dank je." zei Sjors glimlachend.

Emma keek op haar horloge. Bijna zes uur! Ze stond op. "Ik moet naar huis." Ze floot en Snuf kwam aanrennen; zonder tak. "Niet gevonden?" vroeg Sjors. "Je gooide dus heel ver!" zei Emma glimlachend, terwijl ze Snuf aan de riem deed.

Ze liepen samen door de straten, totdat ze bij Emma's huis aankwamen.

"Zie ik je vanavond?" vroeg Emma. Zij en Sjors spraken meestal 's avonds af en bleven dan een lange tijd in het park praten. "Het is volle maan." ze keek Sjors vragend aan. "Oh, eh, ik kan niet." "Oké." zei Emma. "We kunnen ook morgen afspreken." stelde Sjors voor. "Ik kan niet, ik ga bij Skye logeren.""Oké." Ze bleven even staan, en zeiden niets. "Dan zie ik je later." zei Emma. "Ja. Doei" Sjors aaide Snuf, zwaaide even en liep door. Emma liep achterom, en deed de poort open.

"Emma? Wil je Snuf uitlaten?" vroeg Emma's moeder Grace. Emma knikte en pakte de riem. "Kom Snuf!" Ze deed Snuf aan de riem, en liep naar buiten. Buiten was een mooie donkerblauwe lucht, met een stralende maan met sterren. Emma zuchtte en liep richting het park.

Toen ze in het park was, maakte ze Snuf los, en wandelde rustig door.

Opeens stoof Snuf langs haar voeten. Hij dook luid blaffend in een struik naast haar. Emma staarde even verbaast naar de struik. Voorzichtig sloop ze er op af.

Net toen ze in de struik wilde kijken, stopte het geblaf. Voorzichtig deed ze de takken opzij, maar ze zag niets. Ook geen Snuf. Waar is hij nu? Dacht Emma. Ze floot en even verderop antwoordde Snuf blaffend.

"Wat is er Snuf?" vroeg Emma, terwijl ze naar het geluid toeliep. Het geluid stopte weer, en Snuf kwam uit de bosjes voor haar. "Waar kom…?" Emma werd onderbroken door een luid gegrom achter haar. Met grote ogen keek ze naar Snuf, die vrolijk kwispelde. Wat? Langzaam draaide ze zich om.

Voor haar stond een enorme grote hond. Hij zag er meer uit als een wolf, maar hij was er te… Tja, hoe zeg je dat...? Te groot voor! Het was een megawolf…

Te laat besefte Emma dat ze eigenlijk moest wegrennen. Ze nam geschokt een paar stappen achteruit.

Emma draaide zich om, greep Snuf en rende naar de andere uitweg. Ze keek nog achterom toen ze wegrende, en zag de hond bedroefd naar haar kijken. Huh? Een eh, hond of wolf, die bedroefd kijkt? Maar toch, rende ze zo hard als ze kon weg.

Snuf, die er niets van snapte, had zijn nagels in Emma's vel gezet. Emma had niets door en rende hard naar haar huis. Ze rende achterom, smeet de deur open, en dicht. "Wat…?" Emma verstond alleen het eerste word. "Ik moet nog een brief versturen!" schreeuwde ze terwijl ze de trap opstormde.

Toen ze eindelijk aankwam in haar kamer, stond ze voor het eerst stil. Ze zette voorzichtig Snuf op de grond, en liet zich op bed vallen. Met haar hoofd in het kussen, hoorde ze dat Snuf stilletjes naast haar schoof. Ze draaide zich naar Snuf, en aaide hem. "Jij vond hem niet zo eng, toch?" Snuf keek haar met grote ogen aan. Ze zuchtte. "Laat maar, ik zal Skye en Sjors wel een briefje sturen."

Ze liep naar de kooi van haar bosuil George. Ze kriebelde over zijn buikje. Naast de kooi lagen stukken perkament, en ze pakte er twee, en een ganzenveer. Snel schreef ze wat op een brief voor Skye.

Skye!

Ik heb zo iets engs meegemaakt! Ik zag een ENORME wolf! In het park! En hij gromde erg naar me! Ik ben zo hard naar huis gerend als ik kon! En als laatste zag ik iets heel vreemds… Trouwens, ik mis je! En ik heb erg zin in morgen!

Xxxx Emma

PS. Stuur aub zo snel mogelijk iets terug!

Ze pakte het volgende perkament, en krabbelde wat op het papiertje voor Sjors.

Sjors,

Ik heb iets heel engs meegemaakt! In het park zag ik een ENORME wolf! Schrijf snel wat terug!

Groetjes Emma.

Ze opende de kooi van George en bond de brief voor Skye aan zijn pootje en de brief voor Sjors ging in een envelop in de bek van George.

Ze opende haar raam en liet George eruit.

Haar moeder, Grace kwam haar kamer binnen.

"Wat is er Emma?" "O, niets. Ik zag iets in het park, wat ik Skye moest vertellen." zei Emma nonchalant. Grace trok een wenkbrauw op. "Echt, mam." zei Emma. Haar moeder liep haar kamer weer uit. Emma zuchtte en ging op haar bed liggen. Snuf ging op het kleedje op de grond liggen.

Ze begon zich net af te vragen wanneer ze antwoord zou krijgen, toen George terug kwam. Ze had het raam open gelaten, zodat hij meteen naar binnen kon vliegen. Hij landde met een brief in zijn bek naast haar en Emma ging rechtop zitten. Ze pakte de brief en las:

Hoi Emms!

Een enorme wolf? Goed dat je weggerend bent, want wolven kunnen HEEL gevaarlijk zijn.

Ik mis jou ook! Gelukkig zie ik je morgen. Ik heb er echt zin in, en neem je Snuf mee?

En wat voor vreemds zag je? Je maakt me nieuwsgierig!

Ik spreek je morgen wel! Ik moet nu naar bed van mijn ouders. Ik heb de hele dag doorgebracht op de schietbaan, dus ik ben kei kapot.

Liefs Skye

Sinds Skye verhuist was, miste Emma haar. Elke vakantie spraken ze met elkaar af. Bijvoorbeeld 's middags picknicken in het park, maar dat soort dingen gingen nu iets minder makkelijk. Skye woonde verder van Emma weg, dan ze zelf gedacht had. Gelukkig ging ze morgen bij Skye logeren.

Emma rolde de brief op, stond op, deed de brief in de la en zette George terug in zijn kooi.

Ze ging weer op haar bed liggen en luisterde naar de geluiden om haar heen; de lachende mensen van de tv, de wind die door het raam naar binnen kwam, George die zacht kraste.

Ze ging verliggen op haar zij. Waarom schrijft Sjors niet terug? O ja, hij had wat te doen, want hij kon niet...

Emma merkte dat ze heel moe was. Dat komt vast door dat rennen en die... Dat... Enorme beest.

De gedachten aan dat beest vlogen nog even door haar hoofd, maar toen viel ze in slaap.