Heey! Dit is mijn eerste fanfic en ik vind het erg leuk om dit te schrijven!

Dit verhaal is all-human, helaas ;) Ik houd van spannende dramatische en romantische

verhalen, en probeer dan ook zo te schrijven! Ik zal voor de Delena fans al vast wat verklappen; Damon is niet wij hij lijkt! {Ik ben een echte Delenafan!}

Oké, lang genoeg gekletst :) Enjoy the story, en laat alsjeblieft weten wat je er van vind!

Ps: sorry voor de layout, op een of andere manier kan ik geen enter tussen de zinnen krijgen... Hmprhg...

Xoxo E. Everdeen

Lief dagboek

Ik zit nu op school, nog te dromen van de vakantie in Spanje.

Wat was het geweldig, de pittoreske strandjes, de drukke markten,

de gezellige warme Spaanse sfeer en die heerlijke sexy taal.

Mama en ik hadden een klein vakantiehuisje vlak aan zee gehuurd.

Samen met drie andere huisjes deelden we een groot

rechthoekig zwembad, dat tenmidden van de drie huisjes lag.

In het ene huisje, dat zich 10 meter links van ons bevond,

verbleven een wat oudere man en vrouw van rond de 50 jaar.

Het huisje stond onder een grote pijnboom, waardoor er veel schaduw was.

De man en vrouw waren echter amper thuis,

ze bleken echte toeristen te zijn en waren dan ook amper in het

huisje te vinden. Het andere huisje bevond zich rechts van de onze,

en was niet verhuurd aan vakantiegangers. Toch meende ik de

eerste dag beweging achter de dichte gordijnen te zien,

en de volgende dag liep een jongen naar buiten.

Ik was natuurlijk nieuwsgierig en volgde hem naar een of ander

klein stadje dat ik niet kende. Achteraf klinkt dit misschien

een beetje dom en stalkerig. Bij een grote fontein met een beeld

van prachtige vrouw met een duif, dit zal de godin Venus wel geweest zijn,

bleef hij staan en kreeg ik de kans om hem ongezien eens goed te bekijken.

Hij was knap. Hij was niet zomaar knap, hij was sprookjesachtig knap,

als de prins van elke prinses, de jongen die je in je dromen ziet,

het was bijna onmenselijk. De jongen had donkerblond golvend haar

met wat lichtere door de zon geblondeerde plukjes ertussen,

een strakke kaak die ik op elk plekje wel wilde zoenen en ogen

zo diep groen dat je er in kon verdrinken. Ondanks het warme

weer droeg hij een strakke donkerblauwe broek en een wit

bloesje dat een beetje openstond. Het uitzicht was adembenemend.

Plotseling draaide hij zich om en keek mij recht in de ogen.

De adem stokte in mijn keel en met een betrapt gevoel keek ik

ietwat beduusd naar beneden, weg van die hypnotiserende ogen.

Ik was verward door dit ge...

'Mevrouw Gilbert! Ik vroeg u of u de vervangingsweerstand

van deze 3 parallel geschakelde componenten voor mij kunt berekenen,

maar als dat niet vermakelijk genoeg voor u is, kan ik altijd nog

uw "notities" voorlezen aan de klas.' bulderde meneer Jones, mijn natuurkunde leraar.

Een paar jongens achterin de klas begonnen te joelen, en voor

mij begonnen twee meiden dingen over en weer te fluisteren.

Geïrriteerd en met een rood hoofd kijk ik naar de ingewikkelde

schakeling op het bord. Ik snapte er natuurlijk weer eens niets van.

Snel bedacht ik hoe ik me hier nou weer uit zou redden, maar ik

kan zo snel niets bedenken. Hulpeloos kijk ik naar mijn beste vriendin Bonnie,

die dit uur toevallig naast me zit. Maar ook zij lijkt het niet te weten,

en kijkt me schuldig aan. Ik bereidde me voor op een tirade van

meneer Jones toen op eens een melodieuze warme stem zei ;

'De vervangingsweerstand is 29 volt meneer.'

Dankbaar kijk ik in de richting van de stem, totdat mijn ogen met

die van de spreker kruisen. Damon Salvatore kijkt mij geïrriteerd en

tegelijkertijd ietwat geamuseerd aan. Damon is de aanvoerder van het

footballteam, en gevreesd. Hij schijnt sinds de dood van zijn moeder

regelmatig naar de fles te grijpen, en is dan ook erg gewelddadig.

Vorig jaar raakte hij betrokken bij een vechtpartij. Nog steeds weet

niemand precies wat er gebeurd is, maar een meisje uit een jaar lager,

Vicki Donavan, heeft door het gevecht 3 maand in een kunstmatige

coma gelegen door de verwondingen aan haar hoofd.

Er liep een rilling over mijn rug en snel maak ik mijn blik los

van die van Damon.

Meneer Jones stond echter op het punt om

mij nog eens flink voor gek te zetten totdat de bel ging.

Dankbaar en opgelucht pak ik mijn spullen bij elkaar en doe ik ze in mijn tas.

Ik merk dat ik wat langzaam ben als ik zie dat bijna de hele klas

het lokaal al heeft verlaten. Snel sta ik op en pak mijn tas om weg te lopen.

Als ik bijna bij de deur ben voel ik een sterke hand op mijn schouders,

ietwat dringend, en ik verstijf.