Vrijwillig
Het eerste deel van de trilogie die ik maak over Cato's perspectief van de Hongerspelen en hoe hij het beschouwt. Cato Hadley gaat samen met jeugdvriend Clove Kentwell de vierenzeventigste Hongerspelen in. Cato traint en vecht terwijl hij langzaam mensen tegenkomt die hij vertrouwt. Cato wil natuurlijk de spelen winnen maar er is ook één tribuut waar hij samen de arena mee uit wil.
Hoofdstuk 1: De boete
Cato's perspectief
'Davis Mirano!' klinkt de stem van Jewella Burgham, de begeleidster van de tributen uit District 2. De jongen die gekozen is voor de vierenzeventigste Hongerspelen heet blijkbaar Davis Mirano, maar ik weet dat hij de arena niet ingaat want dat ga ik doen. Nadat Davis zich heeft voorgesteld vraagt Jewella of er vrijwilligers zijn die in de plaats van Davis willen. Ik steek meteen mijn hand omhoog en blijkbaar ben ik de enige. Als Davis mijn hand ziet is hij opgelucht en intussen leid Jewella me het podium op. 'Zeg eens op jongeman, hoe heet je en hoe oud ben je?' vraagt Jewella. Ik antwoord door te zeggen: 'Ik heet Cato Hadley en ik ben achttien jaar.' Naast me op het podium staat Clove die is opgelucht dat ik de belofte niet heb gebroken die we vroeger hadden gemaakt. Als de ene wordt gekozen, dan meld de andere zich vrijwillig. 'Nou dames en heren dan hebben we onze tributen uit District 2 voor de vierenzeventigste Hongerspelen: Clove Kentwell en Cato Hadley, geef ze een daverend applaus!'
De hele menigte op het plein klapt voor Clove en mij en dan gaan we met Jewella het podium af naar het gerechtsgebouw waar we drie minuten met onze familie mogen doorbrengen. Als ik in de geschikte kamer ben komt mijn vader binnen, dat komt omdat mijn moeder tien jaar geleden een Avox is geworden, en volgens mij doet ze nu ergens schoonmaakwerk. Ik kom uit de armere straten in District 2, ik heb jaren voor de hongerspelen getraind om te laten zien dat ik toch wel iets kan. Mijn vader loopt rechtstreeks op me af en begint meteen te praten. 'Luister Cato je weet wat je te wachten staat je hebt hier jaren lang voor getraind; als je wint maak je het district blij, het capitool blij, je familie en je...' er zit een kleine pauze tussen zijn zin 'en je maakt je moeder ermee blij.'
Als de drie minuten om zijn komen vredebewakers binnen die mijn vader weghalen maar mijn vader kan nog net afscheid van me nemen. Daarna komen Jewella en Clove binnen die me naar de trein leiden die naar het capitool gaat. In de trein zullen we ook onze mentors ontmoeten. Jewella geeft ons de hele tijd onbelangerijke informatie bijvoorbeeld over wat in de mode is in het capitool. Dan stappen we de trein in die rechtstreeks wegrijd als Clove en ik zijn ingestapt. Jewella kan nog net op het nippertje instappen en de deur dicht doen. We zijn meteen in een luxueuze coupé met een bar, stoelen, een bank, een tv, een aanrecht met fornuizen en al die culinaire bullshit en een tafel vol met eten. 'Neem plaats,' zegt Jewella vrolijk. Clove en ik lopen naar twee stoelen toe die tegenover twee andere stoelen staan. Op de stoelen tegenover ons zitten twee vrouwen, een is ongeveer dertig en de andere is van middelbare leeftijd. Ze zeggen allebei net zoals Jewella: 'Neem plaats.'
Hier is mijn eerste hoofdstuk af , ik heb al best wel verder geschreven dus ik denk dat ik mijn verhaal snel ga updaten. De reden waarom Jewella niets zegt over dat Cato zich vrijwillig heeft aangeboden is omdat er in District 2 bijna elke hongerspelen vrijwilligers zich aanbieden. Nog een klein ding, een reviewer heeft een hele nuttige review geschreven over dat Cato wreekt om een auto ongeluk dus dat heb ik veranderd, nu is ze een Avox.
Reviewers krijgen een gratis trein naar het capitool.