Hoofdstuk 1:

Toen Ginny de deur van haar kamer op Zweinstein opentrok, heette de geur van boenwas haar welkom thuis. Vorig jaar had ze het zo moeilijk gehad met haar vertrek uit het nest, dat ze geëist had dat de stenen vloer vervangen werd door lichtbruin eikenhout, exact dezelfde als die van haar vroegere kamertje.

De reden waarom ze op Zweinstein woonde was eigenlijk zeer simpel: Aan het einde van haar zevende jaar was ze gevraagd als lerares Bezweringen. Ginny hield van het kasteel, en het schoolleven, dus ze was gewoon gebleven.

Op haar PUIST-examen van Bezweringen had een huffelpuffer naast haar constant irritante geluidjes zitten maken. Hij zat met zijn tong te klakken, haalde zijn neus op, hoeste ongelooflijk vaak, ... Ginny had die nacht extreem weinig geslapen en toen hij voor de tweeëntwintigste keer zijn neus ophaalde had ze er genoeg van, ze trakteerde hem op haar zelfverzonnen Vleddervleervloek. De examinator had het allemaal gezien, en hij was zo onder de indruk geweest van Ginny's vermogen om te bezweren, dat ze de hoogste score in een eeuw haalde.

Professor Banning had gezegd dat er geen beter moment was om op te stappen, en sindsdien was Ginny dus 'Professor Wemel'.

Haar broers hadden het extreem grappig gevonden, en dankzij Fred en George was haar eerste dag onvergetelijk geweest. Ze had van het ontbijt tot aan het diner rondgelopen met een groen gezicht.

Nu stond ze dus aan het begin van haar tweede jaar als professor, en ze had er zin in !

De huiselfen hadden haar spullen al naar boven gebracht, en eigenlijk had ze niet veel te doen. Ze besloot een brief naar haar moeder te schrijven, die had het weer bijzonder moeilijk gehad toen Ginny na een vakantie van drie weken terug uit het Nest was vertrokken. Gelukkig was kleine Nina er om haar gedachten af te leiden.

'Liefste Mam,

ik kan me perfect voorstellen wat er nu gebeurd in het nest. Nina zit zichzelf te bewonderen voor de spiegel en haar glamorgana-haar te borstelen of ze speelt met haar poppen. De kookpotten staan op het vuur te pruttelen en je stopt pa's kousen.

Ik durf er zelfs mijn hoofd om te verwedden dat Ron nog ligt te slapen, omdat hij gisteren na zijn training bij de Cannons weer te lang is blijven zitten.

Ik mis jullie mama, zit alsjeblieft niet te veel in met mijn vertrek.

Ik zie jullie zeker nog voor kerst.

Dikke zoen voor Nina en papa,

--Ginny'

Ze stuurde Spagaat, haar uil, op pad en begon haar lesvoorbereidingen van vorig jaar een beetje aan te passen. Ze verheugde zich al op de eerstejaars; die zichzelf helemaal top zouden vinden als ze hun veer konden laten zweven.

1 september begon vroeg voor Ginny, Spagaat bracht een brief van Hermelien, en was daarna heel Spagaat-achtig tegen een vaas met bloemen erin, gevlogen. Nog altijd knorrig dat ze zo vroeg had moeten opstaan sjokte ze naar de oppertafel. De indeling van die tafel was nogal veranderd sinds de dood van Perkamentus.

Toen bleek dat de moord een afspraak was geweest tussen Sneep en Perkamentus, werd de toverdrankleraar als een van de moedigste en heldhaftigste tovenaars in Engeland. Hij was ook een stuk minder bitter sinds Voldemort verslagen was. Of misschien was dat omdat hij nu net zoals Harry Potter een chocokikkerkaartje van zichzelf had.

Op de troonachtige stoel van het schoolhoofd zat Minerva Anderling de ochtendprofeet te lezen. Ze had na haar benoeming de taak van afdelingshoofd doorgegeven aan Ginny. Naast haar zat Egon Elkerlyc, leraar transfiguratie en hoofd van Ravenklauw.

Hij was een man van in de 30, met donkerbruin, lang haar, zijn ogen waren zo donker dat ze zwart leken. Hij was erg lang en zag er eigenlijk nogal intimiderend uit. Ginny wist echter dat hij nogal verlegen was, alhoewel hij voor zijn klas en afdeling juist erg streng was.

De stoel van verweer tegen de zwarte kunsten-leraar was nog leeg en ze vroeg zich af wie daar zou komen te zitten. Na Perkamentus' dood, had niemand minder dan Romeo Wolkenveldt de taak op zich genomen om de leerlingen voor te bereiden op de strijd. Hij was echter maar een jaar gebleven omdat hij gepromoveerd werd op het ministerie. Tops was het jaar daarna gekomen, maar ook na een jaartje was zij al weg. Die arme professor Kianapopoulis had het vorig jaar zelf maar tot Maart uitgehouden, en was luid Grieks vloekend, onder het gekuich van alle leerlingen de school uit gelopen.

Ginny had al medelijden met de volgende professor. Nu de dreiging van de tovenaarswereld was gevallen beschouwden de leerlingen verweer als pretles, en waren ze niet te houden.

'Weet u wie verweer gaat geven, professor Vector?' vroeg Ginny toen ze naast haar ging zitten.

'Kind, wanneer ga je me nu eens gewoon Augusta noemen?' Ginny bloosde 'Het is 3 jaar geleden dat je hier op school zat! Maar om je vraag te beantwoorden, ik weet het ook niet. Minerva wil er niets over kwijt.'

Dan zal het wel iemand speciaal zijn, dacht Ginny en ze schepte haar bord vol eieren.