Disclaimer: Harry Potter is van J.K. Rowling, Twilight saga van Stephenie Meyer en dit verhaal van Branwen777. Ik vertaal het alleen maar.
Dit is Edward/Harry slash, je bent gewaarschuwd.
Hoofdstuk 1 – Wasted time
Schotland – Na afstuderen
Heks en Haard Radio Interview
"Meneer Potter, je nieuwe single, Wasted Time, is gisteren uitgekomen en staat nu al op nummer een in de meeste top 40's ter wereld. Hoe voel je je daarbij?" vroeg de vrouw, terwijl ze haar microfoon tegen zijn neus duwde.
Harry was er al gewend aan geraakt, hij leunde naar voren en glimlachte charmant terwijl hij antwoordde: "Het is altijd fijn wanneer the fans mijn muziek mooi vinden, vooral omdat dit lied zo anders is dan mijn vorige liedjes."
"Dat zou mijn volgende vraag zijn!" zei de interviewer enthousiast en Harry probeerde niet met zijn ogen te rollen. "Dit lied is erg verschillend tegenover de lichte muziek die je op je vorige drie cd's zette. Mogen we een duistere, meer intieme toon verwachten van je nieuwe cd?"
"Ik weet het niet" antwoordde Harry eerlijk, terwijl hij ging verzitten in de ongemakkelijke metale stoel. "Ik ben nog bezig met het schrijven van de cd, maar de liedjes op de nieuwe cd worden waarschijnlijk wel meer intiem, ja. Omdat mijn vorige cd's zo goed verkochten, heeft mijn platenmaatschappij me meer tijd en ruimte gegeven met deze nieuwe. Ik ga al de liedjes zelf schrijven en opnemen. Ik heb een paar liedjes al klaar, waarvan deze er een is, dus we zien wel wat er van komt."
"Is er een reden voor deze duister toon?" vroeg ze toen, en Harry had tegenop deze vraag gezien, ook al wist hij dat hij zou komen.
"Mijn eerste cd kwam uit toen ik veertien was, mijn tweede toen ik vijftien was en mijn derde toen ik zestien was… Ik groei op, en mijn muziek en gedachten laten dat zien, neem ik aan. Een soort van tiener depressie of zo, kan je het noemen. Er is veel veranderd in mijn leven en mijn muziek veranderd ook. Mijn vorige liedjes gingen uit van de fans, en wat zou verkopen, maar deze nieuwe gaan over mij, over wat ik wil schrijven en hoe ik me voel, dingen die ik wil zeggen, mijn hart uitstorten."
"Kan je daar wat meer over zeggen? Wat is er veranderd?" vroeg ze, ze keek nieuwsgierig, maar Harry vertikte het om zijn geheimen met iemand te delen en al helemaal niet met de journalisten of zijn miljoenen fans. Het was genoeg dat hij er liedjes over schreef, waar hij al moeite mee had, maar hij vond het nodig. Het was de enige manier waarop hij erover kon praten.
"Ik zeg er liever niets over" antwoordde Harry en alle interviewers die hem ooit hadden geïnterviewd, en sommige die dat niet hadden gedaan, wisten dat als hij dat zei, je beter niet kon doorhameren.
Harry was erom bekend dat hij uit een interview weg liep als de interviewer bleef doorhameren over een onderwerp of iets zei dat Harry niet leuk vond – en daar kwam nog bij dat Harry niet zo vaak interviews gaf. Hij probeerde zoveel mogelijk niet in de spotlight te komen en vooral het afgelopen jaar was hij terughoudend geweest. Dit was in feite het eerste interview dat hij had gegeven sinds vorig jaar en de enige reden waarom hij het deed was omdat de journalisten massaal op zijn diploma-uitreiking van Zweinstein afkwamen.
"Wat zijn je plannen van de toekomst dan, wacht er iemand op je nu je klaar bent van school?" vroeg de vrouw plagend.
Ze vroegen allemaal dezelfde vragen en het irriteerde Harry vreselijk, maar hij glimlachte geforceerd en atwoordde de vraag alsnog, met hetzelfde antwoord als altijd: "Nee, er is niemand."
"Aww, kom op, meneer Potter. Al je fans willen het zo graag weten. Je bent een sterke, krachtige tovenaar. Je moet een gezel hebben" zei de vrouw overtuigd, en het was zo, ze had gelijk.
Harry kwam er in zijn vijfde jaar achter dat elke krachtige tovenaar een gezel had – iemand die hun magie kon aarden. En het was nou eenmaal zo dat Harry in de categorie viel van een krachtige tovenaar, en Harry had zijn gezel gevonden. Net zoals de meeste wezens, zoals Veela's die gezellen hadden, een tovenaar's gezel liet zich zien in dromen als ze volwassen werden – wat rond hun zestiende gebeurde bij de meeste tovenaars. Het kwam gewoon ongelukkig uit dat Harry's gezel al iemand had gevonden en dat zijn gekozen gezel ook nog zijn broer was.
"Geen commentaar" antwoordde Harry zachtjes, en iets in zijn stem moet hem weg hebben gegeven omdat de vrouw haar gezicht in een ongelukkige frons viel en hem aankeek alsof haar hart was gebroken.
"Oh, het spij me" antwoordde ze bedroefd, maar ging snel verder: "Maar, wat zijn je plannen? Blijf je in je flat in Londen of ga je terug naar de VS?"
Harry glimlachte zachtjes in zichzelf bij de gedachte aan zijn moeder – hij miste haar vreselijk, en hij nam aan dat het het waard was om bij zijn gezel te zijn als hij wat tijd met haar en zijn vader kon doorbrengen.
"Ik denk dat het tijd is dat ik naar huis ga."
Forks, Washington
Het huis van de Cullens
Esmé keek op naar Carlisle, haar ogen glinsterde van geluk: "Hij komt naar huis" zei ze gelukkig.
Het was bijna twee jaar geleden dat ze voor de laatste keer haar jongste zoon zag. Hij was gestopt met thuis komen tijdens de vakanties, zijn letters kwamen maar zelden en niemand in de familie had begrepen waarom. Esmé's hart brak omdat Harry zich van hen verwijderde, en het had haar andere kinderen boos gemaakt, maar Carlisle – die redelijk bleef – had hen gezegd dat er een reden moest zijn, waar ze nu hopelijk achter zouden komen.
Misschien had hij het te druk met zijn school en zijn muziek – alhoewel hem dat nooit eerder had tegengehouden. Het maakte niet uit, Harry kwam immers naar huis. Carlisle glimlachte terug naar zijn vrouw en draaide zich terug naar de radio om de rest van het interview te horen.
"Woont je familie nog steeds in Forks, Washington?" vroeg de vrouw.
"Ja, mijn vader is een dokter dus door zijn werk verhuizen ze veel, maar ze wonen daar al drie jaar" antwoordde Harry welbespraakt. Hij was altijd welsprekend geweest, hij stotterde nooit en werd nooit in verlegenheid gebracht. Het was moeilijk om hem verward tegen te komen, vooral als interviewer.
Ze hadden een foto van hem gezien op een tijdschrift gezien en zelfs in de laatste jaren was hij erg veranderd. Zijn hele verschijning en gedrag was verduisterd en hij was serieuzer. Harry was zijn bril kwijtgeraakt en hij droeg vooral donkere kleren en eyeliner en het tijdschrift had een tattoo gesuggereerd, maar niet waar. Ze hadden gezien dat hij een oorbel had en zijn haar werd niet geforceerd om plat te liggen door middel van tonnen met gel, maar leek warrig gestyled alsof iemand er met zijn handen doorheen was gegaan.
Esmé was bezorgd over alle veranderingen waarover ze las over haar kleine, onschuldige jongen, en over de foto's die ze zag van zijn volwassen verschijning, maar Carlisle had iets gezegd over tiener depressie en opstand en haar angst had wat afgenomen. Door dit interview kwamen hun vragen echter weer terug.
Ze hadden dit lied nog niet gehoord en Esmé hoopte dat ze het aan het einde van het interview zouden draaien zodat ze kon horen wat de vrouw bedoelde. Harry's muziek was altijd zo licht en … schattig – ook al zou ze dat nooit tegen Harry zeggen, maar zoals Harry had gezegd, hij was veertien, vijftien en zestien geweest toen zijn eerste drie cd's uit waren gekomen en hij had niet altijd zijn eigen muziek mogen kiezen. Esme wist niet zeker wat ze aanmoest met de nieuwe, boze kant van haar zoon, en ze wilde weten waar die boosheid vandaan kwam. Misschien had het iets te maken met het feit dat hij van hen wegbleef.
Esme luisterde verder naar het interview om te horen waar ze het over hadden.
"Dus dit lied – waar gaat het over? Waar komt het vandaan?"
"Nou, het gaat over wat de titel zegt, Wasted Time" grinnikte Harry diep, maar het klonk leeg en ze waren verrast hoe zijn stem was veranderd. Het was niet langer de stem van een jongen, maar was nu dieper, bekender en volwassener. "Het gaat over iets dat je lang geleden had moeten doen, maar waarvan je te bang was om het te zeggen, en nu kan je niet meer terug om het te zeggen. Je hebt te lang gewacht en het is te laat – je hebt je kans verkeken en nu betekents niets meer iets voor je, elk moment waar je naar uit hoort te kijken – het is allemaal verkeken tijd."
"En wanneer schreef je dit nummer?" vroeg de journalist nieuwsgierig.
"Ongeveer twee jaar geleden" antwoordde Harry.
Esmé en de anderen keken elkaar aan over de tafel.
"Denk je dat het iets te maken heeft met – " Edward sloeg zijn arm rond Bella's middel terwijl ze de familie van vampiers nieuwsgierig aankeek.
Edward had haar verteld over deze andere mens die ze blijkbaar hadden geadopteerd toen hij zeven was – een tovenaar, had Edward gezegd. Het was een verassing geweest toen ze had gehoord dat Edward's geadopteerde broertje de bekende muzikant Harry Potter was. Natuurlijk kende ze zijn muziek. Ze had zelf twee van zijn eerste drie cd's. Hij was erg bekend bij de jeugd, ook al was hij nog nooit op tour geweest en bijna nooit geïnterviewd, maar het mysterieuze had zijn bekendheid juist vergroot.
"Shh" zei Alice voordat Edward zijn zin kon afmaken: "Ze draaien het nu."
Zodra de eerste paar regels uit Harry's mond waren konden ze al zeggen dat dit lied totaal verschilde van wat ze van hem verwachtte. Zijn stem was anders, niet de pop, vrolijke, jongensachtige stem die ze gewend waren, maar volwassener, korreliger – bozer. The regels waren ook duisterder, depresief, en het brak hun hart.
Alse Esmé had kunnen huilen, dan had ze dat nu gedaan. Ze kon niet begrijpen wat er met haar baby was gebeurd waardoor hij zoiets kon schrijven – wat hem zo kon doen voelen, maar ze was vastbesloten uit te vinden wat het was.
( )
Say it to my face
Look me in the eyes
And say what you have to say
You know we can't erase these words before goodbye
And turn the final page
Here comes alone again
Everything's broken
Everything's vacant
Everything's wasted time again
Sentiments hopeless
Innocence jaded
Everything's wasted time again
And so we leave this stage
And all our best read lines
And all the acts we played
So say you wanna leave
And say we never held
The way we always hoped we'd try
And say hello to alone again
'Cause, everything's broken
Everything's vacant
Everything's wasted time again
Sentiments hopeless
Innocence jaded
Everything's wasted time again
Oh someday we might find
Some sacred place in time
But until then all we'll share
Are dreams we've left behind
Cause, everything's broken
Everything's vacant
Everything's wasted time again
Everything's broken
Everything's vacant
Everything's wasted time again
Sentiments hopeless
Innocence jaded
Everything's wasted time again
Everything's broken
Everything's vacant
Everything's wasted time again
Sentiments hopeless
Innocence jaded
Everything's wasted time again
Everything's broken
Everything is wasted time
Everything's broken
Everything is wasted time
Song: Wasted Time
By: Fuel
Ik hoop dat jullie het leuk vonden. De rest van het verhaal komt zo snel mogelijk.
Lady K. Malfoy