A/N: Harry Potter is niet van mij, dit is een verhaal van een fan.
(BTK 4) H1 Een nieuw jaar.
Het derde jaar was afgerond en het was eindelijk zomer. Harry was opnieuw aan het bijkomen van een overdaad aan magie gebruik. Maar hij kon eerlijk zeggen dat Lucius alles had verdiend wat hij heeft gekregen.
Opnieuw zat iedereen aan de etenstafel in het potter kasteel. Ze waren allemaal aan het wachten op Minerva en Arabella. Pas als zij er waren konden ze het schooljaar echt afsluiten en gaan kijken naar het nieuwe schooljaar.
David die op de hoek van de tafel in zijn kooitje zat had zijn eten's bakje nog steeds niet aangeraakt. De straf die hij die middag van zijn dochter en haar toekomstige zuster vrouw had gehad, had hij met schaamte en een gebogen hoofd ontvangen. Ze hadden het er nog extra bij hem in gewreven door hem een etensbakje met zaden en stukjes banaan gegeven.
David wist donders goed dat het verzwijgen van het contract met Lucius het ergst was geweest wat hij had gedaan, vooral het verzwijgen ervan voor zijn dochter.
Tuurlijk Harry moest eerst aan sterken na wat hij voor zijn jongste dochter had gedaan in het verboden bos. Maar dat nam niet weg dat hij het wel tegen Daphne had moeten zeggen. Het was iets waar zijn vrouw meerdere malen op had gehamerde. Alleen had hij in zijn eigen wijsheid, juist die wijze raad naast zich neergelegd. Iets wat hij dus echt niet had moeten doen.
Nu had hij alleen nog een schuld bij Harry, of eigenlijk had hij een schuld bij Heer Potter en de terugbetaling daarvan kon van alles zijn. David schudde zijn egel hoofd en keek door de tralies heen naar Aristona en Ginny. Zei waren de genen die hem stukjes banaan aan het voeren waren. Dus al was het alleen maar voor het vermaak van zijn dochter en de anderen ad hij de stukje banaan met zijn voor pootjes.
Terwijl hij zijn stukje banaan op at dacht hij terug aan wat Harry had gedaan. En net als zoveel anderen wist hij wat heer Potter kon doen als die kwaad was. En dat was al erg genoeg. Het was op zulke momenten dat heer Potter zijn magie niet in de hand had, en dat zijn magie dan zijn eigen weg op ging.
Juist als het om zijn familie ging was het nog vele malen erger. En het was ook juist dat, wat heer Goedleers op het spel had gezet. Hij had zijn dochter geofferd aan Draco Malfidus. Er was geen ander woord wat het beter kon beschrijven. Hij had Daphne geofferd voor niets dan zijn eigen stomheid.
Tuurlijk er was ook een contract met heer Potter zelf, en dat was een contract waar hij onderuit kon komen. In dat contract was een clausule dat vertelde dat Daphne en Harry allebei het contract konden nullen. Het enige wat ze daarvoor moesten doen was naar Bogrod gaan en vertellen dat ze het niet wilde. Maar dat was ook nu het echte probleem voor heer Goedleers. Daphne en Harry wilden niets anders dan van elkaar houden en bij elkaar zijn.
Nu was dat al erg genoeg, was het niet dat er nog een factor was waar heer Goedleers rekening moest houden. Er was namelijk nog een derde persoon in het contract verwikkeld. Daphne had namelijk niet alleen het hart van Harry maar ook dat van Bella Vaals veroverd. En Bella Vaals was Bellatrix Vaals. En die was weer geboren als Bellatrix Zwart. Tuurlijk Bella was nu nog maar dertien jaar. In november zou ze veertien jaar worden.
Toch liet Bella de laatste maand steeds meer zien dat ze een zwart van geboorte was. Haar versleutelde geheugen die ze de oude Bellatrix bezat. Iets wat iedereen nu wist begon langzaam op te lossen. Bella zag steeds meer van zichzelf en herinnerde zich ook steeds meer van wie ze ooit was geweest. En dan vooral de spreuken die haar familie haar hadden geleerd.
Nee, kleine Bella liet steeds meer zien waarom ze de meest gevreesde heks was die naast Voldermort had gestaan. Tuurlijk ze was nu aan de goede kant en had meer liefde dan wie dan ook. Maar dat haalde niet weg dat ze dodelijk was met haar Toverstok. En dat was dus het probleem voor heer Goedleers.
Door de clausule in het contract van Daphne en Harry, was het zo dat het contract nul verklaard kon worden als Draco dat wilde. Maar het enige geluk dat Harry en Daphne nu hadden was dat Draco en Lucius niets van die clausule wisten. En zolang als dat heer Potter en Bella dat geheim konden houden dan was heer Goedleers veilig. Zo niet dan was het de vraag wie van de twee Draco zou doden. Harry of Daphne als het al niet zijn eigen vrouw zou zijn.
Harry die even uit het raam keek zag hoe zijn oma het hek door kwam lopen. Samen met Arabella, maar ook met Andromeda en Tops. Met een zwaai van zijn hand toverde Harry David Goedleers terug naar zijn eigen ik. Hij deed het nonchalant en had zelf niet eens door dat hij het zonder toverstok had gedaan.
Iets wat de anderen in de kamer niet was ontgaan. Het was ook voor het eerst dat hij zijn ware toverkracht gebruikte zonder de invloed van woede.
Even keek Harry opnieuw naar de tuin waar zijn oma liep. Met een brede lach vertelde hij vervolgens dat ze ook Zanita had mee genomen. Dit hield dus in dat Perkamentus het kasteel had verlaten. En dat het kasteel alleen nog maar bewoond was door Hagrid en de huiselfen. En Hagrid mocht het kasteel niet in, in zijn eentje. Hij was ook de enige die nu nog buiten bepaalde personen werd binnen gelaten door de verdedigings muren
Minerva Anderling liep de eetkamer binnen en zag dat David ook aan de tafel zat. Met het schudden van haar hoofd gaf ze hem aan dat ze diep teleur gesteld was in hem.
En David liet opnieuw zijn hoofd in schaamte hangen. Minerva Anderling mag dan een deel van de familie zijn, op momenten als dit was het net alsof zijn oude professor weer voor hem stond en hij voor straf de hoek in moest.
*#*
Hoewel de avond gezellig was verlopen was het de dagen erna de stilte voor de storm. Iedereen dat er wat in de lucht hing. En dat zou ook in de weken erna gaan gebeuren.
Het Potter kasteel werd alleen nog bewoond door Bella, Harry zijn dochter Ginny Potter, Minerva en Arabella.
Daphne die er net zoals Aristona bijna dagelijks was hing op de bank met Bella. Net als iedere dag had ze een uurtje alleen met Harry en vervolgens ook een met Bella. Het was iets dat ze hadden afgesproken om te doen. Het was ook een van de dingen die hun relatie alleen maar beter zou maken. En dat te bedenken dat hun relatie al heel sterk was.
Op een woensdag middag een week of drie nadat de vakantie was begonnen zat Daphne in de armen van Harry. Er werd niet veel gezegd maar daar ging het ook niet om. Daphne wilde alleen maar dicht bij Harry zijn en Harry bij Daphne.
Het was het uurtje dat Daphne alleen had met Harry.
Bella wist wat ze nu aan het doen waren en wist dat ze het zelf die avond en middag ook zou doen. Want de liefde tussen haar en Daphne was net zo groot als die tussen haar en Harry. Nee, de liefde was niets om haar zorgen over te maken ze waren alle drie gelijk aan elkaar. Met een glimlach keek ze weer naar de bladzijde in haar boek. Het was ongeveer tien minuten later dat ze langzaam inslaap viel met het boek op haar buik.
*#*
*#*
"Ah, mijn dooddoeners. Het is mooi dat jullie weer hier in ons midden zijn. Allemaal onder een dak zoals dat hoort" waren de woorden die Voldermort zei van zijn positie aan het hoofd van de tafel."Zoals jullie hebben gezien heb ik mijn trouwste volgelingen bevrijd uit Azkaban".
Het was nu dat Bella door had dat ze in een herinnering zat van haar oudere ik. Met een blik opzij voelde ze de hand van Voldermort op haar schouder zakken. De rilling die het haar gaf kon ze maar net onderdrukken.
De rode ogen van Voldermort gleden langs de hoofden om de tafel heen. Bij iedereen hield hij even stil en liet zijn blik met die persoon kruizen.
Bellatrix die door had dat ze weer in het lichaam van Bellatrix zat keek ook om zich heen. Ze zag Severus Sneep zitten met naast hem Peter Pippeling. Aan de andere kant van de tafel zat Narcissa en haar man Lucius. Hoewel iedereen een uitdrukking van verveling had zag ze bij Narcissa, iets dat op afgunstleek, en Bellatrix wist zeker dat ze de enige was die het in haar ogen kon zien.
Maar ze kon ook haar neefje Draco zien zitten net naast zijn moeder. Een gevoel van walging ging meteen door haar heen. Hij had als enige van alle anderen om de tafel heen een blik van genot in zijn ogen, en alleen maar omdat hij in het bijzijn van heer Voldermort was.
"Ik zal jullie vertellen hoe ik weer terug ben gekeerd van de dood en me zelf weer onder jullie mijn trouwe volgelingen heb kunnen voegen" vertelde Voldemort.
Langzaam kwam het verhaal hoe Peter Pippeling en iemand die er nu niet meer was, maar waar de naam ook niet van werd genoemd hem hadden geholpen. Voldemort vertelde vervolgens dat hij maanden in het huis van zijn vader was geweest om daar alles voor te gaan berijden op zijn terugkeer, Maar ook over het plan dat ze daar hadden gesmeed.
Het plan dat ze Harry via een bepaalde manier mee hebben laten doen aan het toverschool tornooi, en hoe hij de meest dodelijke testen heeft moeten ondergaan. Hat was ook alleen door de hulp van zijn dooddoener dat Harry die testen had overleefd. Maar vooral de manier waarop hij met Harry had geduelleerd, was een hoogstandje van hem zelf geweest vond hij.
Hij had namelijk laten zien hoe Harry Potter alleen al in zijn bij zijn op de vlucht was geslagen. De angst die Harry Potter voor hem had laten zien was onbetwist. Heer Voldermort was de grootste Tovenaar die er was. En Harry Potter was slechts een vlieg die nog dood geslagen moest worden, want zijn vleugels had hij allang niet meer.
Ook vertelde hij hoe teleur gesteld hij was op zijn dooddoeners. Over het geen wat ze hadden gedaan bij het wereld kampioenschap Zwerkbal. En vooral omdat ze er vandoor waren gegaan toen zijn teken in de lucht verscheen. Juist op dat moment hadden ze met trots moeten laten zien dat ze aan zijn kant hadden gestaan, en zouden blijven staan.
Verder vertelde hij over het ritueel dat hij heeft moeten ondergaan om weer een echt lichaam te kunnen hebben. Over het bot van zijn vader en het bloed van Harry Potter die hij daarbij had gebruikt. Maar ook de hand van Pippeling die was toegevoegd aan het brouwsel en hoe Pippeling was teruggekeerd uit angst en niet uit loyaliteit.
De dertien jaar van hel die hij had moeten doorstaan door het toedoen van een modderbloedje, de moeder van die Harry Potter. Maar ook hoe hij had laten zien hoe groot hij wel niet was, het was hem namelijk als enige gelukt om terug te keren uit de dood. Hij was immers onoverwinnelijk". Voldemort vertelde er niet bij dat hij eigenlijk nooit echt dood was geweest. Zijn dooddoeners wisten immers niets van zijn gruzelementen.
Vervolgens vertelde Voldermort dat ze er alles aan moesten gaan doen om Harry Potter zwart te gaan maken. Hoe minder vrienden hij zou hebben hoe beter het voor hen zou zijn. Want hoe minder hoop ze hadden in hun held. Hoe meer vrees ze zouden hebben voor hem, Heer Voldermort. Dat alleen zou hen onoverwinnelijk maken als hij zich weer zou vertonen.
Bellatrix die met haar hoofd voorovergebogen zat te luisteren. Hoorde het kleine beetje angst in de stem van haar heer. Het was duidelijk dat zij de enige was die het door had want de anderen rond de tafel waren met open mond naar hun heer aan het luisteren. Ze waren diep onder de indruk van hun heer en meester.
"Dit jaar gaan we dood en verderf zaaien" schreeuwde Heer Voldemort. "Ik heb een aantal opdrachten gegeven aan bepaalde mensen voor wat we dit jaar gaan doen. Het belangrijkste is dat we iets moeten zien te bemachtigen wat zich binnen in het ministerie bevind". Voldermort pakte de arm van Pippeling en drukte met zijn staf op het duistere teken, dat op zijn arm stond. Er schoot een pijn door de arm van Bellatrix en Bella zat recht op in haar bed.
Met angst keek ze naar haar onderarm en zag een hele lichte versie van het duistere teken. Met haar andere hand voor haar mond sprongen de tranen in haar ogen. Ze was weer net zo gebrandmerkt als dat ze ooit was geweest. Het punt dat hij terug zou komen was dit jaar. Met haar handen in haar, haar liep ze haar kamer uit. Haar tranen rolde over haar wangen heen. De angst zat in haar hart en de wanhoop zat in haar stem. Met een wazige blik door de tranen zocht ze zich een weg door het Potter kasteel opzoek naar de enige personen die haar misschien konden helpen.
*#*
Daphne die inmiddels bovenop Harry lag, ademde zwaar van de kus sessie die ze net hadden gehad. Ze had net haar hoofd te rusten gelegd op zijn borstkast toen de deur open ging. Beide keken naar de deur en zagen een huilende Bella staan.
Dus hoewel het hun uurtje alleen was wisten Daphne en Harry dat het iets ergs moest zijn. Bella zou namelijk nooit hun uurtje verstoren als daar geen goede rede voor was.
Daphne was de eerste die aan haar zijde stond en haar in een knuffel nam. Ze wist niet wat er met Bella aan de hand was, maar zag wel hoe ze angstig haar linker onderarm vast hield.
Harry die nu ook aan haar zijde was pakte zachtjes haar linker arm beet, door vervolgens haar rechter hand van haar onderarm te verwijderen.
Bella stribbelde nog wat tegen maar de blik van Harry vertelde haar dat ze het moest laten gebeuren.
Met een zachte streling stroopte hij de mauw van Bella omhoog.
De ogen van Daphne verwijderde zich en haar hand schoot naar haar mond. Bella kon de afschuw in de ogen van Daphne zien. Het eerste wat er door haar heen ging was dat ze de liefde van Daphne kwijt was, vanwege het monster dat ze nu weer was. Ze kon het niet helpen maar de angst was groot en ze draaide zich weg van Daphne.
Met haar hoofd naar beneden durfde ze niet in de ogen te kijken van Harry. De afschuw die hij in zijn ogen zou hebben zou ze niet aan kunnen. Hij was alles voor haar en nu was ze niets meer. Ze was een dooddoener, ze was de meest gehate heks van het land. Opnieuw was ze gebrandmerkt als een stuk vee. Ze was het uitschot van de toverwereld en de liefde van Harry niet meer waard.
Door een vinger die onder haar kin werd gehouden voelde ze hoe haar hoofd naar boven werd geduwd. Met een beetje tegendruk probeerde ze haar hoofd weer naar beneden te drukken maar Harry liet het niet toe. Ze voelde zijn ogen zoeken naar die van haar maar ze wilde het niet.
Ze wilde de walging niet zien. Haar blik afwijkend hoopte ze de teleurstelling niet te hoeven zien die hij in zijn ogen zou hebben.
"Bella kijk me aan" zei Harry zachtjes.
Ze hoorde zijn stem in haar oren. Het was door dringend maar zonder dwang. Ze hoorde iets smekend in zijn stem maar wist niet waarom. Wilde hij haar weg sturen. Of wilde hij haar zijn mening geven, een mening van afschuw.
"Bella kijk me aan" klonk zijn stem weer, nu was hij iets harder maar nog wel zachtjes genoeg.
Weer keek Bella weg maar kon het nu niet langer vol houden. Met verdriet keek ze in zijn groene ogen. Door haar tranen heen verwachte ze afschuw te zien. Maar dat was niet wat ze zag. Ze zocht naar boosheid of afwijzing, walging of teleurstelling.
Met een klein lachje keek Harry haar met liefde aan. "Ik hou van jouw Bella" klonk zijn stem weer.
"Whaaat".
"Ik hou van jouw Bella" klonk weer zijn stem.
Ze hoorde zijn woorden maar ze drongen niet tot haar door.
"We houden van jou" klonk de stem van Daphne achter haar.
Bella kon het ongeloof niet uit haar stem houden. "Whaaattt, waarom ik ben een monster, ik ben gebrandmerkt".
Harry bukte wat naar voren en kuste zijn Bella vol op haar mond. Vervolgens hing Daphne iets naar voren en kuste Bella op de zelfde manier als Harry daarvoor had gedaan.
Bella keek een beetje scheel na twee van zulke kussen. Maar alles wat ze voelde was de liefde van haar twee vrienden. Nee het was de liefde van haar twee geliefde die ze had gevoeld.
Harry nam Bella mee naar de bank en zorgde dat ze en plaats in het midden nam. Hij zelf ging links van haar zitten, en Daphne nam rechts van haar plaats. Zonder enige dwang begon ze te vertellen wat ze die middag had gedroomd en ook de angst die ze daarbij had gevoeld. Maar vooral dat Harry dat jaar ergens aan mee moest doen.
^Oma kom naar huis en neem Zanita mee, Bella heeft een droom gehad en het is niet goed^ riep Harry in zijn gedachten.
Bella en Daphne keken hem aan na die gedachten, Hij wist meteen dat hun hem ook hadden gehoord.
^Ik kom er aan welp^ klonk het antwoord van zijn oma in zijn gedachten.
*#*
Terug naar eerder die dag.
Het was tegen de middag toen Minerva het potter kasteel verliet. Net zoals iedere dag ging ze weg toen Daphne langs kwam voor haar uurtje alleen met Harry en daarna met Bella. Ze wist dat ze het deden om elkaar nog beter te leren kennen. Maar ook omdat ze gewoon even aan elkaar wilde zitten. Ze wist dat er niets zou gebeuren. Maar ze wist ook zeker dat het niet lang meer zou duren voordat ze wel verder gingen dan waar ze nu waren.
Met een gniffel liep ze het kasteel Zweinstein binnen en keek om zich heen. Zanita zat aan de oppertafel en de huiselfen zaten op de banken van de leerlingen. Het was een van de dingen die Harry had geëist van de huiselfen. Als het vakantie was moesten zij gezamenlijk in de grote zaal eten en dat samen doen met hun koningin. Hij wilde ook dat ze dat deden als de leerlingen er waren maar dat hadden de elfen geweigerd.
Met grote passen ging Minerva naar de oppertafel toe en nam plaats naast Zanita.
Zanita keek opzij en zag dat haar koning er niet bij was. "Ah Harry is weer van zijn uurtje alleen aan het genieten" vroeg Zanita aan Minerva.
Minerva keek niet op en knikte alleen maar. ^Oma kom naar huis en neem Zanita mee, Bella heeft een droom gehad en het is niet goed^. De gedachten die ze hoorde deed haar opkijken.
Zanita die net een hap van haar eten wilde nemen keek nu ook op. De uitdrukking op het gezicht van Minerva vertelde haar genoeg. Haar koning had zijn oma in zijn gedachten opgeroepen en dat was nooit goed.
"We moeten naar mijn welp toe, er klopt iets niet en dat moeten we nu weten" zei Minerva meteen tegen Zanita om vervolgens een gedachte naar haar welp te sturen. ^Ik kom er aan welp^ vertelde ze haar kleinzoon.
Met nog gauw wat berichten naar al hun vrienden dat ze er die avond allemaal moesten wezen voor het eten van die avond, verliet ze met Zanita het kasteel. Ze was op weg naar haar welp, voor wist zij veel wat er aan de hand was.
*#*
Harry zat nog steeds met een licht huilende Bella in zijn armen. Hij wist dat het een hele klap moest zijn geweest voor Bella om het teken op haar onderarm te zien. Zelf was hij er natuurlijk ook niet blij mee. Maar dat liet hij niet blijken, en zeker niet aan Bella. Hij nam het haar natuurlijk helemaal niet kwalijk. Het was iets waar ze allemaal rekening mee hadden gehouden. Alleen had hij net als iedereen de hoop dat Bella het teken nooit meer zou krijgen.
Daphne kwam de kamer weer in gelopen en ging bij Harry en Bella zitten. Ze vertelde hen dat ze de andere ook had ingelicht, het was immers iets wat ze als familie moesten doen. En was er ook achter gekomen dat Oma Mini dat ook al had gedaan.
En met alles wat ze nog te doen hadden kon dit er ook nog bij. Een van de dingen was de rechtszaak tegen Perkamentus. Alleen was ook die dit jaar weer op geschoven. Dit kwam weer door een rechtszaak die nog met Sirius gevoerd moest worden. Tuurlijk iedereen wist dat Sirius onschuldig was aan de dood van Lily en James Potter.
Echter er was nog wel die dood van Pippeling en die dertien dreuzels. Tuurlijk Droebel had al gehoord dat Sirius onschuldig was van Pippeling zelf. Maar nu moest het nog door Sirius zelf worden bewezen in een openlijke rechtszitting. Iets wat alleen moeilijk werd gemaakt door de omkoopbare gedeelte van de Wikenweegschaar.
Nee, de rechtszaak van Perkamentus moest op nieuw wachten voor een latere datum. De tattoo van Bella was belangrijker net als het huwelijks contract van Daphne.
Harry stond op en gaf een kus aan Bella. Met een klein gebaar legde hij Bella in de armen van Daphne en Kuste Daphne innig.
"Ik ga naar mijn studie, zorg jij voor Bella" zei Harry tegen Daphne en liep vervolgens weg.
Daphne nam Bella bij de arm en bracht haar naar haar slaapkamer. Daar zou ze haar al knuffelend de rust geven die ze verdiende, naar zo een emotionele dag.
*#*
Harry zat net in zijn studie toen zijn oma naar binnen kwam. Haar blik was vragend maar Harry schudde van nee. Met een gebaar van zijn hand vertelde hij haar dat ze in de stoel moest gaan zitten door vervolgens het verhaal van die middag te gaan vertellen. Minerva vloekte een beetje zachtjes. Het was iets wat hij zijn oma nooit hoorde doen. Maar deze keer kon Harry het wel begrijpen. Het was zijn Bella die het mee maakte. En Minerva hield net zoveel van zijn Bella als dat ze van haar welp hield.
Het zou die avond een groot gesprek gaan worden met de hele familie. En het zou een gesprek zijn dat niemand leuk zou vinden. Het gaf namelijk aan dat hij die niet genoemd mocht worden terug ging komen. En nog wel aan het einde van het jaar.
En als Minerva dan terug dacht aan een week geleden waar ze samen met Perkamentus en Zanita, de plannen had door genomen waarin stond dat het toverschool toernooi dat jaar op Zweinstein zou worden gehouden. De plannen die door Perkamentus, Droebel en het schoolbestuur al meer dan een jaar was goed gekeurd. Een bestuur dat nu alleen nog maar een advies functie had omdat Harry alle beslissingen had overgelaten aan Zanita en Minerva.
Nu wist Minerva ook dat haar welp mee moest doen in dat toernooi en ze kon het niet weigeren. Ze wist dat hij het moest doen, wilden ze ooit de kans hebben om hij die niet genoemd mag worden te verslaan. Het grootste probleem dat Minerva nu had was dat ze niet wist welke taken de kampioenen moesten gaan ondernemen. Dat was iets dat alleen de hoofdmeesters van de scholen en de minister van toverkunst wisten. En ondanks alles was Perkamentus nog steeds de hoofd meester van Zweinstein.
Het was namelijk zo dat zolang Perkamentus niet schuldig was bevonden ze hem niet uit zijn positie konden zetten. Hij had namelijk alleen maar dingen gedaan die schadelijk waren voor Harry, maar niet voor de school. En je kon het hem ook niet kwalijk nemen dat hij Bellatrix al die jaren geleden in Zwadderich had laten plaatsen. Dat hij daar geld voor had gekregen kon namelijk niet worden bewezen.
En dat Bellatrix was uitgehuwelijkt, had niets met haar plaatsing in de school te maken en kon daarom niet aan de voeten van Albus worden gelegd. En de omkoping van Lucius voor Draco was teniet gedaan door de sorteerhoed. Die had Draco in een ander huis geplaatst
Tuurlijk was jammerende Jenny overleden toen de Basilisk als eerste door het kasteel heen ging. Maar ook toen was Albus niet de hoofdmeester. En het beest was nooit gevonden. Het zou dus makkelijk zijn voor Perkamentus om te vertellen dat Hoofd meester Wafelaar toen niets met zijn professoren had besproken. En als Arabella de mandragora drank niet had gemaakt dan had Perkamentus het wel aan het einde van dat jaar gedaan. Dus ook dat kon hem niet kwalijk genomen worden. Nee, er was geen manier geweest om hem uit zijn positie te zetten, iets wat jammer was. Perkamentus zou dus weer een heel jaar lang de hoofdmeester zijn van Zweinstein en daar kon den ze niets aan doen.
Het was ook op dat moment dat de deur openging en Sirius samen met Amalia naar binnen kwam gelopen op de voet gevolgd door Suzanne.
Harry hield zijn hand om hoog en bracht ze tot zwijgen. "Nu niet, straks na het eten" was alles wat hij zei.
