Dit is me eerste verhaal op :D samen geschreven met een vriendin Jade Lammourgy, R& R ;)
Phantom of the opera © Adrew Lloyd Webber
Harry Potter © J.K Rowling
First day at school
Het was 1 September en dat betekende dat de leerlingen van Zweinstein weer terug mochten naar school. De Zweinstein express stond klaar en de leerlingen haasten zich naar binnen. Want het was al vijf voor twaalf en over vijf minuten zou de trein vertrekken. Jane Rowen en Christina Akin liepen naast elkaar rustig naar de trein te lopen het was hun laatste jaar en ze waren allebei zeventien. Ze moesten voor dat de eerstejaars werden gesorteerd een uitvoering doen en die hadden ze goed geoefend. Christina Akin had lang bruin krullend haar, ze had nooit make-up op en dat gaf haar een natuurlijke look. Christina Akin was spontaan en altijd vrolijk ze weigerde een vriendje te nemen voordat ze van school af was. Haar vriendin Jane had lang donker bruin haar dat het bijna zwart leek, ze was niet dik maar ook weer niet dun. ze had blauwe ogen en een mooie licht bruine huid. Jane en Christina liepen de trein binnen en hadden de pech dat alle coupé vol zaten op één na die was bezet door een man met een wit masker.
"Christina we gaan daar toch niet bij zitten hé? Volgens mij is dat een leraar en ik wil niet gezien worden als een vriendin van een leraar" zeurde Jane. Christina zuchtte ze wou liever ook niet bij een leraar zitten maar ze moesten toch ergens zitten? "Kom we hebben geen keus ik heb geen zin om de hele reis te gaan staan" zei Christina terwijl ze de coupé deur open deed. De man keek op Jane keek chagrijnig naar de man en Christina vroeg of het een probleem was dat ze hier mochten zitten. Dat was geen probleem en Christina en Jane namen plaats. Christina pakte een stuk papier en begon wat neer te krabbelen terwijl Jane nog steeds zat te mokken. Jane keek even naar het masker van de man ze vond hem raar. Christina was nog steeds aan het schrijven maar even later gaf ze het papiertje aan Jane die het even door las en toen ook begon te schrijven. Jane en Christina schreven altijd verhalen onderweg van de treinreis. En meestal werd het iets meligs en grappigs dan echt een serieus Jane haar stuk had geschreven en het terug gaf aan Christina die het gelijk begon te lezen barste ze al in lachen uit. "Jij Pirates of the Caribbean gek" lachte Christina. "Wat vind je het stuk niet leuk dat Jackie de baard van Barbossa er aftrekt en het aan Jack de aap voert!" zei Jane ze waren even vergeten dat er een leraar in de coupé zat. "Sinds kort is Jack wel onze maat hij vind het niet leuk als we over hem schrijven" zei Christina. "Schijt aan ik ben een PotC fan dus als ik over PotC wil schrijven schrijf ik daar over" zei Jane, Christina lachte. Christina had zin om een lied op te zetten en pakte haar tovenaars radio en pakte haar toverstok en tikte er drie keer op. Ze zette hem niet al te hard en Jane begon nog een stukje te schrijven op het papiertje. Het begon buiten te regenen en het leek net of het al donker was en het schrijven werd steeds moeilijker en Christina had geen zin om haar toverstok te pakken en licht te voorschijn te toveren. Christina en Jane hadden nog geen woord gezegd tegen die nieuwe leraar. Ze wisten al lang wat hij zou geven de enige functie die nog open was, was verweer tegen de zwarte kunsten en Christina en Jane zijn daar allebei al heel begaafd in ze hadden voor hun slijmballen allebei een uitmuntend. Het was nog anderhalf uur naar Zweinstein en Jane had zin in een film maar dat kon dus niet omdat op Zweinstein apparaten die op elektriciteit er niet werkte. "Heb je die ene film nog in de bios gezien laatste zomer?" vroeg Jane aan Christina. "Welke die ene horrorfilm?" vroeg Christina. "Ja die waarin mensen werden vermoord en onthoofd" zei Jane. "Ja die heb ik gezien de effecten waren net zo nep, je zag net zo goed dat het gewoon een pop was die werd onthoofd" zei Christina. Christina voelde dat de man naar hen keek maar toen Christina naar hem keek had hij zijn hoofd al weer weg gedraaid. Nu ze de man beter bekeek zag ze dat hij prachtig zwart haar had een wit masker een zwarte mantel en daaronder nog een zwart jasje met daaronder nog een goudachtig vestje waar bloemen op waren afgebeeld. Hij had nog een zwarte broek en zwarte schoenen hij had onder dat vest nog een blouse. Hij had om zijn nek nog een soort zwarte sjaal. Hij was een beetje bleek alsof hij een lange tijd niet meer buiten is geweest. Christina wist niet waarom maar ze kreeg medelijden met hem. Ze zag de pijn in zijn ogen. Jane gaf Christina op eens een tik. "Volgens mij heb je niets gehoord van wat ik heb gezegd!" zei Jane kwaad. "Sorry ik was even van de wereld" zei Christina. Jane zuchtte "ik vroeg of je er zin in had om die kleine ukkie's te verwelkomen" Christina keek Jane aan. "Het zijn geen ukkie's ze zijn gewoon klein" "Ukkie's dus" zei Jane. De trein begon minder vaart te maken en Jane stond al op om zich uit te rekken. "Eindelijk we zijn er ik begon al honger te krijgen!" Christina keek op haar horloge "maar we kunnen er nog niet zijn, dan zijn we een half uur te vroeg!" zei Christina en plotseling zonder enige waarschuwing kwam de trein met een schok tot stilstand zodat Jane op de man viel. "Waarom heb ik zo'n gevoel dat we in een horrorfilm terecht zijn gekomen?" zei Jane tegen de man zijn schouder. Ze stond snel op en keek naar buiten. Christina stond ook op en trok haar toverstaf ze deed de deur van de coupé open en keek naar buiten. Ze deed hem zo snel ze kon weer dicht en draaide hem op slot. Ze keek naar Jane die naar het raam staarde en langzaam een paar stappen achteruit zette toen het raam begon te bevriezen. De leraar die eerst nog rustig zat te kijken stond nu ook op en keek hoe de hele ruit in ijs veranderde. Jane liep naar de deur toe maar dat had ze beter niet kunnen doen, langs de deur kwamen verschillende dementors vliegen. Jane zette bangig een paar passen terug, en Christina kwam met haar rug tegen het glas van de coupé aan waardoor het glas in allemaal kleine stukjes brak. ' Ah! Wat doe je? Zo komen ze dus binnen!' Jane keek Christina half boos aan maar dat stopte al gelijk toen alles opeens koud werd in de coupon. Jane draaide zich langzaam om en zag hoe een dementor door het raam begon te klimmen. Jane trok haar toverstok en wou eigenlijk de dementor te lijf gaan maar toen opeens haar hele lichaam koud werd en al het plezier weg werd gezogen ging ze toch maar snel achter de man staan die ondertussen ook zijn toverstok had getrokken. ' Blijf achter me staan!' Christina hoorde zijn stem en het klonk als een engel die haar een liefdes lied toe zong. Ze voelde hoe haar hart smolt en in haar mond proefde ze de zoetheid van zijn stem. Ze ging achterhem staan en keek hoe de dementor steeds dichterbij kwam. ' Expecto Patronum!' Christina hoorde weer zijn stem en ze deed haar ogen dicht toen er opeens een groot fel licht was. Jane had haar ogen gewoon open en zag een groot sterk gespierd paard wat fel licht af gaf in hun coupon staan. Hij jaagde de dementor weg, en de rest die in de gang stond ging ook angstig achteruit voor het felle licht. Het paard ging op een gegeven moment weg en Christina kwam achter de rug van de leraar vandaan. ' Bedankt, je hebt ons gered.' Ze stook haar hand uit om zijn hand ook te schudden, maar in plaats daarvan deed hij de deur open van de coupon en riep nog een keer zijn Patronum op. Christina liet langzaam haar hand zakken en hoorde hoe ook nog andere leraren hun Patronum opriepen. ' Hij is zo te zien niet echt gastvriendelijk…' Jane keek Christina schaapachtig aan, maar Christina luisterde niet. Ze kon alleen nog maar zijn stem in haar hoofd horen en niks anders.
Na een tijdje kwam de man terug en Christina volgde hem met zijn ogen hij zei niets en dat begon Jane te irriteren en Jane had haar mond niet op de verkeerde plaats zitten en kon tegen iedereen goed uitvallen. "Hallo meneer zijn we soms onzichtbaar?" zei Jane boos de man keek haar aan. "We bedankte u en u loopt zomaar weg!" Christina keek Jane aan. "Hallo je hebt het wel tegen een leraar hoor" fluisterde ze. "Dat kan me niet schelen" zei Jane. "Die lullo moet niet zomaar weg waggelen als we tegen hem praten. Ik ben me dood geschrokken van die dementors" zei Jane haar woedde was een beetje bekoelt maar ze was nog wel gestrest en kwaad. De man keek haar weer aan en toen keek hij naar Christina. "Het spijt me" zei hij "ik wou niet zomaar weglopen maar ik moest die andere bestrijden voordat er mensen zouden flauwvallen" Jane keek hem verbaasd aan en Christina was weer in de ban van zijn stem. Hij stak zijn had uit en Jane nam het twijfelachtig aan. "Erik Destler" zei hij "voor jullie is het natuurlijk professor Destler in de bijzijn van de klas" "Uhh.. Jane Rowen" ze schudde zijn hand. Christina nam zijn hand "Christina Akin" zei ze. Ze dacht even dat ze zijn ogen zag verharden maar de oude gloed kwam direct weer terug. Zijn handen voelde warm aan Christina liet die los en voelde dat de Zweinstein express vaart verminderde en aankwam op het station. Jane en Christina moesten met een leraar mee omdat ze iets eerder binnen moesten zijn zodat ze alles klaar konden zetten. Ze stonden al klaar toen de leerlingen binnen kwamen. Perkamentus kwam eerst en zei dat ze konden beginnen. Jane pakte haar gitaar en begon eerst te zingen maar toen Christina op kwam voelde Christina of ze meer volume en pracht in haar stem had dan eerst en ze zong zoals ze nog nooit eerst had gezongen. Jane keek haar aan en begon samen met Christina samen te zingen. Toen ze klaar waren werd er luider geklapt en gejuicht dan de voorgaande jaren. Ze gingen aan hun afdelingtafel zitten (griffoendor) en luisterde naar de toespraak van het schoolhoofd. " Welkom op Zweinstein! Dit jaar is er weer een nieuwe leraar verweer tegen de zwarte kunsten. Professor Erik Destler. We wensen hem van zelfsprekend veel succes" zei Perkamentus. Iedereen klapte en Perkamentus ging door met de gebruikelijke dingen. Jane en Christina hadden dat al zo vaak gehoord dat ze geen zin hadden om te luisteren. Na Perkamentus toespraak kwam het lekkerste eten weer op de afdelingtafel. En Jane begon gelijk te eten. Christina keek even naar professor Destler en het viel haar op dat hij nauwelijks at en nauwelijks dronk. Hij zat nog met een leraar te praten die ondertussen door zat te eten. Terwijl professor Destler nog steeds bijna niets at.
Even later was het dineer afgelopen en de leerlingen liepen al smoezend naar hun leerlingenkamer om te gaan slapen. Jane en Christina liepen half kletsend de trap op en om de paar seconden werden ze onderbroken doordat leerlingen hun feliciteerde met het goede liedje wat ze hadden gezongen of complimenten gaven. ' Hé, Jane!' Jane en Christina werden voor de zoveelste keer onderbroken in hun gesprek over de nieuwe leraar toen Jane werd geroepen. Ze rolde met hun ogen en draaide zich om. ' Wa'- maar Jane eindigde haar bijdehante opmerking niet doordat ze zag wie haar had geroepen. Op hun aflopen kwam Carlo Kannewasser, een jonge die ook in het eindjaar zat en bij Huffelpuf. Jane vond hem al vanaf het eerste jaar leuk, maar telkens als ze hem mee uit wou vragen had hij weer een ander vriendinnetje. ' Echt mooi gespeeld de net.' Hij gaf haar een knipoog en liep langs hun heen. Christina keek naar Jane die naar Carlo staarde, ze schudde aan haar schouder waardoor ze opkeek en een beetje verward naar Christina keek. ' Wat?' Jane keek haar geïrriteerd aan, maar Christina wees alleen maar. ' We zijn er…' Jane keek naar de ingang van hun leerlingenkamer, en de mensen die er naar binnen liepen. ' O ja, natuurlijk…' Christina lachte zacht en ze liepen samen naar binnen toe. Eenmaal binnen keken ze rond, het zag eruit als gewoonlijk, met het rode meubilair en de vele boeken en de warme openhaarden. ' Kom we gaan naar bed…ik ben moe.' Jane gaapte en liep de wentel trap op, op weg naar hun slaapzaal terwijl Christina haar slaperig volgde. Christina's gedachten waren alleen nog maar op de nieuwe leraar gericht, ze kon eigenlijk aan niks anders denken. Hoe hij haar aan keek toen ze haar naam zij, dat vond ze nogal vreemd.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dit was het eerste hoofdstuk ;) binnenkort meer!
