Herşeyin aslında o gün biteceğini biliyordum. Ama insanoğlu inanmak istediğine inanır. Doğrulara ya da gerçeğe değil...

Bu hayatın aslında bir yanılsama olması, intiharımı gerçekleştirdikten üç saniye sonra belli olmuştu. Başıma, babamın otuz iki kalibrelik tabancasını ateşlediğimde; o sesi duymuştum ve beynimi parçalayan mermiyi hissetmiştim. Gözlerim, son defa kapanırken kanım tahta parkelere akarken; kulağıma inanamadığım bir ses geldi.

-Simülasyon sonlandırılmıştır. Yaşanan gün sayısı, 7350...Ve bir kez daha gözlerimi açtığımda, kendimi yatağımsı bir tabutta bulmuştum. Çevremden beyaz ışıklar yayılıp, tavandaki garip şekillerde işlenmiş el yazmalarını aydınlatıyordu. Ve gözlerim, çevreyi incelerken; arkamdan bir kız sesi duyuldu.

-Günaydın Hanira, simülasyonu neden erkenden bitirdin?

Arkama yavaşça dönerken; kızıl saçlı bir kız ile karşılaştım. Çevremden ne kadar beyaz ışık hüzmeleri yayılırsa yayılsın; onun yüzünü göremiyordum. Öte yandan karanlığın içinde, kızıl saçları güneş gibi parlıyordu.

-Ben... Bilmiyorum.

-Olabiliyor böyle şeyler, dedi kız nazik bir edayla, sorularına cevap aldın muhtemelen ki geri döndün.

Sonrasında bana doğru yaklaştığında, kızın yüzü ortaya çıktı. Göz bebekleri, gözünün ta kendisiydi. Burnu, yok denecek kadar minikti ve boynu, bir insana göre oldukça uzundu.

-Benim için birşey yapar mısın Hanira? Bu oldukça önemli bir şey... Bir test sürüşü diyelim.

Kızın ses tonu, oldukça tatlı çıkmasına rağmen beni oldukça ürkütmüştü. Korkudan dişlerimi sıkarken, sanki sakız gibi yoğurulduklarını hissediyordum çenem yüzünden.

-Yok yok, gerilme lütfen. Bir simülasyon işi bu ancak içerisinde bir kaçak var.

Garip bir şekilde yutkundum. Sesim hafifçe titreyerek çıkarken, elimi boynuma attım.

Boynum... Niye bu kadar uzun?-Nasıl bir kaçaktan söz ediyorsun?

En azından sesim kendi sesimdi. Eğer karşımdaki kıza benziyorsam; kendimi kontrol etmek istiyordum. O anda mantıksız gelen o kadar çok şey vardı ki...

-Bir yaratım hatası... Kısır döngü diyebiliriz. Amacın, oradaki kısır döngüye müdahale edip, olayları sonlandırman...

Tam ağzımdan itiraz kelimeleri dökülecekti ki; bir anda kız beni omuzlarımdan tutarak beni tekrardan yatağımsı yere yatırdı ve gözlerimi kapadı kendi eliyle.

-Teşekkür ederim. Merak etme, önceki simülasyonundan kısa sürecek.

Simülasyon... Uzaylıya benzeyen kız... Hanira... Benim adım Han ve bu olanlarda neyin nesi?Aklımdan dökülürken düşüncelerim; bir anda karanlığın içinde turkuaz renkte şu yazılar belirdi:

Simülasyon Adı: Kızıl Gözlü Katil