Proloog
"Het is afgelopen voor je, je hebt het lang vol gehouden, maar ik ben gewoon te sterk voor je."
"Als je denkt dat ik me zo snel gewonnen geef, dan heb jij het goed mis."
Harry en Voldemort cirkelde om elkaar heen, elkaar bedreigend met hun toverstok. Ze zagen er beide afgepeigerd uit.
"Je weet dat je me niet kan vermoorden, zolang je de gruzielementen niet hebt vernietigd zal ik terugkomen."
"Waarom twijfel je eraan dat ik ze niet allemaal heb gevonden, zelfs je lieve slang. Dit is jouw einde voor eeuwig en altijd."
Voldemort leek begon te twijfelen aan zijn geweldige gruzielementen plan, wat als die jongen daadwerkelijk alle gruzielementen had gevonden. Zijn gedachten begonnen razend snel te werken, als hij daadwerkelijk sterfelijk was, was hij een gewone oude man, tegen een jonge twintiger, die magisch even sterk waren. Het was duidelijk wie dit ging winnen. Hij kon nog maar een ding. Hij richtte zijn staf in de lucht.
"Potentialiusportio!"
Een grote gouden vonk schoot de lucht in, Voldemort haalde opgelucht adem, zijn levenswerk zou veilig zijn.
"Wat heb jij gedaan," vroeg Harry met een dreigende stem.
"Ik ben jouw geen verantwoording schuldig, dood me dan, als je dat durft."
Harry hoefde hier niet lang over na te denken, hier stond de man die zijn ouders, Carlo, Sirius, Charlie en Fred Wemel en talloze andere had vermoord.
"Avada kedavra", Harry zei deze woorden koel, alsof hij er niets bij voelde.
Voldemort lachte voor de groene straal hem raakte, zijn lach hield plotseling op toen hij in elkaar stortte. Harry richtte nog een laatste blik op hem en liep toen weg.