Ik bezit niets op enigerlei wijze of vorm.
Hoofdstuk een: de explosie-
Een strenge blik geevenaard de emotieloze gezicht van een naamloze Jongen die later bekend Zou worden als Heero Yuy II, Vernoemd Naartjie de pacifistiche Aarde leider. Maar voor nu, zou hij gewoon een naamloos achtjarige assassin-in-opleiding.
"Kom hier, jongen," zei de eigenaar van die strenge ogen. De jongen niets, Maar om over ten lopen naar de ouderen arts.
"Ja?" vraagt de jongen, koel.
Ik frontse naar snelheids- swift van de jongen en stil. "We gaan op de proppen komen met een naam voor je. Het heeft gene zin je hier woont, en die niets te worden opgeroepen door."
De jongen vdoelde op winding (want hij had een naam eerder had gehad, herinnerde hij zich, hoelwel wat het oorspronkelijk was ontsnapt zijn geest lang geleden), maar het nauwelijks toonde op zijn gezicht.
"Hoe zit het met 'Odin'?" J voortgezet. De jongen frontse naar die, niet geheel geergerd aan de suggestie. "Net als master naam?" Vroeg de nieuwe Odin.
"Net als mijn wat?" kwan er een nieuwe voice de eerste en origninele Odin. J was het een te beantwoorden. "Ik stelde voor een naam van de jongen worden gegeven. Ik dacht day Odin passend zou zijn."
Odin haalde zijn schouders op. "Ik vind het niet erg. Ik denk Dat het bij je past prima," zei hij toen aan Odin II. "Het zal gemakkelijker zijn om te onthouden, hoe dan ook."
Odin II knikte instemmend, immers elke naam was beer dan niets.
Rechts?
WRONG.
De Sanc koninkrijk was in peril- weer. Terriorists was de aanval op de pacifistiche koninkrijk te prediken Dat de rust het koninkrijk bevestigd was een valse orde.
En dat ze bedoeld om een ieder van de valse pacifisten doden. Niemand veilig zou zijn. Vooral de koninklijkn familie en hun jonge dochter.
De eerste bom was de luidste. Het maakte zeven jaar oude Relena Peacecraft wakker met een schok, waardoor haar om te geloven dat het allemaal was geweest een vreselijke droom. Dat wil zeggen, totdat de tweede afging.
De bang Meisje sprong aan haar voeten, en liep de kamer uit. Haar oudere broer vond haar meteen. Hij had een rugzak om zijn schouder. "Kom op, Relena, we moeten lopen," zei hij, pakte hand en begon rennen.
Het was niet makkelijk ploeteren door de koude, taile-lengte sneeuw. En het maakte het nog moeilijker voor Milliardo toen het begon te gaan doorgegeven Relena's hoofd. Hij schepte haar omhoog op zijn rugzak.
"Hoe zit het met papa and mama?!" Ze hoestte uit, de wind waardoor het moelijk om te vangen haar adem.
Milliardo schudde zijn hoofd. "Ik heb al laten controleren. Het spijt me, Relena, hebben ze niet maken."
Ze voelde ijzige tranen stromen over haar koude gezicht, en dat is waar ze bevroor. "Milliardo, wat zullen ze doen om ons, als ze ons pakken?"
Dat was het laaste wat hij wilde haar vertellen. "Niets goeds," legde hij het gewoon.
DAT wierf een kleine gejammer van Relena.
Ze besloten vangen hun adem door een bevroren stroom, tijdelijk. Milliardo omgedraaid zijn rugzak op de grond en opende het, het uitrekken van een schaar.
Relena schok toen hij sneed een stuk van haar haar af. "Geloof me, Relena," 'fluisterde hij, geruststellend.
"Wat als Ik te koud?" Vroeg ze zwakjes.
Hij schudde zijn hoofd. "Ik zal niet laten gebeuren aan u," beloofde hij. Op haar zichtbare aarzeling, voegde hij eraan toe, "Ik zal je beschermen, Leyley."
Ze knikte zachtjes. En begon te snijden totdat hij allen werd gelatan op haar schouders. "Mijn buert om jou te doen," zei ze de schaar van hem. Hij fronste naar dat.
"Hoe ongeveer u mijn haar knippen bij de volgende halte." Aan de blik van ongeloof op haar gezicht, vervolgde hij, "we hebben hier al te lang, want het is."
Ze gaf een kleine zucht van de nederlaag. "Fine."
Zij bleven in een pad dat zou leiden toy hun eeuwige verbanning als prins en prinses. Ze kon nooit naar huis gaan.
EINDE VAN HOOFDSTUK EEN.
De Engles versie van dit verhaal zal binnenkort worden, maar nadat ik klaar ben met deze vertaling. Gelieve te herzien; vertel me wat je er van vindt.