Waarom?
De vloek kwam steeds dichterbij. Te snel. Veel te snel. Ze begreep het niet. Ja, sterven was nu eenmaal een aspect van het leven, maar waarom zo vroeg? Waarom nu, op het moment dat het leven haar toelachte? Nu zelfs Voldemort niets leek te kunnen doen om haar geluk te bederven. Dat was ijdele hoop geweest, dat wist ze nu. Terwijl de vloek haar naderde, herbeleefde ze de meest memorabele momenten van haar leven.
O~O~o~o~O~O
Ze was zes jaar oud. Haar vader zat aan haar zijde, terwijl haar moeder naar het gevormde duo keek. Haar man en haar dochter. Het was zeldzaam dat hij er was in de loop van de dag. Voor de verjaardag van zijn dochtertje had hij echter de moeite genomen een dag vakantie aan te vragen. Ze voelden zich erg gelukkig, toen plots de deur van de kamer openvloog. De taart knalde eerst tegen de muur en belandde uiteindelijk op de grond. De Dooddoeners drongen de kamer binnen, vechtend met haar ouders.
De rest van haar herinnering was erg vaag. Haar moeder verloor als eerste het leven, terwijl haar vader, in een poging zijn vrouw en kind te beschermen, vocht als een leeuw. Maar al gauw vertoonde zijn lichaam een grote verscheidenheid aan verwondingen. Hij viel kort na de aankomst van de Schouwers, onder leiding van Charlus Potter.
O~O~o~o~O~O
Kort daarna had ze vernomen dat haar vader de strijd niet overleefd had. Het had haar vijf jaar gekost om dat te verwerken.
O~O~o~o~O~O
Ze was elf jaar oud. Ze zag het allemaal opnieuw gebeuren. De Sorteerhoed werd op haar hoofd gezet en riep enkele tellen later uit: 'Griffoendor!' Ze voelde weer de vreugde die haar toen ook vervuld had.
O~O~o~o~O~O
Ze was zeventien jaar oud. Opeens zag ze Sirius naderen. Ze waren nooit bevriend geweest, want ze zou het niet kunnen verdragen hem voortdurend over zijn nieuwe veroveringen te horen praten.
'Wil je met me uitgaan?'
Deze woorden lieten haar de vorige vergeten. Ze dacht niet eens aan het risico te worden gedumpt na twee of drie dagen. In plaats daarvan sloeg ze haar armen om hem heen.
O~O~o~o~O~O
Ze was negentien jaar oud. Ze zag Sirius naar haar toe lopen, ongewoon elegant. Hij kwam dichterbij en liet zich op één knie op de grond zakken. Hij haalde een klein doosje uit zijn zak en zei: 'Elayne Patil, wil je met me trouwen?'
Ze kon geen woorden vinden die haar emoties konden uitdrukken, dus stelde ze zich tevreden door hem hartstochtelijk te kussen.
'Ik ga ervan uit dat dat een ja is,' zei hij, alvorens een ring om haar vinger te schuiven.
O~O~o~o~O~O
Ze was twintig jaar oud. Ze was druk bezig met de laatste voorbereidingen voor het huwelijk. Ze bevonden zich in een kasteel dichtbij Zweinstein. Ze was net klaar met aankleden en liep naar de plaats waar de ceremonie zou plaatsvinden. Ze liep tussen de anderen door, op weg naar haar toekomstige echtgenoot. Nergens anders had ze oog voor, toen plots een geluid haar aandacht trok. Ze draaide zich om. Een groene vloek naderde haar. Te snel. Veel te snel. Hij raakte haar op het moment dat de Dooddoeners de gasten aanvielen. Terwijl Sirius zich naar haar omkeerde had ze de tijd om te denken: 'Waarom?