H Κάρολαιν μπήκε στην μεγάλη αίθουσα.Μπορεί ο Κλάους να ήταν ένα ψυχωτικό υβρίδιο αλλά σίγουρα ήξερε να διοργανώνει πάρτι.Χιλιάδες φώτα κρεμόντουσαν απο την οροφή.Σερβιτόρες ήταν διασκορπισμένες σε όλο το δωμάτιο κρατώντας ασημένιους δίσκους και προσφέροντας σαμπάνια στους καλεσμένους.Επίσης ένας μεγάλος μπουφές ήταν τοποθετημένος κατα μήκος της γωνίας του δωματίου.
Ο Κλάους στεκόταν στο μπαλκόνι και όταν την είδε να μπένει χαμογέλασε.Η μικρή βρυκόλακας δεν τον είχε απογοητεύσει.Είχε έρθει οπότε το σχέδιό του ήταν ήδη σε εφαρμογή.Έτσι πήγε να ετοιμαστεί για την δεύτερη φάση.
Απο την άλλη,η Κάρολαιν τέλειωνε το τρίτο ποτήρι απο το χρυσό υγρό.Είχε έρθει στον χορό μόνο για να ξεχαστεί για λίγες ώρες.Το αγόρι της-συγνώμη,το πρώην αγόρι της,-ήταν εκτός ελέγχοθ όλο αυτό το διάστημα.Εχθές,του είχε πεί να σταματήσει να την ενοχλέι.Η πίστη και η αφοσίωση που έδειχνε στον δημιουργό του την ενοχλούσε και δεν ήξερε αν υπήρχαν όρια.Τουλάχιστον απόψε,μπορούσε να τα ξεχάσει όλα αυτά και να διασκεδάσει.Μέσα στο κόκκινο της φόρεμα αισθανόταν υπερβολικά άνετα και καλά και αυτό ήταν που ήθελε απόψε.Οι ξανθές μπούκλες της ταίριαζαν με την χρυσή μάσκα που κάλυπτε τα μάτια της.Απο την γωνία που στεκόταν μπορούσε να δει τα ζευγάρια που χόρευαν στην πίστα.Η φίλη της η Έλενα είχε επισήμως λιώσει στα χέρια του παρτενέρ της και μεγάλου αδεφού του πρώην αγοριού της,Ντέιμον.Ω,η φίλη της θα είχε σίγουρα να δώσει κάποιες εξηγήσεις για την συμπεριφορά της καθώς φαινόταν οτι θα έχει συνέχεια...Οι σκέψεις της διακόπηκαν απο μια σκοτεινή φιγούρα που κινούταν ανάμεσα στο πλήθος και έρχονταν προς το μέρος της.Πριν καταλάβει τι συμβαίνει,ο μυστηριώδης άντρας στεκόταν ακριβώς μπροστά της.Έκανε μια υπόκλιση και άπλωσε το χέρι του σε εκείνη.Ήταν ντυμμένος σαν...Σήκωσε το φρύδι της και έπιασε το χέρι του.Τα φώτα χαμήλωσαν και βρέθηκαν στην μέση της πίστας.
-Δεν νομίζεις,Τάιλερ,οτι να ντυθείς κόμης Δράκουλας είναι λίγο ειρωνικό?,τον ρώτησε αλλά δεν πήρε απάντηση.Απλά της χαμογέλασε.Εξάλλου μόνο τα χείλη του ήταν εκτεθειμένα καθώς όλο το υπόλοιπο πρόσωπό του καλυπτόταν απο μάσκα.Κάτι δεν πήγαινε καλά.
-Γιατί δεν μιλάς?Ω,καλά!Θέλω να ξέρεις ότι δεν είμαι καθόλου ευχαριστημένη απο την συμπεριφόρα σου.Δεν ήταν καθόλου ωραίο.Δεν καταλαβαίνω την αφοσίωση σου σε αυτό το φρικιό.
Και όσο εκείνη παραμιλούσε,εκείνος απλά της χαμογέλαγε.Όταν ο ρυθμός του τραγουδιού έγινε πιο γρήγορος,την έφερε πιο κόντα στο σώμα του και έσυρε τα δάχτυλα του στα γυμνά της μπράτσα κάνοντάς την να ανατριχιάσει.
-Τι-τι κάνεις?Τον ρώτησε ξέπνοα.Αλλά δεν της απάντησε,φυσικά.Το χέρι του άρχισε να ταξιδεύει πιο κάτω στην μέση της και την έριξε πίσω.Τα δάχτυλα του άλλου του χεριού άρχισαν να χαιδέυουν το δέρμα της,ξεκινώντας απο το κάτω χείλος της κατεβαίνοντας στο σαγόνι της τον λαιμό της και ακολούθησε ένα φλεγόμενο μονοπάτι προς τα κάτω ώσπου σύρθηκε πάνω απο το φόρεμά της και ανάμεσα στο στήθος της.Η Caroline έκλεισε τα μάτια της και ένας βαθύς αναστεναγμός ξέφυγε απο τα χείλη της.Την έφερε πάλι πάνω και την στριφογύρισε ανάμεσα στα χέρια του.Σε κάθε βήμα,δεν έχανε ευκαιρία να αγγίξει όποιο κομμάτι εκτεθειμένου δέρματος έβρισκε κάνοντας την να ανατριχιάζει κάθε φορά.Στο τέλος του τραγουδιού,την έριξε πάλι πίσω και έσυρε-τα χείλη του αυτή τη φορά-απο τον λοβό του αυτιού της μέχρι το κόκκαλο του λαιμού της και άφησε ένα απαλό φιλί εκεί.Της χαμογέλασε για τελευταία φορά και εξαφανίστηκε ανάμεσα στο πλήθος,αφήνοντάς την στην μέση της πίστας να προσπαθεί να ελέγξει το νεκρό χτυποκάρδι της.Κάτι στο άγγιγμά του ήταν διαφορετικό.Το αίσθημα των χεριών του στο δέρμα της,η αίσθηση των χειλιώ του πάνω στο δέρμα του λαιμού της και ο τρόπος που της χαμογελούσε,ήταν πολύ σαγηνευτικά και γνωστά της.Και τότε τη χτύπησε!Αυτός ο άντρας δεν ήταν ο Tyler...
