Tytuł: Tylko chwila...

Autor: Ficyna

Główny bohater: Kurt Hummel

Pojawiają się brzydkie słowa

Życie jest krótkie, a śmierć nadchodzi szybko.

Czasem nawet nie masz pojęcia co jest lepsze.

Wydaje ci się, że każda chwila życia to jak dwa razy umierać.

A chwila to przecież jedynie 3 minuty i 8 sekund, dwa momenty.

Więc dlaczego tak ciężko jest nam czasem tyle wytrwać i jedyne o czym myślimy to właśnie śmierć.

Właśnie śmierć.

Myślimy po co umierać w każdym momencie swojego życia, które się tak dłuży, skoro mogę umrzeć raz i mieć spokój?

I kiedy już zabierasz się za tą 'robotę' cholernie się boisz, ale myślisz sobie 'kurwa przecież właśnie tego chcę więc czemu się boję? Zrobię to i koniec, będzie święty spokój!' i jedni kończą 'sprawę' jak to nazywają swoje życie i mają spokój jak to określili, a inni się męczą nadal zazdroszcząc odwagi tym pierwszym.

Ale oni nie mają pojęcia co tacy ludzie myślą w tamtej chwili.

Oni nie wiedzą jak zmienia się wszystko to o czym myśleli.

Oni nie wiedzą jak bardzo nagle znów chcieliby żyć.

Ale oni nie mogą już żyć, bo zabrali sobie ten skarb.

Ale 'druga grupa' nadal im zazdrości.

Gdyby tylko wiedzieli o czym dokładnie myśleli.

Gdyby usłyszeli jak myślą :

I-IV sekund : O Boże nareszcie umieram i nic już tego nie zmieni! Hura!

V-X sekund : Ale... Nie zdążyłem się z nikim pożegnać... będą cierpieć... ale przecież wcale mnie nie kochali skoro pozwolili mi na to... więc nie mam po co się żegnać...

XI-XIII sekund : Ale kocham ich tak naprawdę! Bo to moja rodzina!

XIV-XIX sekund : Ja... Chcę się z nimi pożegnać... Przeprosić, wyjaśnić... Chcę osiągnąć w życiu jakiś cel... Zostawić po sobie ślad... Zakochać się...

XX sekunda : Chcę... żyć!

Ale na to już przecież za późno.

Już tego nie zmienisz.

Bo jesteś martwy.

Niektórzy mają to szczęście obudzić się jeszcze... zmartwychwstać.

I w większości wykorzystują to.

Choć nie zawsze, bo czasem marnują szansę, której większość już nigdy nie dostanie.

I wszystko to trwa tak krótko...

Nie trwa chwili ani nawet momentu.

Moment trwa 2 minuty i 4 sekundy, śmierć średnio około 20 sekund.

Ale właśnie tyle wystarczy, żeby móc przypomnieć sobie te chwile życia, które dały ci skrawek szczęścia.

Ale nie wystarczy ci tego czasu na to co mógłbyś, co potrafiłbyś, co chciałbyś zrobić.

Pomyśl!

Bo dar życia zasługuje na coś więcej niż zniknięcie w samotności, w smutku, w żalu.

Bo dar życia jest po to by komuś coś dać.

By zostawić po sobie ślad.

By poznać miłość i szczęście, i pozwolić komuś poznać to samo dzięki sobie.

Pomyśl bo ja tego nie zrobiłem.

I nigdy nie otrzymam szansy takiej jak ty!

Jestem Kurt Hummel i właśnie chwilę temu zrobiłem straszną głupotę.

Proszę pomódlcie się, żebym mógł to odkręcić.

Chwila to 3 minuty i 8 sekund, 2 momenty...

Poświęćcie jeden moment, dla was nic nie warty.

Leżę pod respiratorem i walczę w każdym momencie by dostać jeszcze jedną szansę.

Nie zmarnuję jej.

Obiecuję