A/N: Welcome people to my new story!
Het zijn kleinere hoofdstukken dan Onbereikaar, maar daardoor kan ik wel sneller updaten!
Ik hoop dat jullie het leuk vinden en laat AUB een REVIEW REVIEW REVIEW achter :)
xTuttie
BTW: GEÏNSPIREERD OP TRUE JACKSON!
Ohmigosh!
Part one
"Hallo, wilt u misschien een heerlijke sandwich kopen? Voor maar zeventig cent!" Angela zwaait vrolijk naar passerende mensen.
Een oudere man stopt en kijkt me even aan.
"Hallo, meneer wilt u een sandwich?" vraag ik hem met mijn zakelijke glimlach.
Hij lacht terug en knikt. "Hoeveel kost dat jongedame?"
"Zeventig cent, we hebben kaas, ham, kaas met komkommer of tomaat én filet American," vertel ik terwijl ik de broodjes stuk voor stuk aanwijs.
Aandachtig kijkt hij naar de broodjes en wijst de filet American aan, "doe mij die maar," zegt hij en hij geeft me een euro, "houd de rest maar."
"Dank u wel, dat is heel genereus van u," komt mijn woordenschat toch nog een keer goed uit.
De man wil weglopen, bedenkt zich en draait zich weer om.
"Zeg eens, waar heb je dat rokje vandaan?"
"Nou, hij is tweedehands, maar ik heb zelf de roze knoopjes erop genaaid, en ik heb rokje wit geverfd," wat een aparte vraag.
"Origineel, en je colbertje?"
"Die is van de H&M, maar de buttons en het strikje heb ik er zelf opgemaakt, mag ik vragen waarom u dat wilt weten?" vraag ik en probeer zo beleefd mogelijk te zijn.
"Och ja, sorry, ik ben Carlisle Cullen, van Cullen Fashion Design," en hij steekt z'n hand uit.
Oh mijn God, OHMIGOSH, dé Carlisle Cullen! De baas van Cullen Fashion Design, het hotste modehuis van de laatste tien jaar!
Ik kijk naar zijn hand en kom tot de conclusie dat ik zijn hand moet schudden.
"Oh, ik had u niet herkend, aangenaam u te ontmoeten!" roep ik, bijna, hysterisch.
Hij lacht een hartelijke lach, "zo, wij, CFD, zijn opzoek naar een Vice President, en ik denk dat je daar perfect voor bent, dus mijn vraag is; wil je bij ons komen werken als Vice President van de jeugdmode?"
Mijn ogen worden groot en ik grijp naar m'n hart.
"Ik? Maakt u een grapje meneer Cullen?" Dit is niet grappig, wat een flauwe grap.
"Nee, ik maak geen grapje, echt niet, hier," zegt hij en geeft me z'n kaartje, "bel me maar als je zeker weet dat je het wilt, ik hoor nog wel van je, euhm, hoe heet je eigenlijk en hoe oud ben je?"
"Isabella… Bella Swan, euhm, ik ben euhm… zeventien," fluister ik, nauwelijks hoorbaar.
"Oké, Bella, dat is jong, precies wat we nodig hebben dan hoor ik nog wel van je," lacht hij en draait zich om.
"Wacht meneer Cullen! Ik weet het al zeker!" hij draait zich weer om en kijkt me aan met sprankelende ogen.
"Nou mevrouw Swan, wat is uw keuze?"
"Ik zou graag bij u willen werken als Vice President van de jeugdmode," zeg ik en neem daarna een hap lucht.
"Dat is heel mooi Miss Swan, dan zie ik je maandag om half negen op kantoor."
"Dank u, dan zie ik u dan meneer Cullen."
"Carlisle, noem me Carlisle," hij glimlacht naar me en loopt weg.
"Dag Carlisle…" fluister ik en staar hem na met grote ogen.
Mijn God, ik word Vice President bij Cullen Fashion Design, OHMIGOD, OHMIGOD, OHMIGOSH.
"Bella?! Bella!" ik wend mijn blik af van de allang verdwenen Mr. Cul− euhm, Carlisle en staar in de ongeruste ogen van Angela.
"Wie was die man Bella? Heeft hij je wat aangedaan?" ik staar haar aan en zeg niks.
"Ik wist het, ik wist het, oh, ik ga naar de politie, nee, wacht, ik ga hem in elkaar slaan als ik hem zie, uuuuuh, blonde slijmerige ha−"
"Angela!" onderbreek ik haar, voordat ze dingen gaat zeggen die niet netjes zijn.
"Die man is wel Carlisle Cullen, directeur van Cullen Fashion Design, en die blonde slijmerige man vroeg me toevallig wel of ik Vice President van CFD jeugdmode wilde worden," Angela staart me aan met haar grote donkerblauwe ogen.
"OHMIGOSH!" gilt ze dan en begint rondjes te rennen om ons kleine tafeltje.
"Ik weet het! Ik begin maandag om half negen! Ohmigosh!" gil ik samen met Angela en we rennen samen om het tafeltje heen.
Ohmigosh.
Part two
Zenuwachtig loop ik door de gangen van Cullen Fashion Design, mijn hoge hakken klikken op de witte glazen vloer.
Waar moet ik zijn?
Op een muur staat receptie, met een pijltje rechtdoor.
Ah.
Als ik in de receptie ruimte kom kijk ik verbaast om me heen, de muren zijn donkerblauw en de vloer is wit, net zoals in de gangen.
Aan de muren hangt een grote foto met alle Cullens erop.
"Kan ik je helpen?" vraagt een vrouwenstem.
Ik kijk op en kijk in twee vrolijke grijzige ogen.
"Euhm, ja, ik zoek Carlisle Cullen, waar kan ik hem vinden?"
De vrouw, die Stevie Mickey blijkt te heten, wijst naar de lift.
"Vierde etage, kantoor met erop, valt niet te missen," grijnst ze en ze wend haar blik weer op het computerscherm.
Ik stap in de lift, en kijk naar links en kom erachter dat er een mega lange spiegel in de lift hangt.
Tevreden bekijk ik mijn outfit voor vandaag, een zwarte skinny, een zwart colbertje met blauwe manchetten en waarvan de mouwen halflang zijn.
Mijn donkerblauwe shirt past precies goed bij de blauwe manchetten van mijn colbert.
Aan mijn voeten draag ik zwarte, suède, Laboutins, geleend van Alice, ik heb ze al een halfjaar in huis, Alice woont namelijk ver, ver weg van hier, dé fashion freak van de 21e eeuw.
Ik heb mijn donkere, golvende haar in een Franse staart, die ik met een, duh, blauw elastiekje heb vastgemaakt. [A/N: Franse staart staat op profiel.]
Mijn zilveren kettinkje, gekregen van Charlie, hangt stevig om mijn nek en mijn zilveren armbanden, gekregen van Renee, hangen losjes om mijn pols, en mijn zilveren ring, gekregen van Alice, zit strak om mijn middelvinger.
Als de lift op de vierde verdieping aankomt en de deuren openen kijk ik naar de mooiste vrouw ter wereld.
Ze heeft blond haar en bruine ogen, haar kleding ziet er perfect uit en ze kijkt me vriendelijk aan.
Ik ken haar ergens van.
"Hallo," groet ze me en steekt haar hand uit.
Is iedereen hier zo vriendelijk?
"Ik ben Rosalie Cullen, klopt het als ik je hier nog niet eerder heb gezien?"
Duh, Rosalie Cullen, uitgeroepen tot mooiste vrouw van de wereld, had ik toch gelijk, God, in het echt is ze nog mooier dan op foto's, als dat al kan.
"Bella Swan, nee, klopt, ik ben hier voor het eerst, ik moet naar Carlisle," zeg ik en vraag me af of ik hem hier op kantoor ook Carlisle mag noemen.
"Ah, oké, ik zie vast nog wel een keer, ik moet namelijk naar Business Fashion, op de tweede verdieping, dag Bella," glimlacht ze en ze loopt de lift in.
Knipperend met mijn ogen van verbaasdheid loop ik door tot Carlisle kantoor, die niet moeilijk te vinden was, zoals Stevie Mickey al zei.
Ik neem eens diep adem en klop dan op de deur.
"Binnen," zegt Carlisle.
Voorzichtig open ik de deur en zie Carlisle in een grote leren stoel zitten achter zijn nog grotere bureau.
"Hé Bella, wat leuk om je weer te zien, ga zitten," gebied hij en gebaart naar een stoel die voor zijn bureau staat.
Ik ga zitten en zak bijna weg.
Zo'n stoel moet ik thuis hebben.
"Ik ben blij dat je er bent, weet je ongeveer wat jouw functie inhoudt?"
Ik schud mijn hoofd.
"Nou, omdat je nog maar zeventien bent hoef je je nog niet bezig te houden met de economische kant van dit vak, maar waar je je wel mee bezig houdt is mode, heel veel mode, met name jeugdmode, dat betekend tienermode, je ontwerpt kleding, voor ons, die kleding show je in de vergaderingen, ook moet je de vergaderingen van de andere mode bijwonen, zoals de zakelijke- en vrijetijdsmode, snap je dat?"
Ik knik.
"Mooi, nou, mijn assistent zal je je kantoor laten zien, ook krijg je een personal assistant toegewezen die je bij alles helpt, je werktijden verschillen per dag, ik weet zo niet uit mijn hoofd hoe vaak en hoeveel je werkt, maar je rooster ligt op je bureau, je kantoor is ook op deze verdieping, aan het einde van de paarse gang," verteld hij.
"Wauw, krijg ik een eigen kantoor én een personal assistant?" roep ik opgewonden.
Meteen nadat ik het heb uitgesproken sla ik m'n handen voor m'n mond.
Slim Bella, slim, heel professioneel.
Op Carlisle's gezicht verschijnt een oogverblindende lach.
"Ik mag jou wel Bella, je bent een verfrissing voor dit bedrijf, o ja, nog één dingetje… kijk uit voor Edward, mijn zoon, hij staat nogal bekend als womanizer, en ik wil niet dat je in zijn grijpgrage handjes valt, laat dit een waarschuwing zijn, je zal vaak met Edward moeten werken, want hij is de directeur van jeugdmode, Rosalie gaat over business kleding, samen met haar man Emmett, mijn zoon, en mijn vrouw Esme en Alice gaan over vrijetijdskleding, en misschien vind je het raar, maar je mag hier iedereen bij z'n voornaam noemen, wij zijn niet zo van het ge-meneer en ge-mevrouw, begrepen miss Swan?" knipoogt hij.
Ik grijns, "Duidelijk, meneer Carlisle Cullen," lach ik en loop de deur uit, waar Carlisle's assistent Krissy staat te wachten.
"Zo, dus jij bent Bella? Loop maar mee," zegt ze en met haar korte beentjes dribbelt ze door de gangen, uiteindelijk belanden we in de paarse gang, waar mijn kantoor is.
Miss Swan
Vice President
A/N: Nou wat vond je ervan?
Laat het me alsjeblieft weten!
xxxx Tuttie
and REVIEWWWW