Opgetogen sloeg ik de wekker uit. Vandaag was de dag dat we onderzoek gaan doen. Vorige week had ik op internet gelezen dat er een horrorfilm uit 1983 nooit was afgemaakt, ik had gelijk mijn vrienden opgebeld. Misschien was dit wel mijn doorbraak na al die jaren.
Ik zag dat het al kwart over 6 is, ik snelde me uit bed en ging douche, ik fantaseerde over hoe het zal zijn. Zal alles er nog staan? Of hebben ze alles afgebroken en weer mee terug naar de studio genomen. Ik trok makkelijke kleren aan en liep snel naar beneden om ontbijt klaar te maken. Na een tijdje ging de bel, ik liep er rustig op af deed de deur open. Twee kleine armpjes omhelsde me. 'Drake! Heb je er zin in?' vroeg ze enthousiast. Mijn hart sloeg over toen ik zag dat het Roos was, na al die jaren heb ik nog steeds niet het lef gehad om die grote stap te zetten. 'Ja, kom op we gaan"
En dat was misschien wel de laatste dag dat hij in zijn appartement was.
Na een paar uur reiden waren we er eindelijk. 'Dus dit is het' zei Yasmin spottend. 'zijn we helemaal hier heen gereden voor alleen een donker bos?' Chad keek haar vragend aan. 'Chad ben je soms bang' vroeg ze uitdagend. En Yasmin wist al wat er ging komen en rende gillend weg voor Chad. Ik moest aan de kant springen voor Chad, die lachend achter Yasmin zat. 'Die twee houden ook nooit op..' zuchtte Roos. Ik pakte mijn camera uit de auto en mijn tas. 'Jongens zulle we alvast gaan? Anders komen we nooit verder' Schreeuwde ik. Chad en Yasmin knikte en pakte hun tassen en Roos was alvast gaan lopen. Ik zag dat Chad perongeluk Yasmin haar tas had gepakt, waardoor ze weer zaten te stoeien. Glimlachend schudde ik mijn hoofd, en ging naast Roos lopen.
Ik stapte het bos in. 'Het is nog best wel donker' mompelde Roos. Ik sloeg beschermend een arm om haar heen en zei lachend 'ik bescherm je wel, hoor' Grinnikend prikte ze me in mijn buik, en zo liepen we verder.
Na ongeveer een uurtje lopen, waren we al een stuk dieper in het bos. De bomen kwamen al wat dichter bij elkaar te staan dan eerst. Het was er doodstil heel af en toe hoorde je een vogeltje, ik genoot van de rust totdat ik yasmin hoorde gillen. Roos en ik rende naar haar toe aangezien ze nogal achterliep met Chad. 'Jongens, dit hoort niet, toch?' ze wees naar boven en ik volgde haar blik. 'nee, dat hoort niet' mompelde ik.