Een ideetje dat ik kreeg toen ik mijn nieuwe CD van Milow beluisterde. En ik voelde me ook wel een beetje schuldig om Sirius zo uit Life according to Jess te houden. Daarom deze ontzettend korte song-fic dus. Om jullie een beetje blij te houden.

Disclaimer: Ik ben niet JK Rowling, ben daarom dus ook niet de eigenaar van Sirius (wat een paar van mijn vriendinnen vast wel heel erg vinden), Peter Pippeling (wat al mijn vriendinnen vast helemaal niet erg vinden), James, Lily, Voldie, de minister-wie-hij-ook-mag-zijn, Azkaban, de steen (sorry steentje voor de foltering), imperio, crucio, de dood, het leven, etc etc etc
Ik ben ook niet Milow en kan dus geen fantastische nummers zoals Darkness ahead and behind maken. Damn.

Ik ging hem vermoorden. De man die mijn leven had verwoest. Nee, de rat die mijn leven had verwoest. Die alles van me had afgenomen. Mijn toekomst. Mijn vrienden.
Van de grond pakte ik een steen, die ik door een van de ruiten slingerde.

Life always dumps something in your lap
You're constantly busy redrawing your map
You leave behind a fading trail
Of images and words that you hope will prevail

Ze zouden me nooit meer vinden. Niet na 12 jaar. 12 jaar van foltering. Ik had genoeg crucio's meegemaakt om te weten dat Azkaban duizend keer erger was.
Maar nu… ik kon weglopen. Nooit meer terugkomen. Maar ik was geen lafaard. Ik was niet zo'n onderkruiper. Ik zou mijn vrienden wreken.

Life always dumps something in your way
You try to make the best of it everyday
You could give up and give in but you prefer
To keep hoping some kind of change might occur
Just hoping some kind of change might occur

Een haat maakte zich van me meester, verspreidde zich over mijn hele lichaam. Een verstikkende, allesverzengende haat. Voor de man die ik ooit mijn vriend had genoemd. Voor de minister, die de waarheid niet onder ogen durfde te zien. Voor Jeweetwel, om van mijn vriend een monster te maken.
En voor mezelf, om mijn vrienden de dood in te sturen.

Misery sure loves company
And nobody's ever who they seem to be
The daily horror of people at their worst
And most selfish, one day, your bubble will burst

Ze hadden het nooit geweten. Nooit geweten dat die rat hun vrijwillig had verraden. Waarschijnlijk hadden ze gedacht dat hij onder de imperio had bekend. Veel tijd om te denken hadden ze toch niet gehad.
Eigenlijk verdiende hij het niet om te sterven. Die vrijstelling van het leven, het leven dat mij tekort had gedaan. Wat had ik er niet van gedroomd om te sterven. In mijn cel, opkijkend door het tralieraampje waardoor de manestralen licht op mijn koude grond wierpen.

So much time should not have passed
At least not that way and not so fast
It wasn't always easy, it wasn't always fun
But it was always worth it, regrets I have none
It was always worth it, regrets I have none

Want dood was gemakkelijk. Vredig. Het leven was veel harder. Was het alles wel waard?
Als dit het was. Als dit mijn leven was… het was het waard geweest. Ik was niet dankbaar, maar ik kon niet zeggen dat ik er niet van genoten had. Zelfs nu voelde ik niet meer die drang om te sterven. Mijn leven zonder regels. Zonder verplichtingen. Het voelde vreemd bevrijdend.

Life always dumps something so you should try.
To acknowledge the fact you're surrounded by
These relics of a life that no longer exists
Your name still appears on the waiting lists

Zweinstein was nog ver weg. En hoewel mijn verleden vreselijk was geweest, en mijn toekomst nog veel vreselijker, kon ik niet zeggen dat ik dit alles zou willen ruilen. Als het mijn taak was om mijn beste vrienden te wreken, dan nam ik daar genoegen mee. Welke gevolgen dat dan ook mocht hebben.

Life always dumps something that makes things worse
There are no rules in this self-help universe
It's never what you were expecting to find
There's darkness ahead and there's darkness behind
There's darkness ahead and there's darkness behind
There's darkness ahead and there's darkness… behind…

Want hij was op Zweinstein… en ik ging hem vermoorden.

Oeh, dramatische ME! Kom niet bij mij klagen als je depri bent na dit wel heel opwekkende verhaaltje.
Vertel me wat je ervan vond... please?
Voor de Jess readers, ik ga nu het volgende hoofdstukje overtypen en dan post ik het morgen waarschijnlijk. Omdat ik mij eigenlijk gewoon dood verveel.

x Margs (bedankt Slytherinlion.o9 voor deze nickname. Hoewel ze dit toch nooit zal lezen omdat ze geen Nederlands verstaat. Achja.)

PS: Nog 19 uur tot HBP! *squeals*