"Arthur is niet gewoon een koning, hij is de Ooit en toekomst koning. Pak hart, voor wanneer Albion's nood is grootst: Arthur zal rijzen opnieuw.
opnieuw...
opnieuw...
opnieuw..."
Merlin stond op van zijn bankje aan het meer. Zijn oude botten kraakte. Hij zuchtte. Weer een dag verspilt aan bij het meer zitten.
Terwijl hij in de richting van zijn huis liep, wendde hij zich nog een keer tot het grote meer.
Daar borrelde iets. Zijn gezicht begon te stralen, totdat hij zich realizeerde dat het hoogstwaarschijnlijk de mensen van de dag ervoor waren die hij...
Hij streek de haren van zijn gwenpop. Kon hij er maar voor zorgen dat Albion Arthur weer nodig had.
Hij struikelde en brak een heup... Rustig stond hij weer op en huppelde verder. Niemand had het gezien...
Die nacht borrelde het stille water opnieuw. Na een uur of wat tartte een blonde man de wetten der zwaartekracht en dreef, ookal gekleed in een harnas. Het was Barry, de cosplay fan.
Het meer van Albion werd verlicht door de helderste rose volle maan die Merlin oooooit had gezien vanuit zn dakraampje. En zegt veel want hij is heeeel oud en heeft al heel veel rose volle manen gezien, Ookal waren die van paarden. Het deuntje van zn favoriete serie ontwaakte in zijn hoofd. Het toverde een glimlach op zijn hoofd. Hij begon luidruchtig te zingen. "ME LI'l Porny!"
De grond barste uiteen, en de op een na helderste maanstraal scheen op de gouden kroon van Koning Arthur. De helderste scheen in zijn oog, waardoor hij wakker werd. De hele wereld was wazig, en hij voelde zich verlamd.
Waar was zijn linkerarm gebleven!? Hij schrok op en merkte dat, ondanks het feit dat zijn spieren waren begonnen aan het rottingsproces, eigenlijk al zo'n 1500 jaar, ze nogsteeds werkte.
Toen hij iemand aan hoorde komen keek hij omhoog en zag twee blouwe ogen naar hem staren, en een grijze baard. Een lange, grijze baard. Een hele lange, grijze baard...
"Kijk, Arthur! Mijn vriendin is op tover!"
Arthur kwam aangestrompeld en keek droogjes met z'n ene oog naar de 'tover'.
"Tover? Wat mag dat dan wel niet zijn?"
"Nee Arthur, Tover, op z'n Frans!"
"Nou Merlin, ik denk niet dat het echt Frans ofzo is" Maar hij werd al in de rede gevallen midden in zijn zin.
"Hou je kop Arthur, kijk nou maar gewoon" Arthur haalde zijn schouder op en wendde zijn blik naar de tv. 'Dora de explorer' stond er in kleurrijke letters.
Merlin vervolgde zijn verhaal enthausiast.
"En, Dora is zo lief tegen me, ze vraagt altijd wat ik het leukst vond, en dan zegt ze: "IK OOK" en dan zegt ze"Maar weet je wat ik NOG leuker vond?" en dan zog ik "nou?" En dan zegt zij precies hetzelfde als dat ik heb gezegd. En ze komt iedere dag terug en dan vraagt ze of ik haar de weg kan wijzen!En SWOMS moet ik mee naar feestjes met haar spaanse EEKHOORN! Als dat geen magie is, maar wanneer ze vraagt he, weetje Arthur, weetje wat ik het leukst vind!? Ze leert me SPAANS! ofzoiets. Dan bedoelt ze goededag maar dan zegt ze iets heeel anders, magie vermoed ik." Hij draaide zijn hoofd. "Bonzjoernoow!" Riep hij luid.
Arthur schudde zachtjes zijn hoofd. "Merlin, ik denk, nee... Ik weet tamelijk zeker dat, 'bonjourno' italiaans is."
"Arthur, ik denk dat ik het wel beter weet dan jij, ik ben degene die hier de hele dag dora kijkt. En jij? Jij bent DOOT!"
"Merlin, Buenos dias"
Merlin fronsde. "Helemaal niet, Dora heeft het me geleerd"
"Buenos dias, me amigo's!"
Merlin mompelde iets zachts en gemeens.
"zie je wel?"
"Ik heb tenminste een vriendin"
"Ik had er ook een hoor, ze leek heel erg op die pop daarginds."
Plotseling verduiterde de sfeer om hen heen.
"Arthur?" Begon Merlin zacht en vol schuldgevoel. "Ik moet je iets vertellen..."