Het was 3 uur s' nachts toen ik plotselings werd gewekt door een trillende mobiel onder me kussen. Verdomme, wie kan dat nou zijn! Ik tastte met mijn vingers af naar het lichtknopje van mijn nachtlamp en drukte hem aan. Ik pakte mijn mobiel en keek erop. Verdorie, het is 4 uur in de nacht! Ik drukte het beantwoordknopje in en zei slaperig hallo met Sander. Een vrolijke stem galmde door de geluidboxjes van mijn mobiel. Het was Daan zo te horen. Daan en ik zijn al vrienden sinds de peuterspeelzaal. Ik kan hem echt vertrouwen en hij heeft nog geen 1 geheim van mij doorvertelt aan anderen. Ik ben blij dat Daan zo'n goede vriend voor me is.

''Hé slaapkop, lag je te slapen?'' Grinnikte Daan. ''idioot, weet je wel hoe laat het is man! Het is fucking 4 uur in de nacht!'' gromde ik kwaad. Oei, hopelijk hebben mijn ouders dat niet gehoord. Ze vinden het nooit leuk om vroeg op te staan of gewekt te worden door mijn 5 jaar oude nichtje die hier tijdelijk woont. ''ja tijd om op te staan oen''lachte Daan. ik zuchtte diep, ik kon hem wel voor zijn kop slaan. ''kom je nou nog naar beneden? Ik sta er al hoor'' zei Daan ongeduldig. Ik keek uit het raam en zag hem staan, geïrriteerd stak ik mijn middelvinger naar hem op. ''Ja daag, laat me slapen joh!'' zei ik. ''asjeblieft, kom op Sander. Weetje ik heb iets meegenomen, maar ik laat het alleen zien als jij naar beneden komt'' zei Ik. ''oké, ik kom'' zei ik zuchtend. ''Yeah!'' Zei Daan vrolijk en maakte een vreugdes dansje. Ik lachte. Dat die sufferd dat dansje nog weet, we hebben hem 4 jaar geleden verzonnen. Ik sprong sukkelig uit bed en trok wat warme kleren aan en schoenen. Daarna trok ik het raam open en liet me via de regenpijp naar beneden glijden. Dat is de enige manier om s' nachts te ontsnappen. ''hèhè, eindelijk zeg'' zei Daan. Ik gaf hem een stomp tegen zijn arm en grinnikte. ''au, moest dat nou?'' Gromde hij terwijl hij over zijn arm wreef. ''ja'' zei ik kortaf. Daan lachte. Hij draaide zich om en begon te lopen. Ik volgde hem, niet wetend waar we heen gingen. Met hem weet ik het nooit. Opeens drong er een vreemde geur mijn neus binnen. Ik snoof de geur diep in mijn neus en het duurde even voor ik het herkende. Het was de geur van Marihuana. Ik pakte Daan bij zijn schouder beet en draaide hem ruw om. ''heb je Marihuana bij je?'' Zei ik met een ernstig gezicht. Hij begon te lachen en kneep plagerig in mijn wang. ''gast, schreeuw niet zo joh. Ik heb het van Nico gestolen. Hij zal het toch niet eens merken'' grinnikte Daan en duwde me hand van zijn schouder af. ''ben je getikt of zo ?'' vroeg ik hem boos. ''Ja, ik ben compleet gestoord, ik spoor niet, dat weet je toch?'' zei hij doodleuk. Ik keek hem als verdoofd aan. Ik weet wel dat Daan het thuis moeilijk heeft en dat zijn ouders niet echt naar hem omkijken, maar dat hij marihuana zou stelen van zijn stiefvader, dat had ik niet verwacht. Zijn echte vader heeft hem verlaten toen hij net 10 jaar was geworden. Kapot was Daan ervan, ik zag zijn vader zelf de deur uitlopen. Welke vader laat zijn kind nou achter op zijn 10e verjaardag? Dat is toch hartstikke wreed? Ik vind van wel. En ik dacht dat Nico een betere vader zou zijn voor Daan toen hij 2 maanden geleden bij zijn moeder en Daan kwam intrekken. Maar ik heb me vergist. Die vent zuipt zich elke avond lam en reageert zijn woede af op Hanne de moeder van Daan en op Daan. En elke keer bij gym zie ik weer nieuwe blauwe plekken op Daan zijn armen en benen. Soms zie ik ze zelfs in zijn nek. Ik heb Daan al gezegd dat hij de kinderbescherming moest bellen, maar hij zegt dat hij dan uit huis wordt geplaatst en dat hij dan terechtkomt in een pleeggezin, ver weg van hier. Ik snap het wel dat hij het niet tegen de kinderbescherming zegt, maar vandaag of morgen ligt hij nog dood in een greppel.

Na een minuut of 10 gelopen te hebben kwamen we bij een groot en hoog hek aan. We glipten tussen de opening van de hekken die net breed genoeg waren voor ons. Ik keek rond en herkende de omgeving. We zijn bij het spoor. Ik keek Daan vragend aan. ''waren hier geen camera's?''. ''nee, ik heb het gecheckt, er is geen één camera''zei hij met een glimlach. Ik glimlachte flauwtjes terug en keek hoe hij een zakje met groen spul erin uit zijn broekzak haalde. Hij opende het zakje en legde een beetje groen spul op een vloeitje met shag. Hij rolde de joint op en likte er één keer aan om hem dicht te plakken. Daarna haalde hij een aansteker tevoorschijn uit zijn jaszak en stak de joint aan. Meteen nam hij een grote hijs zoals een verslaafde roker dat zou doen nadat die een halve dag geen sigaret heeft kunnen roken. Ik keek hem nieuwsgierig aan en was benieuwd of hij al ging flippen. Voor zover ik weet heeft Daan nog nooit een joint gerookt. Zijn gezicht vertrok geen spier. ''wil je ook?''zei hij en hield de joint voor mijn neus. De geur drong mijn neus weer binnen en me maag draaide zich om. Ik duwde zijn hand weg en zei: ''nee, bedankt.'' hij haalde zijn schouders op en nam weer een hijs. Dit keer een grotere. Daan pakte me arm beet en trok me al lopend mee. ''kom, laten we met de treinen gaan spelen!'' Riep hij vrolijk. Hij stak over een rail en bleef erop staan. Een koude rilling ging over mijn rug en ik schoot in de paniek. ''doe niet zo dom, idioot!'' Zei ik boos. Daan kon alleen maar lachen. Opeens voelde ik dat de grond onder me begon te trillen. Ik keek op en zag een fel licht op ons afkomen. De trein kwam met een hard geluid aangestormd. Ik gaf Daan een harde duw en sprong zelf opzij. Nog geen 10 seconden later raast de trein met een volle vaart voorbij. Ik kreeg een overdosis adrenaline en mijn hart klopte hard in mijn keel. Toen de trein voorbij was gerezen zag ik Daan op de grond schaterend lachen. ''dat was te gek!''Riep hij vrolijk. Ik keek hem geschokt aan. Hoe kon hij nou zoiets zeggen? Als ik hem niet van de rails had afgeduwd, dan was hij nu waarschijnlijk dood. Ik huiverde bij die gedachte. Daan bleef maar lachen en blijkbaar deed de joint zijn werk nu. Ik ergerde me aan zijn gelach en stapte de rails over naar hem en pakte hem bij zijn kraag. Ik tilde hem op en keek hem boos aan. ''idioot! Je had nu wel dood kunnen zijn man!''Zei ik gefrustreerd. Hij bleef maar lachen en ik had het gevoel dat ik hem nu op dit moment wel kon wurgen!

Een halfuur na de bijna doodervaring liepen we terug naar zijn huis. Ik moest hem meeslepen omdat hij overal heen wilde rennen om nog meer adrenaline in zijn lichaam te krijgen. Toen we voor zijn huis stonden pakte ik de sleutels uit zijn jaszak. Ik opende de deur van het huis zachtjes in de hoop dat zijn ouders niet wakker zouden worden. Ik liep naar binnen met Daan en opeens zag ik het licht aangaan in de woonkamer. Een paar seconden later verscheen Nico's hoofd om de hoek. ''wat moet dat!''Zei hij mopperend. Ik wist niet goed wat ik moest zeggen dus ik verzon maar een smoesje. ''ik eh, ik en Daan zijn uitgeweest meneer.''zei ik snel. ''Verdomme Daan! Ik heb je gezegd dat je niet mocht uitgaan als je huiswerk nog niet klaar was!''Zei Nico snauwend. ''Je bent me vader niet, maar een stuk stront! Dus speel niet zo de baas over mij!'' Zei Daan respectloos. Nicolas pakte ruw de arm van Daan en Daan verloor bijna zijn evenwicht. ''Sander, dankjewel dat je Daan thuis hebt gebracht.'' Met één hand duwde Nico me naar buiten. De deur viel voor mijn neus dicht. Dat was echt behoorlijk raar. Net voor de deur voor mijn neus dichtviel, zag ik dat de blik op Nico's gezicht van kwaad naar erger was geworden. Het had iets engs, ik weet niet waar die blik voor stond, maar ik weet zeker dat Daan flinke klappen zult krijgen…