Titel: terugpakken
disclaimer: ik bezit geen HP, slechts dreigbrieven dat ik niet aan een Shakespeare kan voldoen. Shakespeare zat onder de cocaine dat hij schreef. Ik weiger een junk te worden om een Shakespeare te zijn.
--
Het was een prachtige dag op Zweinstein, een schitterende morgen in ieder geval. Vogeltjes floten vrolijk, konijntjes hipten en zelfs Sneep leek te lachen. Waarschijnlijk had hij ergens mee zijn zin gehad. Reden genoeg voor Harry om snel en ongemerkt te verdwijnen.
'Potter!'
Harry draaide zich om, de ergernis droop van zijn gezicht en zijn schouders zakten meters naar de grond.
Draco Malfidus, het platinablonde snertjochie van Slytherin zat hem weer eens achterna. Wat zou het deze keer zijn?
'met dat duel dat eraan komt Potter, zal ik je de grond in trappen, vernederen, afmaken, in vierendelen en nogmaals afmaken!'
'Kan jij iemand herrijzen uit de dood!' riep Hermelien quasi verschrikt uit, meer om zijn stomme woordspeling en bedreiging dan om wat hij allemaal kon.
'snater dicht, modderbloedje, of jij gaat er ook aan.' het was zinloos Hermelien te bedreigen, ze was de beste van het jaar en tien keer beter dan een gemiddelde Slytherin .
'Oh! Jij!' riep ze woest uit en hief haar vuist. Draco reageerde onmiddellijk en met een ferme zwiep van zijn staf en een zweefspreuk vloog ze tegen de muur aan het einde van de gang, om bewusteloos neer te vallen.
'Hoe durf je!' Ron onderging hetzelfde, die zich met een slakkenslijmspreuk nog trachtte te verdedigen, maar wederom slakken ophoestte.
Harry bleef alleen achter bij Draco, 'daar zal je voor boeten,' bromde de jonge halfbloedtovenaar en zwaaide en zwiepte met zijn staf, terwijl Draco's maatjes in kikkers veranderden. Draco had zichzelf met een spiegelspreuk beschermd tegen Harry's magie en net als Draco's vriendjes, veranderde ook Harry in een kikker.
--
'… en dan…mbmblbm… voer ik je aan de ooievaar… mbmfmmf…. wraak… mfmfmfbl…'
Draco draaide zich genoegend om in zijn slaap, mompelend over de uiterst pijnlijke dood die hij Harry zou bezorgen, alleen in zijn dromen uiteraard.
'zou hij dit zich morgenochtend herinneren?' vroeg een piepende Ron aan Hermelien.
'helaas wel. maar het kan geen kwaad,' verdedigde ze zichzelf snel, 'om zo af en toe je vijanden eens goed te plagen.'
Met een dikke knipoog naar elkaar verlieten ze de jongensslaapkamer van de Slytherin s, gehuld in Harry's onzichtbaarheidsmantel en trokken zich terug in hun vleugel, ongezien uiteraard…
--
End