Pierwsza sekunda.
Potknięcie się o własną nogę; mocniejsze uderzenie serca; szybszy przepływ krwi w żyłach; maksymalne rozszerzenie powiek.
Druga sekunda.
Do umysłu Bokuto jeszcze nie dociera obecne poczucie grawitacji; balansujące w powietrzu ciało stopniowo przechyla się do przodu, opadając w dół.
Trzecia sekunda.
Gwałtowne wysunięcie rąk przed siebie, w celu doświadczenia jak najłagodniejszych skutków upadku, gdy Koutarou rejestruje, że nie wykona uniku.
Czwarta sekunda.
Uderzenie w przeszkodę stojącą na drodze: pochłoniętego książką Akaashiego, niemającego pojęcia o nadchodzącej konfrontacji. Brunet nawet nie zdążył zareagować; ciężar nacierającego ciała zmusił go do cofnięcia; podeszwy obuwia zapiszczały, kiedy już nie jedna, a dwie osoby doświadczały bolesnego lądowania.
Piąta sekunda.
Zwężone przez adrenalinę źrenice sprawcy kolizji intensywnie obserwowały zdezorientowane tęczówki przypadkowej ofiary. Zmieszany oddech zadudnił w uszach; kontrastujące zapachy wstrząsnęły zmysłami; serca zaprzestały pracy.
Szósta sekunda.
Wstrzymane powietrze, które przechowywały płuca Bokuto, miało słodko-gorzki posmak czegoś, czego nie potrafił zidentyfikować. Zarówno wtedy, jak i lata później, gdy wciąż trzymał ciało Akaashiego niewyobrażalnie blisko własnego.
Bo kiedy nadeszła siódma sekunda już wiedział u czyjego boku spędzi resztę życia.