hoofdstuk vier regen

Donderdagochtend werd Zweinstein gewekt door het getok van de regen op de ramen. De wind beukte tegen de muren en aan de ramen waren kleine plasjes gelekt.
Fran was in een rothumeur. Ze had een hekel aan regen, nu kon ze haar ochtelijke jogpartijtje niet doen en dat verstoorde haar hele dagschema.
Maar ze was niet de enige met een slecht humeur omwille van de regen. Lory Mc Leod, de aanvoerdster van het Griffoendor zwerkbalteam, lastte de eerst zwerkbaltraining van het nieuwe seizoen af omwille van noodweer, ferm tegen de zin van James Potter.
Arthur was, net zoals de normale zwerkbalspeler, opgelucht dat ze niet buiten hoefden, maar James,...
"Hij is echt gek" mopperde Arthur "hij bleef maar zeuren tegen Lory over "dat als het wedstrijd is we ook moeten vliegen noodweer of niet" hij trok een gezicht.
"Daar zit toch wel iets in" vond Will "een wedstrijd gaat door, een beetje regen of niet".
"Nou het regent wel iets meer dan een beetje" glimlachte Fran "het stormt om eerlijk te zijn. Dan wordt zo'n wedstrijd toch wel uitgesteld?".
Will en Arthur staarden haar aan.
"Uhm NEE" zei Arthur alsof Fran had beweerd dat gras oranje is.
"Maar dat is toch gek?"protesteerde ze "je smakt tegen het kasteel met zo'n wind".
"Kan zijn" zei Arthur nonchalant "maar de truc is om ervoor te zorgen dat je niet tegen het kasteel smakt".
"En een beetje spanning is altijd welkom" voegde Will eraan toe "alhoewel je met dit weer het niet echt kunt zien".
"Net alsof je bij dit weer buiten wilt zitten" rilde Fran "ik krijg al koud bij het idee alleen al".
"Jij?" vroeg Arthur verbaasd "ik dacht dat jij zo gek was op duikjes in het meer, dan draai je hier je hand toch niet voor om zeker?"
"Heel grappig" zei Fran kalm "ik heb tenminste een interessant verhaal te vertellen als ik weer thuis kom".
"Ik ook" grijnsde Arthur "maar daarvan benjij het hoofdpersonage".
Fran deed haar mond open om hem van repliek te dienen maar Will schraapte zijn keel.
"We moeten door, onze eerste Zweintjes-ontmoeting." Bij het horen van die naam kreeg Arthur weer een grote grijns op zijn gezicht "En Arthur stop er nou eindelijk eens mee zò grappig is die naam nu ook weer niet".
"Ik zal er nooit aan wennen" grinnikte Arthur "die naam is hilarisch".
"Hahahaha"zuchtte Fran "komop Will we zijn door".
"Tot straks" zei Will "en o, Arthur lees even mijn geschiedenis werkstuk na?" Hij viste het opstel uit zijn tas en gaf het hem "je hebt toch geen training, bedankt!".
Hij liep vlug weg voor Arthur nee kon zeggen en haalde Fran in aan het portretgat.

"Hoe laat is het?"zuchtte Will.
Fran keek op haar horloge "kwart voor acht".
"Hoelang zijn ze nu al te laat?"
"Drie kwartier"
"Komt er nog iemand?"
Ze keken allebei vragend naar Tommy die een eindje verder op een bank zat te lezen.
"Huh?"
"Komt er nog iemand?" herhaalde Will.
Tomy haalde zijn schouders op "artiesten zijn vaak te laat. Hoe laat is het?".
"Kwart voor" zuchtte Will.
"Eigenlijk twaalf voor" glimlachte Fran "zullen we dan maar gaan. Er komt toch niemand meer volgens mij".
"Mijn idee" zei Will, hij sprong van zijn bank en pakte zijn tas"kom je Tommy?".
"Huh?".
"We zijn weg"zuchtte Will "kom je mee?".
"Weg waarom?" vroeg Tommy verbaasd "het is toch nog niet zo laat?".
"Maar er komt toch niemand meer" zei Fran "blijkbaar is niemand geinteresseerd in een groepje".
"Natuurlijk wel" zei Tommy verstrooid. Hij zocht waar hij was gebleven op zijn pagina en las verder.
Fran keek naar Will en die haalde zijn schouders op "nog even dan".
Fran ging weer zitten maar Will liep naar het bord.
"Dit heb ik nou al een tijdje willen doen".
Hij pakte een krijtje en tokkelde met zijn vingers op het bord.
"Even jullie aandacht graag"
Fran grinnikte hij klonk precies zoals proffessor Anderling.
"Juffrouw Windsor, u hebt zoveel plezier, mag de rest van de klas meelachen?".
Fran schudde haar hoofd.
"Hou dan uw mond. Vandaag gaan we een lucifer in een naald veranderen. Heeft iedereen zijn lucifer? Zwaai niet zo met dat ding juffrouw Windsor moet u iemand zijn oog uitsteken?".
Fran die niet had bewogen keek verontwaardigd op "ik deed helemaal niks".
Will keek haar streng aan.
"Proffessor" voegde ze er vlug aan toe.
"Wel als juffrouw Windsor ons niet meer gaat onderbreken dan kan ik misschien verder gaan met mijn les. Stoort u dat juffrouw Windsor?"
Fran schudde haar hoofd.
"Mooi zo." Hij draaide zich naar het bord en maakte zich klaar om te schrijven "Nou wie kan mij de spreuk vertellen waarmee je een lucifer in een naald kunt veranderen?".
"Nalditis of iets in die aard waarschijnlijk" zei een stem bij de deur.
Will maakte een sprongetje van schrik.
"Hallo" lachte het meisje "hoeveel punten heb ik verdiend?".
"Geen" mompelde Will "je liet me schrikken, ik dacht haast dat het proffessor Anderling was".
"Best voor jou van niet" zei het meisje "ze zou er niet mee kunnen lachen. Ben ik hier bij de Zweintjes?".
"Ja dat is hier" Tommy had eindelijk zijn boek weggelegd en kwam naar hen toe "zie je wel dat er iemand zou komen".
"Jacinta Green"stelde het meisje zich voor "Ik ben van Huffelpuf. Zijn hier nou alleen maar eerstejaars? Ik had het kunnen denken toen ik die naam zag".
"Ja"zei Will lichtelijk gekwetst.
"Ah zo" zei Jacinta, ze leek al iets minder enthousiast.
"Nou ehm wat doe je ?" vroeg Tommy, een beetje ongemakkelijk.
"Ik zing"zei ze, niet zonder trots "en jullie?".
"Ik doe trompet en drum" antwoordde Tommy Will gaat drum leren en Fran-"
"Fran?" vroeg Jacinta vlug "Frances Windsor dè Frances ? De prinses?".
"Ja"antwoorde Fran kalm "ik doe de piano".
"Wat leuk" glimlachte Jacinta "wat voor genre zijn jullie van plan?".
"Zijn we van plan" verbeterde Tommy "als je er bij wilt natuurlijk".
"Dolgraag" gilmlachte Jacinta met een blik op Fran.
"Mooi zo" zei Tommy tevreden "dan zijn de Zweintjes nu met vier".
Fran haalde haar boekje tevoorschijn "Jacinta Green is het niet?".
Jacinta knikte "met een C".
"Heb ik"knikte Fran "nou" ze bladerde even door haar boekje "we hebben al leden, nu nog de instrumenten".
"Jullie hebben nog geen instrumenten ?" vroeg Jacinta ongelovig "jeetje wat een stelletje amateurs".
"We krijgen er" verdedigde Will zich" we moeten alleen nog een lijst opstellen voor proffessor Anderling en dan krijgen we er zo."
"Ik zal die lijst wel doen" zei Tommy vlug "ik weet zo'n beetje wat we nodig hebben".
"Goed" besloot Jacinta "en van genre?".
Will en Fran keken naar Tommy "wel-"begon die "ik had gedacht om eerst wat bestaande liedjes te leren spelen, en dan zelf misschien te schrijven en-".
"En het genre?"
"Dat kunnen we zien als we de liedjes uitzoeken" zei Tommy langzaam "als we maar wat spelen zien we vanzelf wel wat we leuk vinden."

"Eindelijk weekend" zuchtte Will opgelucht "alleen spijtig van het weer".
Fran kinkte grimmig "het is te hopen dat het ooit opklaard. Mijn hele schema in de war".
Will grinnikte.
"Wat is er zo grappig" vroeg Fran verbaasd en ze keek om.
"Niks" grijnsde Will "gewoon 'je schema' en zo".
"Hahaha" zei Fran sarcastisch "je gevoel voor humor is van een volkomen laag niveau".
"Danku" glimlachte Will.
"Ga je mee naar de bibliotheek?" vroeg Fran "we kunnen nu toch niet naar buiten".
"De bibliotheek" kreunde Will ongelovig "Fran het is vrijdagavond".
"En dan?"
"Ik denk dat je me niet goed verstaan hebt" zei Will "Het-is-vrijijijijijijdag-avond. Of laat me het anders formuleren WEEKEND".
"Ik heb je perfect verstaan" glimlachte Fran "maar is het niet slim? We doen vanavond ons huiswerk en dan hebben we de rest van het weekend vrij. Wat denk je?"
"Dat je geschift bent" mopperde Will "maar het is wel goed, ik ga mee met je".
"Ik had niet anders verwacht".

"Wil je alsjeblieft niet blijven rondhangen in de bibliotheek als je hier niks meer te doen hebt?" madame Rommella keek speciaal vernietigend naar Fran.
De bibliotheek was compleet leeg, afgezien van Fran en Will. Maar blijkbaar was dat nog meer drukte dan madame Romella aankon.
"Ja jongedame ik heb het tegen jou. Je boek is afgestempeld, ga naar buiten. Is dat nu zo moeilijk".
Fran haalde haar schouders op "ik zie je zo wel" zei ze tegen Will en ging naar buiten.
Maar toen ze de deur van de bibliotheek opendeed knalde er iemand recht tegenaan.
"Sorry" zei Fran. Ze deed de deur vlug dicht en hielp de jongen rechtop.
"Geeft niks" glimlachte hij."het is altijd een plezier om door een knap meisje omver gestampt te worden".
"Danku" zei Fran een beetje onzeker maar gevleid.
"Regulus" zei hij "en wat is jouw ongetwijfeld mooie naam" voegde hij er met een knipoog aan toe".
"Frances"
"Inderdaad prachtig".
"Fran ik ben er. Dat mens is echt geschift ze- ow hallo".
Frances en Regulus keken allebei op.
"Will dit is Regulus" zei Fran vlug "Regulus dit is-"
"William" zei Will en hij stak zijn hand uit "Schwimmer, maar je mag me Will noemen".
"Hallo Will" zei Regulus, maar hij klonk niet zo vriendelijk als bij Fran "ik ga maar weer, dag Frances".
"Ik mag hem niet" mopperde Will terwijl hij nog een keer omkeek naar Regulus die de andere kant opging.
"Waarom nou weer niet?" vroeg Fran verbaasd, in en veel beter humeur dan de afgelopen twee dagen.
"Gewoon" mompelde Will "hij is van Zwadderich en zo".
"En wat houd dat in?"
"Zwadderich is slecht" zei Will duister "zowat alle tovenaars die om de één of andere kwaaadaardige reden in Azkaban zijn beland komen uit Zwadderich".
"Hoe interessant toch" glimlachte Fran "wat is Azkaban trouwens?".
"Gevangenis"zei Will kort "en je wilt er niet naar toe geloof me".
"Wie wil er nu wel naar de gevangenis?" vroeg Frances verbaasd "niemand toch?".
"Nee natuurlijk niet" zei Will duister "maar naar Azkaban wil je helemaal niet".
"Waarom niet ?"
"Die bewakers daar" mompelde Will duister "zijn niet normaal, en dat is alles wat ik ervan weet".
"Niet normaal?" vroeg Fran geinteresseerd "nou leg dat eens uit".
"Ik zei je toch ik weet het niet. Ik weet alleen dat ze zo vreselijk zijn…"
Hij rilde even en liep vlug door.
"Ohnee" zuchtte Fran.
"Wat nou?".
"Ik ben mijn tas vergeten".
"En daar kom je nu pas achter" zuchtte Will "we zijn aan het portretgat. Kun je ze niet gewoon morgen gaan ophalen?".
"Ben je gek dat is Armani, stel dat iemand ze pikt?"
"Oké oké" gaf Will toe "dan gaan we ze wel even halen"."Nee ga jij maar naar binnen" zei Fran "ik zie je over een kwartier".
"Oké" zei Will "tot straks"
Op haar weg terug naar de leerlingenkamer begon het harder te regenen. Fran liep naar het raam en probeerde iets te zien door de harde regen die tegen het raam ketste. Ze leunde even naar voor om beter naar buiter te kijken maar het volgende moment gleed ze uit in een plasje gelekt water en krakte haar enkel om.

"Au" kreunde Frances. Ze probeerde zichzelf weer op te trekken aan de vensterbank, maar zakte weer in elkaar zodra er een beetje druk op haar linkervoet kwam te staan. Ze betaste hem zachtes, maar zelfs dat deed pijn. Hij stond in een rare bocht aan haar voet en was verschrikkelijk gezwollen.
Ze probeerde nog en keer te gaan staan maar gleed weer weg voor ze ook nog maar half overeind stond.
"Au".
Dan maar niet overeind. Ze zou trouwens toch geen meter kunnen stappen. Fran trok haar knieen op en schoof langzaam een beetje op om uit de plas, die steeds groter werd door het binnenlekkend water, te komen. Ze ging tegen de muur zitten en kreunde weer. Die enkel deed echt verschrikkelijk veel pijn. Ze prutste voorzichtig aan haar schoenen en trok ze langzaam uit. Maar zelfs dat deed afschuwelijk veel pijn en ze pauzeerde even voor ze haar kousen ook uit deed. Nu was er ietsje minder druk op haar enkel maar echt veel helpen deed dat niet.
De muur en de grond waren ijskoud en het feit dat ze op verschillende plaatsen redelijk nat was hielp haar niet echt.
Ze wreef haar handen tegen elkaar om iets warmer te worden maar echt veel hielp het niet dus sloeg ze haar armen maar om zich heen en probeerde de helse pijn in haar voet te negeren. Er moest binnekort toch iemand langskomen?

"Hey broertje van me".
"Hoi Arthur" mompelde Will. Hij keek even op van het boek dat net uit de bibliotheek kwam en las dan weer verder.
"Je zit hier zo alleen"begon Arthur in een poging een gesprek aan te knopen, Will was meestal niet zo aangenaam gezelschap als hij een boek vasthad, "Waar is Fran?".
"Bib" mompelde Will.
"Op vrijdagavond?" vroeg Arthur stomverbaasd "het is weekend!".
"Mmmm".
"Alleen spijtig van het weer" ging Arthur verder "waarshijnlijk kunnen we dit weekend niet trainen."
"Mmmm".
"Waarom ben je eigenlijk niet met Fran meegegaan. In de bib kun je toch ook lezen?".
"Mmmm".
"Wat zit je eigenlijk te lezen dat zo interessant is?".
Will hield zijn boek een eindje hoger zonder zijn blik los te scheuren van de pagina's zodat Arthur de titel kon lezen.
"Handleiding der Vampiers?" vroeg Arthur geinteresseerd "ga je op vampiers jagen misschien?".
"Misschien".
"Of eerder op de vampiers onder je bed"grijnsde Arthur "ben je nog steeds bang in het donker?".
"Mmmmm".
"En nu weet ik zeker dat je niet naar me luisterd anders zou je wel iets naar me gegooid hebben zoals gewoonlijk".
Will pakte een kussen naast hem van de bank en gooide dat zonder te kijken in Arthur's richting.
"Miss" grijnsde die triomfantelijk "zeker twee meter ernaast. Is dat alles wat je kunt?".
Will antwoordde niet. Arthur probeerde hem uit te dagen, en hij had geen zin in de zoveelste kibbelpartij met zijn broer.
"Oké negeer me maar" mopperde Arthur "wanneer komt Fran terug?".
"Hoe moet ik dat weten" zuchtte Will geergerd "ze kan hier ieder moment zijn neem ik aan."
"Wanneer is ze vertrokken?".
"Een kwartiertje geleden neem ik aan, weet ik het ik zit te lezen."
"Wat zijn we weer aardig" bromde Arthur. Hij pakte het kussen dat Will naar hem had gehoord en gooide het een paar keer op. Toen hij dat ook beu was gooide hij het naar Will die boos opkeek van zijn boek.
"Kun jij me echt geen vijf seconden met rust laten?"
"Nee" grijnsde Arthur.
"Ik ga naar boven" mompelde Will "doe Fran mijn groeten wil je?".
Hij stond op, pakte zijn boek en ging de trap op.
"Tof" mopperde Arthur "Nu zit ik hier helemaal alleen".
"Nu niet meer" zei een vrolijke stem achter hem.
Arthur keek verbaasd op "oh hallo Lily".
"Hoi" zei ze vriendelijk "is je broertje boos? Ik zag hem naar boven gaan en hij keek nogal nijdig."
Arthur haalde zijn schouders op "hij is altijd lastig als hij een boek te pakken heeft".
"Wie niet" zei Lily opgewekt "Is dat slijm al uit je haar?".
"Ja hoor" zei Arthur ietsje afwezig "Ik wil niet onbeleefd zijn maar ik ga even naar de bib. Ga je mee?".
"De bibliotheek?"vroeg Lily verbaasd "die is volgens mij" ze keek even op haar horloge "al precies tien minuten geleden dicht".
"Dicht?" vroeg Arthur verbaasd en hij keek ook op zijn horloge "het is pas zes uur".
"De bibliotheek gaat altijd dicht om zes uur op vrijdagavond" glimlachte Lily "misschien omdat er op die avond vreemd genoeg belachelijk weinig interesse is. Maar welk boek wou je gaan halen?".
"Geen" zei Arthur "maar Franchipanne is ernaartoe en ik dacht eraan naar haar te gaan sinds Will zo aardig is vandaag".
"Ik loop wel even met je mee" stelde Lily voor "dan kunnen we daarna samen naar de grote zaal".

"Fran!' gilde Arthur geschrokken. Hij holde vlug naar haar toe, knielde naast haar neer en pakte haar hand.
"Je hebt ijskoud! Maar wat zit je hier te doen? Wat is er gebeurd? Heb je ergens pijn?".
"Mijn voet" mompelde Fran. Ze pakte Arthur's arm stevig vast, opgelucht dat er eindelijk iemand opgedaagd was. Hij deed bezorgd zijn pull uit en lege hem zorgvuldig over haar schouders.
"Ietsje beter?".
Fran knikte.
"Nou dat ziet er ernstig uit" mompelde Lily. Ze had zich over Fran's voet gebogen en betaste hem voorzichtig.
"Auw" protesteerde Fran verontwaardigd "niet zo hard, dat doet pijn".
"Sorry" zei Lily vlug"nou Fran, dat ziet er niet bepaald goed uit".
"Kun je erop staan?" vroeg Arthur "als je op mij steunt raken we wel tot aan de ziekenzaal".
"Nee ik heb het al geprobeerd" zei Fran zacht "twee keer".
"Ik kan proberen het te spalken" stelde Lily voor "maar dan moet ik wel even over die spreuk nadenken. Geef me een minuutje."
Arthur ging ook op de grond zitten en wou zijn arm om Fran's schouder leggen, maar hij sprong geschrokken weer op.
"Die grond is kletsnat".
"Weet ik al" zei Fran een beetje gepikeerd "Ik ben doorweekt".
"Hoe ben je eigenlijk gevallen? Vroeg Arthur. Hij ging nu een beetje wiebelig op zijn hukje naast Fran zitten en moest zich aan de muur vasthouden om niet uit evenwicht te raken.
"Uitgegleden" zuchtte Fran "ik wou naar buiten kijken en-"
"Dat gammel oud kasteel ook" mopperde Lily. Fran en Arthur keken verbaasd op.
"Nou het is toch zo" verdedigde Lily zich "het is een gammel oud kasteel. En het zou zijn gasten niet zo horen te behandelen!".
"Helemaal mee eens" knikte Arthur "Vilder zou wel eens wat aan al die tochtgaten en zo mogen doen".
"Vilder" zei Lily schamper "nee ik heb het niet over Vilder" ze keek streng naar het krakende raam voor haar en vervolgde duister "dit kasteel leeft en het heeft een enorm slecht karakter".
"Interessant" zei Arthur maar hij keek naar Fran en rolde met zijn ogen.
"Vind je?" vroeg Lily verbaasd "James lachte me vierkant uit toen ik dat zei".
"Oh James" zei Arthur een beetje afwezig en hij knipoogde naar Fran "heb je die spalkspreuk nou al?".
Lily knite "ga even langs de kant, ik heb ze uit een boek en ik ben nog niet erg zeker van het resultaat".
"Kunnen we dan niet gewoon-" begon Arthur maar Lily weefde hem met haar hand keurig opzij.
"Ferula" mompelde ze en ze tikte met haar toverstok op Fran's voet.
Onmiddellijk schoten er twee rollen verband uit haar toverstok die zich met een paar stokjes bliksemsnel rond Fran's voet wikkelden.
"Nou dat ging keurig" zei Lily tevreden "nuttig spreukje. Kom hier dan help ik je overeind".
Fran pakte haar hand en Lily heiste haar overeind. Arthur bood haar snel zijn schouder aan en leundend daarop kon Fran min of meer staan.
"Gaat dat?" vroeg Lily bezorgd "anders kunnen we je wel op de een of andere manier al zwevend naar daar krijgen".
Even schoot Wingardium Leviosa door Fran's hoofd maar ze wilde liever niet zo ontsabiel door de lucht zweven als de veer. En zeker niet met een kapotte enkel. Dan nog liever met de hinkelpas.
"Het gaat perfect".
Met de steun van Lily en Arhtur raakte ze moeizaam tot op het einde van de gang.
"Hier naar boven nu" dirigeerde Lily. Ze ging hen voor en draaide zich dan om zodat ze Fran de trap op kon helpen.
Fran pakte Lily's arm en leunde naar voor maar bleef dan plots stokstijf stil staan.
"Ik ben mijn tas vergeten" kreunde ze.
"Je tas?" vroeg Lily verbaasd "ik heb geen tas gezien".
"Ik was ze gaan halen in de bibliotheek" zuchtt Fran "ze moet daar ergens liggen, kunnen we teruggaan?".
"Ik ga wel even" zei Arthur "anders moeten we weer dat hele eind terugshowen".
"Sorry" mompelde Fran.
"Het is niks" zei Arthur maar net voor hij de hoek omging hoorde Fran hem iets in de zin van "Meiden en tassen ook altijd" mompelen.

Uiteindelijk raakten ze toch nog op de ziekenzaal.
Madame Plijster haalde het verband er voorzichtig af, keek er even naar, en zwaaide dan vlotjes met haar toverstok.
"Hij is genezen" riep Fran verbaasd uit. Ze betastte voorzichtig haar enkel, maar hij deed geen pijn meer.
"Normaalgezien wel" zei Madame Plijster vriendelijk.
"Bedankt" zei Fran, ze stapte voorzichtig uit het bed en probeerde op haar been te staan.
"Kun je perfect staan?" vroeg madame Plijster bezorgd en ze liep om het bed neer om Fran's enkel beter te inspecteren.
"Ja hoor, perfect" zei Fran opgelucht.
"Nou dan mag je gaan" zei Madame Plijster "en iets voorzichtiger de volgende keer graag.".
Fran knikte "hartelijk bedankt".
"Het was niks kind, nog een leuke avond verder. En kijk een beetje uit op je weg terug". Ze draaide zich om en verdween weer in haar kantoortje.
"Nou dat ging ook vlug" zei Lily onder de indruk "ik wist dat ze het snel kon, maar zò snel."
"Snel wat?" vroeg Arthur, die het allemaal doodnormaal vond, "en lopen jullie een beetje door, straks hebben we helemaal geen avondeten meer".
"Nou ze heeft mijn enkel in twee tellen genezen" zei Fran, een tikkeltje verbaasd dat Arthur dat zo normaal vond "dat is toch wonderbaarlijk, ik had op zijn minst een verband voor een paar weken verwacht".
"Serieus?" vroeg Arthur ongelovig "waarom wil je een paar weken met een verband rondlopen. Wat is daar nou weer het nut van. Die enkel is toch in orde ? Of doet hij nog pijn?" voegde hij er bezorgd aan toe.
"Nee nee nee hij is prima" zei Fran "maar normaalgezien is dat toch zo ?" vroeg ze, steunzoekend bij Lily.
"Ja dat klopt" zei die bedachtzaam "Vorig jaar heeft ze Sirius zijn hand ook redelijk snel gerepareerd. Maar die was niet zo ernstig".
"Deze toch ook niet" zei Arthur "een gebroken enkel, dat is een simpele botspreuk. Niks aan.".
"Wat weet jij daar nou weer van?" protesteerde Lily "als ik het zo hoor had je hem net zo goed zelf weer aan elkaar kunnen zetten".
"Mijn moeder is heler" antwoordde Arthur, niet zonder trots "en ik had hem helemaal niet 'zelf aan elkaar kunnen zetten' zoals jij zei. Je mag enkel medische spreuken uitvoeren als je er een opleiding voor hebt genoten, òf in uiterste noodgevallen waarbij het leven van de patient ernstig in gevaar is en er geen andere hulp mogelijk is. Dat staat in de wet.".
"Stoer" glimlachte Lily "moet ik nu onder de indruk zijn? Je kunt artikel blablabla van de restritctie uit de blablabla grondwet van de magische gemeenschap of watdanook opzeggen. Echt iets om bij op te scheppen op feestjes".
"Ik schepte niet op" protesteerde Arthur "ik bracht je alleen op de hoogte".
"Dat is hetzelfde".
"Nietwaar".
"Welwaar. En daarbij ik heb een hekel aan regeltjes."
"Dat is pas stoer. Je kunt zo bij de Marauders".
"Net of ik zou willen".
"Je durft niet".
"Natuurlijk niet" zei Lily sarcastisch "de marauders zijn de meest intimiderende personen van deze hele school. Ik ben zooooo bang van hen".
"Nou dat doet me deugd om te horen.".
Ze waren aan de deuren van de grote zaal beland en James Potter en zijn vrienden kwamen net buiten.
"Waarom, waarom kom jij me altijd besluipen als ik het over jou heb Potter. Waarom?".
"Ik besluip je helemaal niet. Maar ik moet wel zeggen dat er geen enkele reden is om bang van me te zijn Lily-schat." Hij ging ietsje dichter staan "ik doe knappe meisjes namelijk absoluut geen kwaad".
"Oh nee?"
"Nee".
"Kom" ze Arthur vlug "als die twee beginnen … Straks hebben we helemaal geen eten meer". Hij draaide zich om en Fran volgde hem.
" Hey Arthur" schreeuwde James hen nog na "morgenochtend Zwerkbaltraining om half acht, het weer klaart op. En ik zou heus niet zo'n grote mond opzetten Lily. Het is niet omdat je zo knap bent dat je ook grof moet zijn".