Έκλειψη:Ένα διαφορετικό τέλος
Seth Clearwater
Περπατούσα στο φεγγαρόφωτο. Είχα μόλις φύγει από το σπίτι του Τζέικ, πληροφορημένος με καλά νέα για αυτόν.
Η Μπέλλα, είχε τελικά επιλέξει τον Τζέικ. Μετά την μάχη με τους νεογέννητους, ο Τζέικ πληγώθηκε και η Μπέλλα, κατάλαβε ότι τον αγαπά. Καθώς τα άλλα αδέλφια μου τον μετέφεραν σπίτι του, με τη συνοδεία του Δρ Κάλεν, η Μπέλλα έμεινε πίσω, για να εξηγήσει στον Έντουαρντ. Εκείνος φέρθηκε ωριμότατα, δεν θύμωσε, δεν ξέσπασε. Αγκάλιασε την Μπέλλα και, αποχαιρετώντας την με δυο φιλιά, την άφησε να φύγει. Επιστρέψαμε μαζί στο σπίτι του Τζέικ. Έμειναν μόνοι τους αρκετή ώρα αφότου βγήκε ο Κάρλαϊλ και πρέπει να του ανήγγειλε τα καθέκαστα, γιατί κραυγές ενθουσιασμού έβγαιναν από το δωμάτιό του. Χαμογέλασα μόνος μου, καθώς έφευγα και επέστρεψα σπίτι.
«Άργησες, Σεθ!» φώναξε η Λία, καθώς έμπαινα σπίτι. «Θέλω να μάθω τα νέα για τον Τζέικ! Είναι καλά;» Η Λία έδειχνε πολύ στενοχωρημένη, εφόσον ήταν εν μέρει υπεύθυνη για τον τραυματισμό του Τζέικομπ.
«Πολύ καλά, θα έλεγα!» απάντησα γελώντας. Με κοίταξε, έκπληκτη. Βέβαια, εκείνη δεν ήξερε τα νέα…
«Η Μπέλλα είναι με τον Τζέικ. Κατά πως φαίνεται, ο Τζέικ αποτύπωσε στην Μπέλλα. Βασικά, ούτως ή άλλος θα κατέληγαν μαζί. Η Μπέλλα άφησε τον βρικόλακα…»
Το πρόσωπο της Λία σκοτείνιασε, για κάποιον λόγο που δεν μπορούσα να καταλάβω. Την αγκάλιασα από τους ώμους και την κοίταξα. Στο μάγουλό της έτρεχε ένα δάκρυ.
«Τι έχεις, αδελφούλα; Με πονάει να σε βλέπω έτσι…» Ξεφύσησε αργά, πριν αρχίσει να μιλάει.
«Νόμιζα ότι ήταν αρκετά προφανές.» είπε πικρόχολα. «Αυτή η ιστορία είναι ίδια με την δική μου. Ο Σαμ, η Έμιλυ κι εγώ. Ταυτιζόμαστε απόλυτα με την Μπέλλα, τον Τζέικομπ και τον- Έντουαρντ δεν είπες πως τον λένε; Σε αυτή τη περίπτωση, ο Έντουαρντ έρχεται στη θέση μου.»
Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν στα μάτια της, περισσότερα από ένα αυτή τη φορά. Προσπάθησα να βρω κάτι να την παρηγορήσω.
«Αυτό είναι λίγο εγωιστικό, ξέρεις. Δεν είσαι χαρούμενη για αυτόν; Που βρήκε την αδερφή ψυχή του; Θα προτιμούσες να είναι με σένα και δυστυχισμένος; Κάνε κι εσύ το ίδιο, ακόμα κι αν δεν αποτυπώσεις. Σύντομα θα βρεις κάποιον που θα σε αγαπά, να είσαι σίγουρη. Και στην τελική, ούτε εγώ έχω αποτυπώσει. Και μπορεί να μην αποτυπώσω και ποτέ, αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Τίποτα δεν με εμποδίζει να βρω ένα κορίτσι που θα με αγαπά για αυτό που είμαι.»
Μου χαμογέλασε, συμφωνώντας. Με αγκάλιασε σφιχτά και τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν και από τους δυο μας…
