Goeiedag beste lezer,
Ik ben franstalig, spijtig genoeg, en kan dus niet zeggen dat mijn nederlands fouteloos is. Helemaal niet. Maar ik merkte enkele weken geleden op dat nederlandse lezers bijna niks te lezen hadden. Daarom heb ik beslist om mijn ficties in het nederlands te vertalen, en ik heb aan sommige nederlandstalige mensen gevraagd of ze het konden verbeteren. Als iemand een foute vind, zou het heel leuk van hem het aan mij zeggen.
Dank U voor uw aandacht,
Faenlgiec
Zijn blik viel op de oude foto. Een van de weinige die ze voor de oorlog genomen hadden. Ginny en hem. Op de achtergrond glinsterde Zweinsteinsmeer, en we konden een stukje lucht zien. De examens waren juist afgerond, en hij had haar gevraagd of ze met hen wilde uitgaan (Vertalersnoot: ik ben niet zeker van dit woord, maar het woord dat ik wou vinden is 'een koppel vormen'). Ze had aanvaard, en Ginny en hem hadden de dag in Zweinsteinsveld doorgebracht. Een van de knusse dagen in het midden van de gepijnigde dagen van zijn leven. Een kalme dag in het midden van de gruwelijkheid buiten Zweinstein.
Hij zuchtte. Die dag was het mooiste geweest van zijn hele leven. Maar de dag erna had de beestachtigheid van de werkelijkheid hem meer dan ooit eerder getroffen. Er was een aanval op de Zweinsteinsexpress gepleegd geweest. Niemand had gedacht dat de dooddoeners de veiligheidsvloeken konden breken, maar ze hadden het gedaan, en de vijf minuten die volgden waren afschuwelijk geweest. Toen de schouwers aangekomen waren, lagen er al tientallen kinderen, en vijf van de leerlingen waren verdwenen. Waaronder Ginny. Voor een lange tijd hadden zijn klasgenoten die momenten gezien toen ze dementors zagen. Hij niet. Wat hij daarna had gezien was echt akeliger.
Hij was al dagen lang op zoek naar de Dooddoeners. Dagen. De gruzielementen waren allemaal vernietigd, hij was de laatste. Hij drong vlug het verlaten kasteel binnen. Maar toen hij naar de troonzaal ging, had hij een slecht gevoel. En binnen…
Ginny was zwaar gemarteld. De crucio waren blijkbaar niet genoeg voor de dooddoeners geweest. Ze keek betraand op, en hij verstond onmiddellijk wat ze aan hem vroeg. Maar i-hij kon het niet! Hij kon het gewoon niet! Een vervloeking van de heer der duisternis vloog al naar hen. Hij kon maar een vloek sturen. Door zijn hele kracht te verzamelen, stuurde hij de vloek des doods. Ginny viel op het zelfde moment als hij, bevrijd lijk op de grond. Maar hij was niet dood. Hij merkte onmiddellijk twee dingen op. Hij had zelf een gruzielement gemaakt toen hij 1 jaar oud was, op basis van Voldemortsdood. En de Gruzielement dat in hem zat was bevrijd geweest door de vloek. Hij stond onmiddellijk op, stuurde het groene vloek op zijn vijand die dood viel. Hij wist het en hij voelde het. En onmiddellijk, alle dooddoeners volgden hem in de dood.
Hij had nooit haar kunnen terugvinden. Al zijn pogingen mislukten, en hij had alleen, hulpeloos, moeten leven. Kunnen we zeggen dat hij overleefde? Zijn lichaam had het misschien wel.