ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 :ΔΙΑΝΥΧΤΕΡΕΥΣΕΙΣ
Η βροχη εξωστρακιζοταν παραξενα στα παραθυρα του αυτοκινητου μου .Τα συννεφα ειχαν ένα ελαφρυ γκριζοπρασινο χρωμα που υπεθεσα ότι υιοθετησαν από το τοπιο ,το οποιο ηταν επισης πρασινο .Ο ηχος της βροχης πλανιοταν παντου γυρω μου σαν την ηχο σε ένα τελειως αδειο δωματιο .
Δυναμωσα την μουσικη του ραδιοφωνου τοσο που στο τελος πονουσαν τα αυτια μου .Την ξαναχαμηλωσα αντανακλαστικα και προσπαθησα να θυμηθω το ονομα της περιοχης στην οποια σκοπευα να παω για το γυρισμα μιας ταινιας στην οποια ημουν πρωταγωνιστρια .Χαμογελασα και μονο στην σκεψη .Αλλος ενας σημαντικος ρολος στην λιστα μου .
Η ταινια λεγοταν Λυκοφως και ειχα γνωρισει ηδη την συγγραφεα ,η οποια μου εξηγησε τον χαρακτηρα του κοριτσιου που υποδιομουν στην ταινια .Δεν ειχα διαβασει ποτε το βιβλιο και αυτό το εκανε ακομα πιο δυσκολο .Φυσικα το ειχα αγορασει αλλα ο ελευθερος χρονος που ειχα ηταν ελαχιστος .Σχεδον μηδενικος .
Αλλα το ειχα βαλει σκοπο να το διαβασω κατά την διαρκεια των γυρισματων της ταινιας .
Η βροχη ξαναεκανε την εμφανιση της στο μυαλο μου .Η αναγνωριση ηταν ακαριαια .Αναστεναξα και προσπαθησα να εχω τα ματια μου στο δρομο .Ο ηλιος –ο οποιος ισα ισα που φαινοταν πισω από τα γκρι συννεφα- ηταν ετοιμος να δυσει τωρα .Τα χρωματα κυριαρχουσαν στο τοπιο τριγυρω .Το κοκκινο ,το μπλε, το μωβ ,το πρασινο και αλλα που προσπαθουσαν αργοπορημενα να ταιριαξουν με το υπολοιπο τοπιο .Μια ομαδα πουλιων πραγματοποιησε την τελευταια της βαρδια πανω από την πολη του Σιατλ .
Παρκαρα το αυτοκινητο στο παρκινγκ έξω από το ξενοδοχειο και φορεσα αποτομα τα γυαλια ηλιου μου .Την τελευταια φορα που το ειχα ξεχασει αυτό μια ομαδα φανατικων θαυμαστων μου ειχε επιτεθει .Κουνησα το κεφαλι μου προσπαθωντας να διωξω την αναμνηση .
Τραβηξα το σακιδιο μου από το πισω καθισμα και βγηκα γρηγορα έξω από το αυτοκινητο που ειχα νοικιασει για την ωρα .Το ξενοδοχειο ηταν παραδοξως μεγαλο και επιβλητικο ,παρα τις οδηγιες που ειχα δωσει στην γραμματεα μου .Θυμηθηκα τα λογια μου απευθειας «Αποφυγε τις υπερβολες ,Τζεσικα .Δεν σκοπευω να τραβηξω πολύ την προσοχη .Θα μεινω για μια μονο νυχτα αλλωστε.» .Δεν μου το ειχε κλεισει απλα μου το ειχε προτεινει .
Γρυλισα χαμηλοφωνα στον εαυτο μου θυμωμενα και μπηκα μεσα στο ξενοδοχειο περπατωντας με μεγαλα βηματα .
Στην υποδοχη καθοταν μια ξανθια ρεσεψιονιστ που κοιτουσε σαν χαζη την οθονη του υπολογιστη της .Εξετασα την αιθουσα προσεχτικα λες και ημουν ετοιμη να διαπραξω φονο και μολις καταλαβα ότι μονο εκεινη βρισκοταν στο δωματιο την πλησιασα .
Με κοιταξε για λιγο και αμεσως γυρισε το βλεμμα της αλλου αδιαφορα .Σαν να μην την ενοιαζε .
Εκνευρισμενη από την ενεργεια της αυτή ,σκεφτηκα την πιθανοτητα να αποκαλυψω το προσωπο μου .Δεν την απερριψα ,αφου έτσι και αλλιως θα εβλεπε την ταυτοτητα μου .Ηταν οντως δελεαστικο για μενα να δω την εκφραση της όταν θα το ανακαλυπτε.
«Συγνωμη; Ένα δωματιο θα ηθελα για ένα μονο βραδυ»
Δεν φανηκε να αναγνωριζει την φωνη μου ,αλλα αντεδρασε μηχανικα .Χωρις να περνει ποτε τα ματια της από την οθονη εβγαλε ένα τετραδιο και ένα στυλο ,σημειωσε γρηγορα το δωματιο στο χαρτι και απλωσε το χερι της προς εμενα .
«Ταυτοτητα;» ειπε αδιαφορα ,σχεδον ξινισμενα .
«Θα ηθελα ένα καλο δωματιο .Το χρηματικο ποσο δεν με ενδιαφερει και πολύ»
Της εδωσα χαμογελωντας την ταυτοτητα και περιμενα υπομονετικα την αντιδραση της .
Τα ματια της γουρλωσαν αντανακλαστικα και τα δαχτυλα της εσφιξαν την ταυτοτητα πιο δυνατα από ότι χρειαζοταν .Με ξανακοιταξε .Της χαμογελασα φιλικα και εβγαλα τα γυαλια μου .
«Κρ..Κριστεν Γουιλιαμς» τραβλησε εκεινη .Της πηρε λιγα λεπτα για να συνελθει .Επειτα ουρλιξε ενθουσιασμενη . «Θα σας βρω ένα δωματιο ,μια τελεια σουιτα ,πανω .Τριτος οροφος .Με το ασανσερ .Δεν θελω να μας κουραζεστε» ειπε ξαφνικα προθυμη . «Δεν θα απογοητευτειτε»
Μου εδωσε το κλειδι του δωματιου και με οδηγησε ως το ασανσερ τρεχοντας .Δεν χρειαστηκε να περιμενω το ασανσερ ,αφου ηταν ηδη εκει .Μπηκα μεσα και γλιτωσα από την εκνευριστικη ρεσεψιονιστ .
Αναστεναξα ,ακουμπωντας το σωμα μου σε μια γωνια του ασενσερ .καθως αυτό ανεβαινε αργα .Αγνοησα για λιγο τον πινακα που συνεχως αλλαζε αριθμους και σε λιγοτερο από ένα λεπτο οι πορτες ανοιξαν .
Οι διαδρομοι ηταν κλασσικα στρωμενοι με ένα κοκκινο εντονο χαλι και οι τοιχοι καλυμμενοι με μια τραπεζαρια ξυλου .Τιποτα ασυνηθιστο .
Περασα το χερι μου μεσα από τα μαλλια μου ανακατευοντας τα όταν εφτασα μπροστα από την πορτα .Την ξεκλειδωσα γρηγορα και κλειστηκα μεσα στο δωματιο ,επιτελους μονη μου .Πεταξα το σακιδιο μου στο μεγαλο κρεβατι λιγα δωματια πιο μεσα στο διαμερισμα ,γιατι ουσιαστικα ηταν μεγαλο για ενα δωματιου ξενοδοχειου .
Εκανα ένα ντουζ προσπαθωντας να χαλαρωσω ανεπιτυχως και αμεσως μετα εστειλα ένα e-mail στην φιλη μου ,την Λορεν .Μου ειχε γραψει πεντε μεχρι τωρα και το ένα γινοταν ολο και πιο ανησυχο από το προηγουμενο .Της εγραψα λιγες καθυσηχαστικες προτασεις και εκλεισα το λαπτοπ αποτομα .