Hey,

Na verschillende Challenge verhalen – of beter gezegd tussendoor - heb ik nu een wat langer verhaal geschreven. Het is al af maar omdat ik het laatste stuk nog voor de zoveelste keer aan het herschrijven ben, post ik het in 4 of 5 delen.
Het speelt zich af tijdens OotP en is dus AU maar dat geldt tegenwoordig voor de meeste fic's wel. ^^

Korte inhoud

Wat als het Verplaatsbare Moeras niet de laatste grap is die Fred & George op Zweinstein uit halen.
Alle Griffoendors willen de nieuwste uitvinding van de tweeling wel uitproberen wanneer Leo Jordaan ze uitdeelt. Alleen Hermelien heeft aanvankelijk bezwaren.
Over liefdesbrieven, roze padden, een ruiende kanarie, een sprakeloze Draco, een romantische Sneep en meer oude bekenden!
Verder - jep, ik houd het officieel ^^ - gaat mijn dank uit naar:
Helen die me de inspiratie gaf en bovendien een romantische Sneep in mijn hoofd prentte. Hoe moet ik die er weer uitkrijgen? lol
Yannick die hielp bedenken waar de brieven naar toe moesten en elke herschreven versie geduldig wilde aanhoren. Het liefst als het al bedtijd was xD
En lest but not least; eeuwige dank voor de zeer gewaardeerde opbouwende kritiek van Laeta die vaak goed de vinger op de zere plek wist te leggen maar ook veel meer tussen de regels las dan ik erin gestopt heb

Disclaimer

Ja ja, ik weet het, alles is eigendom van JK Rowling. Ik heb alleen even de personages geleend en wat leuke dingen voor ze bedacht. Dat zal ik nog wel eens vaker doen. ^^
Niet van JKR is mijn plot, de spreuk die Laeta voor me bedacht en de Paarse Maanzwijnen en het Papyrusknokeltje die uit de rijke fantasie van Yannick komen. XD
Reacties krijg ik net zo graag als chocolade of H/D ava's ^^

Het Magische Perkament

Zonder brieven zou het leven uitéén spatten ~ Virginia Woolf
Met brieven ook! ~ Fred & George Wemel

Proloog

De reusachtige groene peer kronkelde giechelend heen en weer onder de uitgestrekte wijsvinger van Fred Wemel, voordat hij veranderde in een grote groene deurknop.
"Ik zal je missen, Peer," zei George met zijn hand dramatisch over zijn hart terwijl hij Leo Jordaan volgde door de deur die zijn broer openhield.
Zodra ze de keuken van Zweinstein binnenstapten, werden ze van verschillende kanten enthousiast begroet door de talloze huiselven die druk bezig waren met het middageten.
"Weten jullie het zeker?" Leo keek zijn vrienden vragend aan.
Fred nam een grote hap van een vruchtentaartje dat een huiself hem buigend aanbood en knikte heftig.
"Zeker weten maat, het is tijd." beaamde George. Ook hij pakte een taartje van het bord dat de huiself nog steeds ophield.
Leo nam een roomwitte brok noga en keek zijn vrienden onderzoekend aan. "Ik vermoed dat jullie niet onopgemerkt willen vertrekken?"
"Klopt," antwoordde George met volle mond, "we vertrekken …"
" – met een laatste klapper. En wat verrassingen – " zei Fred.
" – voor de roze Draak. Maar dat is niet waarvoor we je hulp nodig hebben," vervolgde George met een brede grijns.
"Ah, jullie hebben nog meer in petto," reageerde Leo uitgestreken.
"Precies," grinnikte Fred en George in koor.
Fred ging verder. "Dit is wat je moet doen als we eenmaal van school weg zijn – "
Hij boog zich voorover en met een snelle blik op de huiselven ging hij fluisterend verder.
Het was bijna een uur later voor het drietal alle details doorgesproken had. Toen ieder zijn zakken volgepropt had met allerlei lekkers, zwaaiden ze de huiselven gedag. Fred en George lieten hun ogen nog een allerlaatste keer over hun meest favoriete plek op Zweinstein dwalen en volgden Leo naar buiten.