A/N: Even voor de duidelijkheid: dit is niet mijn verhaal, ik vertaal het alleen maar. Het origineel is Harry Potter and the Children of the Future door Ahja Reyn. Voor alle Nederlandse Harry Potter fans is dit de Nederlandse vertaling. Vanaf hoofdstuk 2 zal ik mijn best doen ook de A/N van Ahja te vertalen, maar nu nog ff niet. Oh ja, dit verhaal is M-rated, maar ik weet nog niet of ik die stukjes wel ga vertalen. Ik denk niet dat het echt leuk zou klinken in het Nederlands. Reviews kun je gewoon in het Nederlands schrijven dan vertaal ik ze en stuur ze door naar Ahja, of je kunt de originele Engelse versie zoeken en daar een review plaatsen. Veel plezier met lezen!
Originele Titel: Harry Potter and the Children of the Future.
Originele Autheur: Ahja Reyn
Vertaald door: Assarishita
Rating: M
Pairings: HarryxDraco, RonxHermelien
HOODSTUK 1: D E . A A N K O M S T
Harry gaapte terwijl hij richting de Grote Zaal liep voor de lunch. Hoewel het pas middag was, viel hij bijna om van de slaap. Hij zat nu in zijn 7e en laatste jaar op Zweinstein, en hij voelde zich nogal moe tussen Zwerkbal training, P.U.I.S.T'en, Shouwerlessen bij professor Anderling en bij houden wat er in de Orde gebeurde door. Maar Harry vond het allemaal niet erg. Ondanks zijn verliezende afgelopen jaren, realiseerde hij zich dat hij geluk had het zover gehaald te hebben. Dus in plaats van erover te mokken, had hij besloten al zijn verliezen van zich af te zetten en alles uit het leven te halen wat erin zat, zoals zijn vrienden gewild zouden hebben.
"Hé, Harry, wacht!"
Harry draaide zich om en zag zijn beste vriend, Ron Wemel, naar hem toe joggen.
"Echt waar, Harry! Ik draai me even om om met Daan te praten en jij bent verdwenen! Geen wonder dat de Orde zich de hele zomer druk heeft gemaakt," zei Ron terwijl ze de laatste trap af liepen.
Harry moest even lachen. Het was waar; tijdens de vakantie was hij vaak het huis uit geslopen, langs Levenius die verondersteld werd op hem te letten. Het resultaat was dat Harry in het nauw gedreven werd door een groep Dreuzel-gangsters die van plan waren hem verrot te slaan en alles te stelen wat hij bij zich had. Dat idee vergaten ze snel toen ze plotseling omsingeld waren door de halve Orde en er van alle kanten spreuken op ze afgevuurd werden. Daarna werd besloten om Harry op Grimbout Plein 12 (dat door Harry geërfd was) te houden voor de rest van de zomer.
"Sorry Ron. Ik had niet door dat je stil was blijven staan. Ik denk dat ik er niet helemaal bij ben door alles wat ik de laatste tijd moet doen," zei Harry toen ze de Grote Zaal binnenliepen.
Plotseling verscheen er een kind voor hen met een zachte 'pop'. De twee jongens stopten en staarden naar het jonge meisje. Toen ze Harry zag en het litteken op zijn voorhoofd opmerkte slaakte ze een klein gilletje en rende weg.
"Uhm… Ron, ik denk dat ik er nog minder bij ben dan ik dacht," zei Harry terwijl ze het meisje nakeken. Meer en meer kinderen leken uit het niets te verschijnen. Het leken allemaal leerlingen van Zweinstein te zijn, maar geen van hen was ook maar in het minst herkenbaar.
"Jij bent niet de enige!" riep Ron uit, zijn ogen zo groot als schoteltjes.
Zelfs de leraren aan de Oppertafel leken niet te weten wat er aan de hand was. Uiteindelijk stond Perkamentus op en schraapte zijn keel. Onmiddellijk werd het stil in de Grote Zaal.
"Willen de Hoofdmonitoren alsjeblieft hier komen. Blijkbaar hebben we iets te bespreken."
Harry keek naar de Griffoendor tafel en zag Hermelien Griffel snel opstaan en naar de Oppertafel lopen. Aan de andere kant van de Zaal deed Draco Malfidus hetzelfde.
Maar, tot de verbazing van veel leerlingen, liepen er nog twee leerlingen richting de Oppertafel. Meteen begonnen alle leerlingen te fluisteren en te roddelen. Perkamentus keek de Zaal rond. Hij zwaaide met zijn toverstok en het aantal tafels en eten verdubbelden.
"Eet." Dat was alles wat hij zei voor hij aan gesprek met de nu vier Hoofdmonitoren en de Afdelingshoofden begon.
Harry en Ron keken elkaar even aan, haalden hun schouders op en liepen naar de Griffoendor tafel om een plaatsje te vinden voor ze allemaal bezet waren.
"Hey, kijk eens uit!" riep iemand toen Ron tegen iemand aanliep in zijn poging om te gaan zitten.
"Huh? Oh, sorry voor-."
"Pap!"
"Uhm…nee?" Ron staarde naar de jongen alsof hij gek geworden was.
Harry keek naar hen en vroeg zich af hoe hard Ron tegen het hoofd van de jongen aangelopen was. Verbazingwekkend genoeg had de jongen wel het rode haar en de sproeten die kenmerkend waren voor de Wemels. En hij leek ook wel een beetje op Ron, alleen werden zijn rode krullen met gel plat gehouden.
"Jij bent toch Ron Wemel?" ging de jongen onverstoord verder.
"Ja…" zei Ron voorzichtig.
"Dan ben jij mijn vader!" riep de jongen vrolijk uit.
Ron keek nog steeds alsof hij dacht de jongen niet goed wijs was. Op het moment dat Ron zijn mond opendeed, klaar om zijn mening te geven, onderbrak Harry de twee.
"Sorry, maar wie ben jij?"
De aandacht van de jongen was nu op Harry gericht en zijn ogen werden zo groot als schoteltjes.
"Verdomme, oom Harry. Oom Draco had gelijk! Je zou echt het middelpunt van alle aandacht kunnen zijn als je zou willen! Zelfs zonder de sterrenstatus!"
Nu was het Harry's beurt om naar de jongen te kijken alsof hij gek was.
"Waar heb je het in godsnaam over?" vroeg Ron toen hij eindelijk zijn stem terug gevonden had. "Oom Draco? Je bedoelt toch niet Draco Malfidus? Voor geen goud zou ik hem als je oom willen!"
De jongen keek naar Ron en glimlachte. "Je zou versteld staan." Toen keek hij weer naar Harry. "Ik neem aan dat het nog niet gebeurd is?"
"Dat wat nog niet gebeurd is?" vroeg Harry, terwijl zijn hersenen probeerde bij te houden wat er aan de hand was.
"Laat maar. Ik weet zeker dat je zoon het later wel uit zal leggen. Ik heet trouwens Mack. Mack Wemel." Mack stak zijn hand uit en Harry schudde hem sprakeloos.
"Ik… Ik heb een zoon?" vroeg Harry nogal sceptisch. Hij begon zich meteen af te vragen of zijn zoon een bastaard was of niet. Hij had nooit gedacht lang genoeg te leven om kinderen te hebben, laat staan een familie, hoewel dat wel fijn zou zijn. Hij had in ieder geval geen tijd om een vrouw te zoeken tussen al zijn werk voor de Orde door en terwijl Voldemort nog vrij rondliep.
"Ja. Zijn naam is Gabriel, afgekort Gabe. Ik vraag me af waar hij is…" Mack stond op en begon rond te kijken.
"Wacht eens even!" riep Ron plotseling. "Als ik je vader ben, wie is dan je moeder?"
"Hermelien Wemel natuurlijk. Hé, daar is Gabe! Maar ik neem aan dat ze nu nog Hermelien Griffel heet. "Hey! Gabe! Hierzo!" riep Mack, terwijl hij wild met zijn armen in het rond zwaaide.
"Her…Hermelien? Ik ben GETROUWD met HERMELIEN?" riep Ron uit, zijn gezicht zo bleek dat zelfs zijn sproeten leken te verdwijnen.
"Ron, rustig! Iedereen zag het aankomen!" stelde Harry hem gerust.
"Rustig? RUSTIG! Hoe kan ik rustig zijn als ik verondersteld word met haar GETROUWD te zijn? Ze is nog niet eens mijn VRIENDIN!" huilde Ron.
Mack keek weer naar zijn vader. "Je hebt mam nog steeds niet mee uitgevraagd? Daar zou ik dan maar eens aan beginnen!"
Ron staarde boos naar Mack, maar voor hij antwoord kon geven voegde een andere jongen zich bij de groep.
"Hey Mack! Je gaat niet geloven…Pap!" riep de jongen uit toen hij Harry zag.
Harry keek naar de jongen. Nog nooit had iemand gezien die er zo raar uitzag. Hij was niet lelijk, zeker niet, alleen interessant om naar te kijken. Het haar van de jongen was zwart met blonde punten en zag eruit alsof hij het niet gekamd had, net als dat van Harry. Zijn huid was erg licht en kin was een beetje puntig. Maar wat hem echt interessant maakte waren zijn ogen. Ze waren zilver met een beetje groen rond de pupil.
"Pap? Pap!" Gabe zwaaide een hand op en neer voor Harry's gezicht.
Harry knipperde met zijn ogen, opschrikkend uit zijn gedachten. "Wat?"
Mack lachte. " Hij neemt dit hele vader gedoe beter op dan jij, Pap."
Ron maakte een ondefinieerbaar geluidje. "Oh ja? Hey…uhm…Gabriel toch? Wie is je moeder?"
Gabe staarde Ron aan alsof hij ze niet allemaal op een rijtje had. "Er is geen moeder, oom Ron."
"Wat?" riep Ron uit. "Hoe kan er nou geen moeder zijn? Je lijkt te veel op Harry om geadopteerd te zijn. Is ze misschien dood?"
"Oom Ron, er was nooit een moeder. Weet je het niet meer?" zei Gabe langzaam.
Mack grinnikte. "Gabe, het is nog niet gebeurd."
Gabe's ogen werden groot en zijn mond vormde een stille 'oh'.
"Waar hebben jullie het verdomme toch over? Hoe kan er nou nooit een moeder zijn geweest?" vroeg Ron, terwijl hij een blik in Harry's richting wierp.
"Nou," begon Gabe uit te leggen, "ik heb twee vaders. Waar is Vader eigenlijk?"
Hij is met Perkamentus aan het praten," zei Mack terwijl hij een lading eten zijn mond in harkte.
"Echt? Waarom?" vroeg Gabe.
"Hij is Hoofdmonitor," zei Mack, en hij haalde zijn schouders op.
"…Hoofdmonitor?"
"Jep."
"Oh verdomme…" zei Harry zachtjes. Hij werd bleek toen het gevoel van naderend onheil over hem heen spoelde.
"Twee vaders? Maar dan zou Harry homo zijn. Hij is geen homo! Toch, Harry?"
Harry negeerde de vraag. "Gabe, wie is je andere vader eigenlijk?"
"Draco. Draco Malfidus."
Harry begreep opeens wat Mack bedoelde met het is nog niet gebeurd. Zijn ogen draaide weg en hij viel flauw, met zijn hoofd in zijn kom cornflakes.
A/N: Dus, wat vonden jullie ervan? Verder vertalen of niet?
