A/N: Geschreven voor de Kusjesleeskring op Dreuzels
Een Magisch Kusje
'Zijn kusjes tussen heksen en tovenaars wel magisch?'
Hij fronste zijn wenkbrauwen bij die onverwachte vraag en keek naar het roodharige meisje dat languit naast hem in het gras lag, en ondertussen op een wonderlijke manier witte bloemetjes aan elkaar reeg.
'Je weet wel,' zei ze ongeduldig, 'zoals bij Doornroosje! Ik probeerde het eens bij Eddy, maar die sloeg me enkel in zijn slaap en hij sliep nog niet eens honderd minuten.'
Verward vroeg Severus zich af wie die Doornroosje was. De gedachte dat ze iemand anders gekust had, gaf hem echter hetzelfde gevoel als zijn oma's aangebrande havermout.
'Misschien,' ging ze verder, terwijl ze overeind kwam en op haar knieën naar hem toe schoof, 'misschien kwam het omdat hij een Dreuzel is. Geen tovenaar zoals jij.'
Hij sperde zijn ogen wijd toen ze steeds dichterbij kwam. 'Wat – ?'
Haar groene ogen keken geconcentreerd en ze zei vermanend: 'Ssst!'
De sproetjes op haar neus waren nu zo duidelijk zichtbaar dat hij ze had kunnen tellen als ze niet naar hem had toe geleund. Hij vergat hoe hij moest ademen en zijn vingers tastten naar houvast, maar vonden alleen maar grassprieten.
Toen kuste ze hem. Hij zat als een standbeeld rechtop, terwijl ze haar getuite lippen voorzichtig tegen de zijne drukte. Zijn hart klopte als een razende; één, twee, drie slagen en toen was het voorbij. Zijn eerste kus.
Terwijl hij zijn groengevlekte vingers naar zijn trillende lippen bracht, stond Lily op en zei teleurgesteld: 'Helemaal niets. Volgens mij bestaan magische kusjes gewoon niet.'
Ze huppelde naar de schommel en riep over haar schouder: 'Duw me nog eens heel hoog, zodat het lijkt of ik vlieg?'