Titel: Macht
Auteur: Avana
Rating: NC-17
Personages: Harry Potter, Draco Malfidus
Disclaimer: Nope, ze zijn niet van mij. Anders had ik ze echt niet opgezadeld met die vreselijke epiloog ;)
Waarschuwingen: achtstejaars fic,Slash, PWP, bondage, grof taalgebruik
Korte inhoud/omschrijving:
"Langzaam hief hij zijn hand op en streek het donkere haar opzij. Zijn vingers gleden naar beneden en volgden de zigzagbeweging van het beroemde litteken. Zijn ogen ontmoetten die van Potter. De groene ogen keken hem ontsteld aan. …
…Eindelijk! Dit keer had hij, Draco Malfidus, de regie over Harry Potter, De Uitverkorene. Zelfs Voldemort had hem niet aan zijn wil kunnen onderwerpen! Hij voelde zich euforisch!"
A/N: Birthday fic for L, a dear friend xD
Een groot bedankje voor Brent, die er alle grammatica- en spellingsfouten uit heeft gezeefd. Alle fouten die er nu nog te vinden zijn, komen geheel voor mijn rekening xD
En voor wie de waarschuwingen genegeerd heeft; dit is slash, NC-17 oftewel er is sprake van seksuele handelingen tussen twee (achttienjarige) jongens.
Als dat niet je ding is of als je onder de leeftijd valt die de rating aangeeft, klik dan alsjeblieft deze pagina weg. Of laat mij tenminste in de waan dat je dat doet ;)

Macht

Zacht geritsel van kleding klonk in het verder lege lokaal.
Draco vloekte inwendig, hoewel hij erin slaagde zijn gezicht net zo vlak en uitdrukkingsloos te houden als tijdens de twintig minuten die hij nu al aan het ijsberen was.
Iets dat je vanzelf leerde als de Heer van het Duister zich een jaar lang je huis toe-eigende, vermoedde hij. Niemand je mening laten horen, niemand je gevoelens laten zien en als je geluk had, werd je niet blootgesteld aan Legilimentie.
Terwijl zijn hand praktisch ongemerkt in de zak van zijn gewaad verdween en zijn vingers zich om het gladde meidoornhout sloten, bleef hij ogenschijnlijk nonchalant heen en weer lopen.
Fuck! Hij vervloekte zijn arrogantie om 's avonds alleen door het kasteel te lopen. Er waren nog genoeg mensen die een appeltje met hem te schillen hadden en wel meer dan dat ook. De afgelopen maanden terug op Zweinstein hadden hem laks gemaakt ten opzichte van zijn veiligheid. Tegen zijn verwachting in werd hij nauwelijks getreiterd; net als de weinige mede-Zwadderaars werd hij gewoon genegeerd.
Dat had hij waarschijnlijk te danken aan Sint Potter, dacht hij bitter. Alsof het al niet misselijkmakend genoeg was dat hij hem twee keer het leven had gered. Dat Potter zijn moeder en Draco zelf uit Azkaban had kunnen houden. En dat hij hem tot overmaat van ramp zijn toverstok had teruggestuurd vergezeld van een beleefd briefje.
Fuck, dacht hij opnieuw en verstevigde zijn grip op de stok in kwestie. Hou je gedachten erbij, Draco!
Uiterlijk rustig liep hij naar de ingang alsof hij van plan was te vertrekken. Vanuit zijn ooghoeken zag hij op de grond achter de pilaar een schaduw bewegen, veroorzaakt door één van de kaarsen in de kandelaars aan de muur.
Toen hij bijna voorbij de pilaar was, trok hij zijn stok en deed een paar snelle stappen om de pilaar heen om oog in oog te komen met een geschrokken … Harry Potter.
Eén tel stond hij bewegingloos, dan sneerde hij: 'Wat moet je, Potter? Op zoek naar dames in nood? Draken om te overheersen?'
Potters ogen verwijdden zich en verscheen er een lichtroze kleur op zijn jukbeenderen.
Gebruikmakend van de verwarring van zijn tegenstander richtte Draco zijn toverstok op Potter en riep: 'Detentio!'
De touwen die uit Draco's toverstok schoten, wikkelden zich razendsnel rond Potters polsen en enkels. Ze trokken zijn handen hoog boven zijn hoofd en Draco zag tot zijn grote genoegen dat de palmen half naar hem toe gericht waren als in een gebaar van overgave.

Potters toverstok glipte van tussen zijn vingers en viel met een zacht kletterend geluid op de grond om daarna tot vlak voor Draco's voeten te rollen. Hij bukte zich en stak de toverstok in de zak van zijn gewaad.
'Malfidus, vuile rotz – '
'Nou nou, Potter. Weet je niet dat je degene die de macht heeft nooit moet provoceren? Misschien laat ik je wel gaan als je om genade smeekt.'
'Genade?' Potters stem schoot bij de laatste lettergreep van verontwaardiging omhoog.
'Nee, Potter, niet vragen maar smeken, zei ik! Heb je nog steeds niet geleerd hoe je moet smeken? Niet eens toen …'
'Als je denkt dat ik je ooit ga smeken, ben je nog gestoorder dan ik al dacht, Malfidus!' De Griffoendor keek Draco onbevreesd aan; zijn lichaam trilde van verontwaardiging en niet van angst. De groene ogen schitterden vijandig. Het ergerde Draco dat Potter niet nerveus was. In plaats daarvan trok hij zo wild aan de touwen dat zijn warrige haar in zijn ogen viel. Hij deed Draco denken aan een ongetemd paard en de behoefte om hem te leren wie dit keer de baas was, was zo groot dat Draco het bijna kon proeven.
Langzaam deed hij een paar passen naar voren, zijn armen voor zijn borst gevouwen en sneerde: 'Nog steeds het hoogste woord, Potter? Misschien kun je beter een toontje lager zingen. Of is het aan dat minuscule brein van jou ontsnapt dat ik ditmaal de touwtjes in handen heb?'
Zijn ogen gleden veelbetekenend over de pilaar heen en weer en hij grijnsde.
Potters voeten waren gespreid, de achterkant van zijn schoenen stevig tegen de basis van de pilaar gedrukt, zijn enkels in de greep van het touw dat meedogenloos langs de blote huid schuurde. Het was erg bevredigend om Harry Potter eindelijk in zijn macht te hebben.
Onverwachts opende Potter zijn mond en Draco kon nog net op tijd achteruit stappen. Ongelovig staarde hij naar de klodder spuug die een paar centimeter voor zijn schoenen terecht kwam. Opkijkend ontmoette hij de opstandige blik van Potter. Het was echter de glimp van triomf die Draco razend maakte. In drie grote passen stond hij pal voor Potter.
'Misschien kan een Cruciatus je wat respect leren?' siste hij tussen opeengeklemde tanden. Hij duwde zijn staf in de holte van Potters keel en voelde het hout tussen zijn vingers bewegen toen Potter met moeite slikte. Toch keek hij Draco onbevreesd aan.
'Ga je gang,' zei hij op effen toon, 'maar dit keer zal er niemand zijn om je uit Azkaban te houden, Malfidus.'
De verwijzing naar zijn proces voor de Wikenweegschaar deed zijn tanden knarsen maar tegen zijn zin in was Draco onder de indruk van het feit dat Potters heldhaftigheid hem niet in de steek liet. Hij realiseerde zich plotseling dat hij de wil van de Griffoendor nooit zou breken met geweld. Weer kwam het beeld van het ongetemde paard hem voor de geest en in een opwelling besloot hij tot een andere aanpak. We zullen eens zien hoever we komen met subtiliteit.
Hij deed nog een stap naar voren, de afstand nu zo klein dat hij Potters adem op zijn gezicht kon voelen. Langzaam hief hij zijn hand op en streek het donkere haar opzij. Zijn vingers gleden naar beneden en volgden de zigzagbeweging van het beroemde litteken. Zijn ogen ontmoetten die van Potter. De groene ogen keken hem ontsteld aan. Hij voelde dat alleen Griffoendor-trots Potter weerhield van het verlangen zijn gezicht weg te trekken.
'Ach, er zijn andere manieren om je de baas te worden,' zei Draco en trok met zijn wijsvinger een vederlicht spoor over de zijkant van Potters gezicht naar zijn kaakbeen. Potter keek opnieuw onaangedaan maar zijn ogen hadden een vreemde glans.
Draco spreidde zijn vingers over Potter wang en streek met zijn duim langs een neusvleugel. Zijn vingers streken langs Potters oorlelletje en gleden toen tergend langzaam langs de lichtgebruinde huid naar beneden tot ze rustten in de holte van zijn keel waar de afdruk van Draco's staf nog steeds zichtbaar was.
Hij wreef over het rode stukje huid en pauzeerde toen hij de hartslag van Potter onder zijn vingers voelde; Potter bleek bij lange na niet zo rustig als hij Draco wilde laten geloven.

'Wat in Goderic's naam …?'
Het kostte Harry de grootste moeite om stoïcijns te blijven kijken bij de onverwachte handeling van Malfidus. Hij had niet echt gedacht dat de Zwadderaar een Onvergeeflijke Vloek zou gebruiken ondanks hun aanvaring in het zesde jaar, maar dit?
Vingers gleden via de zijkant van zijn gezicht naar beneden. Ze voelden koel aan op zijn verhitte gezicht. Harry wilde zijn vuisten ballen maar daardoor trok het touw zich nog strakker rond zijn polsen. Hij vroeg zich af welk spelletje Malfidus speelde. Wilde hij hem vernederen? Pijn doen? De vingers dwaalden over zijn huid en lagen nu tegen zijn keel. Een vinger drukte op het pijnlijke plekje boven zijn borstbeen. Zijn hart ging nog sneller kloppen toen Harry een seconde dacht wat er zou gebeuren als die vingers nog meer druk zouden uitoefenen. Het volgende moment voelde hij Malfidus' adem langs zijn oor strijken.
'Ga je al smeken, Potter?'
Harry draaide met een ruk zijn hoofd om en sloeg zijn schedel hardhandig tegen Malfidus' slaapbeen.
'Nooit, Malfidus!'
'Shit! Jij rotzak!'
Malfidus wreef met een pijnlijk gezicht over de zijkant van zijn hoofd. Hij kneep zijn staalgrijze ogen samen.
'Daar zul je voor boeten, Potter!'
Hij had zichtbaar moeite om te kalmeren maar uiteindelijk stak hij zijn hand weer uit. Ditmaal legde hij hem op Harry's linkerschouder. Harry vroeg zich af hoe hij die vingers even tevoren nog koel had kunnen vinden, want nu leken ze wel door de stof van zijn mantel heente branden.
Tergend langzaam gleed de hand naar beneden langs de kraag van zijn overhemd, via zijn sleutelbeen, over Harry's hart dat nog steeds niet wilde bedaren, en schraapte toen met een nagel over de met stof bedekte tepel. Harry klemde zijn lippen op elkaar voor zijn verraste kreet kon ontsnappen en tilde zijn hoofd op. Aan de triomfantelijke glans in Malfidus' ogen te zien, was hij er niet volledig in geslaagd. Verdraaid.
Hij zocht naar woorden om zijn ongemak te maskeren.
'Is dit hoe je iemand laat boeten, Malfidus? Door je aan hem op te dringen?'
Harry's toon was niet zo spottend als hij zou willen maar hij was al blij dat hij niet haperde.
Malfidus' mondhoek krulde lichtjes om terwijl hij traag met zijn duim over het inmiddels harde knopje streek.
'Een Malfidus hoeft zijn attenties nooit op te dringen, Potter. Ook zonder een genante, puberale fanclub kan ik wel aan mijn trekken komen.'
Zijn hand gleed verder naar beneden. Harry's buikspieren trokken zich onwillekeurig samen. 'Wees gerust, ik zal me niet vergrijpen aan je maagdelijke lichaam. Maar temmen zal ik je. En pas als je me smeekt, zal ik je vrijlaten.'
Voor het eerst sinds Malfidus hem had overvallen, voelde Harry paniek opkomen. Een duel kon hij aan en tegen pijn was hij ook wel gehard, maar verleiding? Want dat bedoelde de Zwadderaar toch? De grootste vernedering; Harry Potter breken door hem naar zijn vijand te laten verlangen en te laten smeken. En hoe moeilijk kon dat zijn? Hij had tenslotte nauwelijks ervaring afgezien van een beetje gescharrel met Ginny, waarbij ze niet verder waren gegaan dan het betasten van elkaars bovenlijf.
Maar dit is Malfidus! Die kun je toch met gemak weerstaan. Denk eens aan alles wat hij de afgelopen jaren heeft gedaan! De stem klonk verdacht veel als die van Ron. Maar Harry moest terughoudend bekennen dat Ginny nog nooit deze gevoelens bij hem had opgeroepen. Zoals altijd leek wat er tussen hem en Malfidus speelde heftiger, intenser dan wat hij met anderen ervoer.
Zijn hoofd was een maalstroom van gedachten, maar er kwam geen enkel idee naar boven hoe hij uit deze situatie kon ontsnappen. Ron en Hermelien dachten dat hij bij Hagrid was, alleen omdat hij niet langer kon toekijken hoe ze elkaar om de tien minuten begonnen af te lebberen.

Met opengesperde ogen keek hij naar Malfidus terwijl die aan de onderkant van Harry's shirt trok tot hij zijn hand onder de rand kon laten glijden. Harry's ademhaling klonk gejaagd en hij wist dat het Malfidus niet zou ontgaan. Tot zijn afschuw voelde hij dat het bloed dat zojuist nog zijn gezicht verhit had, nu in een razend tempo het spoor van Malfidus' hand naar beneden volgde. O god!
Hij probeerde zijn gedachten naar iets anders te leiden – Hagrid in een nachtjapon, Anderling in een Tirools broekje – maar dat was niet weerzinwekkend genoeg. Winky naakt. Winky naakt met Knijster. Iewwww! Dat hielp, gedeeltelijk althans, en Harry wilde net opgelucht adem halen toen Malfidus' vingers het donkerharige spoor vanaf zijn navel zuidwaarts volgden. Plagerig kropen ze langs Harry's tailleband om er af en toe even onder te duiken.

Draco voelde zich licht in zijn hoofd worden. Potter keek hem aan met die grote groene ogen en zijn adem kwam met onregelmatige pufjes over zijn lippen. De huid onder zijn vingertoppen voelde als heet fluweel. Bij het voelen van het spoor van zachte haartjes hoorde hij weer een zacht geluid aan Potters lippen ontsnappen. Het klonk bijna smekend en Draco voelde zich opgewonden worden. Hij had nooit geweten dat dit soort macht veel krachtiger was dan fysiek geweld.
Langzaam verdween zijn hand onder de broekband in de dikkere krullen en hij kon maar met moeite de verleiding weerstaan om zijn vingers te strekken om die laatste centimeters te overbruggen. Alles echter op zijn tijd.
'Ga je al smeken, Potter?' vroeg hij.
'Nooit,' zei Potter, maar zijn stem klonk zwak en Draco zag een spiertje in zijn kaak trekken. Hij voelde Potters adem tegen zijn keel en huiverde licht. God, hij werd hard. Even dwaalden zijn gedachten naar die hete adem op andere delen van zijn lichaam, maar hij dwong zijn gedachten weer naar het hier en nu.
Potter stond nog steeds als gepetrificeerd en Draco bedacht dat hij beter niet kon wachten tot Potter uit die bevroren toestand bijkwam en hem opnieuw een kopstoot zou geven. Of erger nog – gezien de korte afstand – bespugen.
Terwijl zijn vingers net onder de rand met die krulletjes speelden, drukte Draco zijn gezicht in Potters nek. Hij haalde diep adem en de geur van Potters haar gecombineerd met het ietwat zoute van zijn huid deed Draco denken aan Amortensia. Fris als de eerste sneeuwval en kruidig als cederhout en leer.
Hij bewoog zijn lippen over Potters nek en het puntje van zijn tong glipte naar buiten om een vochtig spoor naar zijn oor te trekken. Met gespreide vingers legde hij zijn vrije hand op Potters borstkas en liet hem toen naar boven glijden langs Potters gestrekte arm tot zijn hand bijna helemaal die van Potter bedekte, zijn duim op de heftig kloppende ader van zijn pols, net naast het touw.
Draco nam het oorlelletje in zijn mond en beet zachtjes. Zachtjes ademde hij hete lucht over de nu vochtige huid. Potters hoofd viel achterover en Draco voelde zich een beetje duizelig worden door dat gebaar van overgave. Zijn tong gleed omlaag naar die uitdagende holte waar de afdruk van zijn stok inmiddels bijna verdwenen was. Hij sloot zijn lippen over het plekje en zoog zachtjes. Een zacht jammerend geluidje ontsnapte aan Potters lippen en nogmaals toen Draco's lippen hun prooi loslieten en hij opkeek naar Potters gezicht. Er lag een gepijnigde uitdrukking op, zijn ogen waren halfgesloten en zijn ademhaling kwam haperend.
'Nog steeds niet, Potter?' vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw. Dit keer gaf de Griffoendor geen antwoord. Hij keek Draco enkel met grote ogen aan en schudde bijna automatisch zijn hoofd.
'Nee? Ah, mijn voordeel dan!'
En met die woorden trok hij zijn hand uit Potters broek – het protesterende geluidje negerend – en begon de knopen van Potters overhemd te openen.
Elk stukje huid dat ontbloot werd, smeekte erom geproefd te worden en Draco knabbelde en likte zijn weg omlaag tot hij voorbij de laatste barrière was en zijn tong in Potters navel dipte.
Potter maakte een verstikt geluid en Draco wierp een blik omhoog. Potter had zijn hoofd weer naar achteren geworpen en fuck, wie had kunnen voorspellen dat de Griffoendor zo'n erotisch plaatje zou bieden.
'Salazar, je windt me op, Potter.'
Potters hoofd schoot rechtop en zijn ogen sperden zich open bij het horen van die onverwachte woorden.
Draco liet zijn hand over de rits van Potters broek glijden en grinnikte zacht. 'En ik ben blijkbaar niet de enige die opgewonden raakt.'
Potter opende zijn mond en zei hees: 'Mal … Malfidus?'
'Jouw keuze, weet je nog wel, Potter. Smeek je me of moet ik doorgaan?' vroeg Draco met een scheve glimlach.
'Ik – ik – uh – ,' stotterde Potter en hij leek in dubio wat de minst vernederende van de twee opties was.
'Hm, misschien moet ik de keus maar voor jou maken, want het lijkt erop dat je brein een beetje oververhit is geraakt.'
Draco kneep zachtjes met zijn hand en voelde triomf toen hij de ander weer een jammerend geluidje ontlokte.
'Weet je, Potter, hoewel het een bijzonder aantrekkelijke gedachte is om je te horen smeken, gaat mijn voorkeur toch naar de tweede optie uit! En wie weet – ,' voegde hij er grijnzend aan toe, '- hoor ik je dan alsnog smeken.'
Hij zweeg en nam de tijd om de afwisselende emoties op Potters gezicht gade te slaan; onbegrip, verbijstering, gegeneerdheid en iets dat Draco niet kon plaatsen. Maar tot zijn verbazing zag hij geen afschuw of woede.
Geïnteresseerd zag hij Potters gezicht verkleuren. De blos spreidde zich langzaam uit naar zijn hals en Potter slikte zichtbaar voordat hij vroeg: 'Waarom, Malfidus? Waarom zou je dat willen doen?'
Kijkend in die ernstig vragende ogen besloot Draco voor één keer heel onkarakteristiek te handelen en Potter een eerlijk antwoord te geven. Het idee had een onverwachte charme, maar bood ook een risico. Draco was echter niet voor niets een Zwadderaar!
'Je wilt de waarheid, Potter? Oké, maar ik kan niet toestaan dat je die informatie tegen me gebruikt.'
'Dat zal ik nooit doen,' zei de ultieme Griffoendor.
'Inderdaad, dat zal niet gebeuren want voor ik je straks losmaak, zal ik ons rendez-vous uit je herinnering wissen.'
'WAT?'
Potter begon wild met zijn hoofd te schudden maar verstilde compleet toen Draco een hand tegen de zijkant van zijn gezicht legde en zei: 'Sorry Potter, ik heb je al genoeg gegeven om tegen me te kunnen gebruiken. Ik kan je niet zomaar laten gaan.'

Wordt vervolgd ;)