De zon verdronk lamgzaam in de horizon, de sterren lagen nog verstopt onder de stervende lichtstralen van de zon, de maan verscheen al vaag in de duister wordende lucht...
Een schaduw zat op het dak van een aardig groot, donker roze, verlaten gebouw. Haar cape bewoog op het ritme van de wind toen ze naar de maan keek.
"Wat een nutteloze dag, een nutteloze stad vol met nutteloze mensen. Niemand van hun, niemand zou me herkennen!" zuchtte ze. Ze volgde een paar voorbijgangers met haar doordringende blauw-groene ogen, ze stond op en ze verdween net zo snel als de zon die zich liet zinken in de aarde.
------- de volgende dag -------
De stad stroomde vol met handelaars, lokale dieven en hier en daar het verdwaalde kind dat snikkend zijn of haar moeder zocht. Het was maandag ochtend, geen wolkje aan de lucht en de temperatuur was rond de 20 graden. Door de wind die zacht vanuit het noorden de stad in blies raakte de mensen bijna nooit moe of vermoeid. Het leek net of er altijd genoeg leven en energie was in deze stad, zelfs in de ochtend was het neon-licht op de reclame borden aangezet en was iedereen druk bezig om hun markttentjes op te zetten.
Seikatsu stad, of zoals de inwoners het noemen, seikatsu no toshi. De stad van het leven, was allesbehalve vredig. Er werd elke dag wel iets gestolen en mensen werden zonder waarschuwing ontvoerd of gebruikt. Zo was het niet altijd, deze stad had eerst een Shichō.
Charlené Fangs zorgde eerst voor deze stad todat ze op haar 10de verjaardag verdween, de lokale bevolking werd rusteloos en begonnen elkaar te verdenken, sindsdien durft er niemand richting deze stad te reizen.
fin, voor nu dan...