Zuzanna Łagodna
Śni jej się raj – drzewa są bardziej zielone, a niebo bardziej błękitne. Oczy Lwa są ciepłe i wyrozumiałe. Zuzanna uśmiecha się promiennie – śni jej się raj.
A potem się budzi i przypomina sobie wszystko.
Jej grzechem jest czas – Zuzanna była dzieckiem, a potem kobietą - w raju, gdzie Lew miał wyrozumiałe oczy. Zuzanna umiała być kobietą, polubiła to. Poważne traktowanie, dorosłe suknie i adoratorzy.
Lecz Lew daje i odbiera - Zuzanna wróciła do twarzy dziecka, z doświadczeniem i sercem kobiety.
Zuzanna umiała jednak przebaczać – przywykła do bycia dorosłym dzieckiem. Może nawet to polubiła, Zuzanna jest wszak Łagodna. Zaakceptowała swój świat, w którym staje się dorosła na nowo. Zakłada sukienki i przyjmuje adoratorów.
Jednak Lew daje i odbiera, i Zuzanna na powrót staje się Zuzanną Królową Narnii, Zuzanną Od Rogu, Zuzanną, która strzelając z łuku – nigdy nie chybia.
Ratują Narnię – jej prawowici władcy – Zuzanna Łagoda, Łucja Mężna, Edmund Sprawiedliwy i Piotr Wielki. Kaspian zasiada na tronie Ker-Paravel i zajmuje należne mu miejsce.
A na widok Lwa, Zuzanna drży ze strachu. Gdy zapada wyrok – już nigdy nie powrócisz do Narnii – Zuzanna staje się Kobietą Wygnaną, a zamiast łagodności pojawia się nienawiść.
Największym jej grzechem jest czas. Zuzanna Łagodna przestaje być przyjaciółką Narnii.