1.
Het felle licht scheen onverbiddelijk in haar blauwe oogjes. Snel kneep ze haar ogen dicht en wachtte ongeduldig totdat ze weer kon zien. Met haar handen nog steeds beschermend op haar gezicht, keek ze voorzichtig rond. Wat ze zag was onbeschrijfelijk. Overal wit. Prachtig. Snel stond ze op, haar ogen wijd open zettend en genietend van het licht geurende briesje. Op de achtergrond hoorde ze wat water ruisen. Een klein watervalletje misschien? Oh, en daar wat vogelgezang. Ja, een prachtige vogel zong voor haar zijn mooiste lied. Met een grote glimlach op haar gezicht keek ze rond... en rond... en rond. Zo snel als de wind begon ze rondjes te draaien met haar armen wijd open gestrekt. Haar blauwe ogen weerspiegelden de zachtroze wolkjes, toen ze naar boven keek. Volmaakt gelukkig. Haar snelle gedraai veroorzaakte een klein wervelwindje van zachte rozenblaadjes. Licht dwarrelend, zweefden ze rond haar heen, haar toefluisterend. Haar nachtjaponnetje reflecteerden de felle zonnestralen. Net een klein engeltje. Zo voelde ze zich ook en lachte blij.
Haar lach echode nog griezelig lang na. De echo veranderde haar vreugdelachje in een hysterische angstlach. Zelfs de vogel was opgehouden met zingen. De witte rozenblaadjes werden grijs en verbrokkelden tot as. Snel kwam het meisje tot stilstand. Haar nachtjaponnetje had plots grijze tinten gekregen. Hoe was dit mogelijk? Wat was hier aan de hand? Ze keek angstig rond, in haar ogen kon je de grote angst lezen die zich in haar binnenste had gevestigd. Haar wenkbrauwen stonden bezorgd en haar mondje werd een lelijke grimas van angst.Toen hield de echo plotseling op en begon het te waaien. Steeds harder en harder. Haar blonde haar waaide vervaarlijk rond haar gezicht, ze prikten haar in haar ogen en plakten aan haar droge lippen.
Kleine, geluidloze tranen begonnen over haar wangen te rollen, toen ze de grote drukkende kracht begon te voelen op haar schouders. Iets drukte haar langzaam naar beneden. Ze zakte door haar benen, voelde hoe de kracht met geweld toenam en kwam met een klap op handen en knieën op de vloer terecht. De lucht werd uit haar longen geperst en voor een moment dacht ze nooit meer adem zou kunnen halen, dat ze doodging.
De wind werd een wervelwind die om het meisje heen kolkte. Donder en bliksem overheerste al het geluid. Het was oorverdovend. Toen het meisje huilend probeerde op te kijken, zag ze dat alles kapot was. Al het mooie was weg, verdwenen. Bevend probeerde ze weer op te staan, haar ogen gefixeerd op de wervelwind. Vastbesloten stak ze haar hand uit naar de kolkende massa. Haar ogen vielen bijna uit hun kassen toen ze hem aanraakte. Haar mond sperde zich al wijd open, zonder enig geluid. Een moment later voelde ze haar huid openrijten en haar nagels uit haar vingers gerukt worden. Haar warme bloed vloeide snel de draaikolk in.
Uiteindelijk bereikte haar oren de afgrijselijke schreeuw die haar mond wist te produceren.
Zwart. Stilte.
Guys.. please revieuw!
There will be plenty more of it, so.. just make yourselves comfortable and enjoy ).