Langzaam gleden haar handen onder zijn gewaad.

Ze vonden hun weg over zijn stevig gespierde borstkas.
Ze voelde hoe zijn handen haar gezicht aanraakten terwijl ze heftig zoenden.

"Joehoe Hermelien? Ben je daar?"

Ginny zwaaide met haar handen voor het gezicht van Hermelien.

Hermelien begon zich te herinneren waar ze was.

Ze bevond zich in de leerlingenkamer van Griffoendor waar ze met haar wang op haar boek lag.

"Huh, ja ik ben er, hoezo?"

"Je scheen nogal een leuke droom te hebben aan die glimlach op je gezicht."
Hermelien voelde zich betrapt en wende haar rode hoofd af.

Ginny grinnikte en ging tegenover Hermelien zitten.

Ze legde haar voeten op een naastgelegen stoel en pakte haar tas uit.

"Zou je me kunnen helpen met mijn huiswerk voor Verweer tegen de Zwarte Kunsten?

Ik snap er niks van.

En je kent Sneep, die geeft een week voor de kerstvakantie enorm veel huiswerk op."
"Oh ja, natuurlijk," zei Hermelien nog steeds wat afwezig.

Na een uur waren ze klaar en Hermelien stond op.

"Ik ehh, moet nog wat doen, ik zie je later wel weer."

"Dat is goed, super bedankt voor je hulp Hermelien!"

Ze knikte flauwtjes en liep door het portretgat de leerlingenkamer uit.

Onderweg botste ze per ongeluk tegen iemand op.

"Zeg, kun je niet uitkijken," snauwde Daan tegen haar.

Hermelien hield wijselijk haar mond en liep door.

"Ha Hermelien! Hoe is het ermee?"

"Dag professor Slakhoorn, met mij gaat het prima."

"Fijn om te horen! Zeg, kun je Harry eens vragen of hij nog naar een feestje van me komt?"
"Als ik hem zie zal ik het hem vragen," zei Hermelien zo gemeend mogelijk.

"Prima! Nou tot ziens Hermelien!"

"Tot ziens professor."

De rest van de week vloog voorbij en voor ze het wisten waren ze in het nest.

"Harry kun je even het brood doorschuiven naar hier?"

"Je hebt al 6 broodjes op Ron, vind je het niet genoeg?" Zei mevrouw Wemel.

"Ron wil graag een dikke buik krijgen ma, dat vind Belinda schattig," zei Ginny plagend.

Ze lachte hard om haar eigen grap en Hermelien lachte mee.

Ron keek mokkend voor zich uit.
Toen iedereen vol zat en van tafel ging hoorden ze opeens geklop op de deur.

"Ah, daar zul je Bill hebben."
Meneer Wemel deed de deur open en toen alles goedgekeurd was kwam Bill binnen.

"Ha familie en vrienden!"

Hij gaf zijn moeder en kus en ging naast Hermelien aan de tafel zitten.

Hermelien stond op en liep richting de kamer waar zij sliep.

Ze ging op bed liggen en pakte een boek uit haar koffer.

De deur ging open en er kwam iemand binnen.

Hermelien dacht dat het Ginny was maar ineens voelde ze een hand op haar rug.

Ze keek om en keek recht in de ogen van Bill.

"Hermelien ik moet even met je praten."

Ze zei niets maar legde haar boek weg en keek hem aan.

"Ik droom de laatste tijd vaak over jou Hermelien, ik… ik denk dat ik verliefd op je ben."

Hermelien werd rood en dacht terug aan haar droom 2 weken geleden.
"Maar hoe zit het dan met Fleur en jullie bruiloft?"

"Het is uit met Fleur, wist je dat nog niet?"

"Eh… nee…" Stamelde Hermelien.

Bill lachte naar haar en drukte zijn lippen op haar mond.

Na een aantal seconden die uren leken te duren voor Hermelien stopte Bill hun kus.

"Ik denk dat het wederzijds is?"

Hij lachte naar haar en Hermelien lachte verlegen terug.

Toen bracht hij zijn lippen weer op de hare en kusten ze verder.