Hallo iedereen,
Dit is een fanfic over de toekomst... Vooral over Helena
koppels in dit hoofdstuk : DM+HG

summary : Het is 15 jaar nadat HP en zijn vrienden van school zijn gegaan...ze zijn nu 32 jaar oud en leiden allemaal een rustig leventje...zijn getrouwd en hebben kinderen... (Voldemort is ook verslagen)...
Maar jaren nadat ze weg zijn geweest willen ZE weer terug naar Engeland... En het rustige leventje van iedereen word overhoop gehaald... nieuwe vrienden gemaakt, nieuwe vijanden, ongelooflijke krachten, en verliefd worden...

Proloog

Het was een zonnig dag. De wind waaide zachtjes, een meisje met donkerbruine ogen met zilveren stukjes erin en blonde haren zat op haar balkon in een stoel en genoot van de stralende zon.

Een jongetje van drie jaar, met zilveren ogen en kastanjebruin haar kwam het balkon oplopen. In zijn armen hield hij een zijn lievelingsknuffeltje, een leeuw, met de naam: papa.

Het meisje keek glimlachend naar haar broertje en tilde hem op toen hij zijn armen naar haar uitstak.

"Hallo Matty." Zei Helena tegen haar broertje Matthew.

Kleine Matty grijnsde blij naar haar en sloeg zijn armpjes om haar nek. "Kom mee Lena!" zei Matty met een onschuldige blik op zijn gezicht. Helena lachte zachtjes en liep met hem in haar armen naar binnen.

Toen ze beneden aankwamen in de woonkamer zaten haar ouders en haar andere twee broertjes, Felix en Luke al op de banken. Helena gaf iedereen een glimlach en ging naast Felix zitten met Matty op haar schoot.

"Jongens…" begon haar vader. Helena kuchte een keer. Ze kreeg een greinende blik van haar vader terug. "Sorry…jongens en meisje."

Helena glimlachte en gebaarde haar vader verder te gaan.

"Jullie moeder en ik dachten eraan om eens naar Engeland te gaan." Even was het helemaal stil totdat Felix zijn mond opentrok "Engeland? Ligt dat ergens in Skyland?" vroeg hij nieuwgierig.

Helena rolde haar ogen "Nee joh, dat ligt op aarde…"

Afwezig knikte Felix zijn hoofd.

Opeens schrok Helena. Weg van hier? Dacht ze En school dan en mijn vrienden? En waar gaan we dan wonen?

Het zag ernaar uit dat haar broertjes hetzelfde gedacht hadden want ze begonnen allemaal op het zelfde moment door elkaar te roepen.

Verward keken hun ouders van de een naar de ander van hun kinderen. Hun moeder, Hermelien, stak haar hand op en ze waren stil. "Een tegelijk!" commandeerde ze. Met haar vinger wees ze naar Helena.

"Waarvoor moeten we hier weg? En hoe zit het dan met school en onze vrienden?" zei ze met een wanhopige klank in haar stem. Haar broertjes knikten instemmend en als een man keken ze allemaal naar wat hun ouders te zeggen hadden.

Hermelien zuchtte en keek voor hulp naar haar man, Draco. Hij glimlachte rustgevend naar haar en richtte zich tot zijn kinderen.

"We zien wel ok? Jullie kunnen daar naar een Toverschool gaan en jullie maken vast nieuwe vrienden." De kinderen zuchtend verslagen, dit zouden ze nooit kunnen winnen.

Helena fronste "Blijven we wel hier wonen?"

Haar ouders keken elkaar even aan voor ze weer naar haar keken "We hebben het er nog wel over, maar nu, Matty moet naar bed."

Helena had hem helemaal vergeten en toen ze naar beneden keek zag ze dat Matty op haar schoot in slaap gevallen was. "Ik doe hem wel in bed." Zei ze met een glimlach op haar gezicht.

Haar ouders knikten en Helena liep naar de kamer van Matty.

Halverwege werd hij wakker, met zijn kleine vuistjes wreef hij schattig in zijn ogen. "Lena…" zei hij zachtjes. Helena keek hem aan met warme ogen. "Ja Matty?" vroeg ze even zachtjes.

In plaats van iets te zeggen gooide Matty zijn armen weer om haar nek heen "Wil niet weg hier." Zei hij met een klein stemmetje.

Helena hield hem stevig vast "Ik ook niet kleintje, maar het is vast niet zo erg, je kan dan nieuwe vrienden maken en nieuwe dieren leren kennen."

Matty knikte bijna onopgemerkt en gaapte "Moe…" zei hij voor hij weer in slaap viel. Helena grijnsde toen ze zijn kamer in liep. Zachtjes legde ze hem onder de dekens neer en deed zijn nachtlampje aan voor ze de kamer weer uitging, terug naar haar eigen kamer.

Toen ze op haar kamer aankwam was de zon bijna weg en ze besloot nog even van de laatste stralen te genieten en zich nergens zorgen over te maken. Het komt allemaal wel goed. Was het laatste wat ze dacht voor ze in slaap viel op het balkon.

De volgende ochtend werd Helena wakker in haar bed. Ze keek verward rond. Zat ik gister niet op het balkon? Vroeg ze zich af. Schouderophalend stapte ze slaperig uit bed.

Ze liep over naar haar badkamer en vulde het bubbelbad met warm water en veel zeep. Achter zich hoorde ze zachte voetstapjes. Helena draaide zich om en zag een klein katje staan met grote onschuldige ogen. Ze had een witte vacht en de punten van de oren waren zwart net zoals drie van de vier pootjes en een ringetje om de staart.

Helena grinnikte en pakte het katje op. "Hey Rocks." Zei ze tegen haar Zerox, een heel klein katje dat zo groot word als een tijger en ook grootte kan veranderen wanneer het wil.

Rocks spinde en gaf Helena's hand een kopje. Helena knuffelde zachtjes haar Zerox en zette haar toen neer op het bed en begon zich uit te kleden.

Even later stapte Helena in het warme bad en zette de bubbels aan.

Helena liep door een donkere gang. Ze keek rond maar herkende niks. "Lena…" klonk er een zachte, dreigende stem. Geschrokken draaide ze zich om maar er was niemand. "Lena…" hoorde ze weer iemand zeggen. Ze begon sneller te lopen maar ontliep de stem niet "Lena…" klonk voor de derde keer de stem. Het beeld veranderde en ze stond nu niet meer in een gang maar nu stond ze tot aan haar knieën in het water. Ze keek om zich heen en zag een groot kasteel. "Lena…"

De stem kwam vlak achter haar vandaan, met een gilletje draaide ze zich om. Ze zag iemand staan, hij had een cape om zich heen maar ze kon nog wel twee rode ogen er onder uit zien stralen.

Ze probeerde snel weg te komen door naar achter te stappen maar ze struikelde en viel in het water. Voor ze weer omhoog kon komen duwde de persoon onder de cape haar met een hand weer naar beneden. Ze kreeg geen lucht meer en haar longen vulden zich met water.

Helena schoot omhoog uit het water van het bubbelbad dat nu koud geworden was. Ze keek om zich heen en ontspande zich toen ze haar badkamer zag. Ze pakte de handdoek die over het haakje achter haar hing en droogde zich af. Belofte aan mezelf: Niet in bad gaan als je slecht geslapen hebt. Dacht Helena tegen zichzelf.

Helena liep de woonkamer binnen met Rocks op haar schouder. Ze ging naast haar vader op de bank zitten en opende een boek dat ze had meegenomen, Duistere wezens.

Haar vader bewoog zich een paar keer heen en weer. Helena keek over haar boek heen naar haar vader. Schouder ophalend ging ze weer verder met lezen.

Gelijk daarna begon haar vader weer zenuwachtig heen en weer te bewegen en met een klap legde Helena haar boek neer op de tafel voor hun.

"Pap, is er iets?" vroeg ze geïrriteerd en nieuwsgierig.

Haar vader draaide zich om en keek haar even aan. Zijn gezicht helemaal emotieloos maar in zijn ogen kon Helena zien dat hij zich zorgen maakte, en verdrietig was.

Helena glimlachte geruststellend naar hem en ging op zijn schoot zitten zoals ze altijd deed toen ze nog klein was. Ze gaf hem een knuffel.

"Pap, wat is er?" vroeg ze zachtjes.

Haar vader knuffelde haar terug maar gaf nog geen antwoord in plaats daarvan gaf hij een diepe zucht. Hij gaf haar een vaderlijke kus op haar voorhoofd en begon uit te leggen.

"Ongeveer vijftien jaar geleden toen de tweede oorlog begon tegen Voldemort…waren je moeder en ik nog maar zeventien. Je moeder raakte zwanger van jou en toen Voldemort werd verslagen gingen we weg."

Helena keek op naar haar vader "En je had zeker niemand verteld dat je weg ging?" vroeg ze, maar ze wist het antwoord al.

Draco schudde verdrietig zijn hoofd "Niemand, niet eens mijn moeder…of mijn peetvader en mijn nieuwe peetmoeder." Zei hij. Op dat moment kwam Matty kwam slaperig de kamer in lopen en ging naast zijn vader op de bank zitten.

Hij gaapte en knuffelde een arm van Draco voor hij weer gelijk in slaap viel. Helena en Draco keken elkaar even aan voor ze zachtjes begonnen te lachen.

Helena veegde de lachtranen uit haar ogen en keek haar vader eventjes serieus aan "Pap, ze zullen het vast fantastisch vinden om je weer is terug te zien, ik weet het zeker…en ze zullen het vast niet erg vinden als wij in dit huis blijven wonen…"

Draco knikte zwijgend en gaf haar nog een laatste knuffel.

Dit was het iedereen, het eerste stukje van een lang verhaal...
Geef meREVIEWS mensen

Zerox : een kat dat zo klein is als een jonkie en zo groot kan worden als een tijger...het kan zelf zijn grootte aanpassen.
Duistere wezens : Zelf verzonnen boek... over duistere wezens... niet over weerwolven en vampieren enzo...maar over echte duistere wezens...(komen later in het verhaal)
Skyland : wereld waar de familie woont in het plaatsje Narnia
Papa : lievelingsknuffel van Matty, het is een leeuw.
Helena (Lena): meisje, 15 jaar, blonde haren (DM), en donkerbruine ogen met zilvere stukjes erin.
Matthew (Matty) : jongetje, 3 jaar, bruine haren (HG), en zilvere ogen (zogenaamd van DM)
Felix (Lix) : jongen, 12 jaar, bruine ogen (HG), en bruine haren (HG)
Luke (Lukie) : jongen, 8 jaar, zilveren ogen (zogenaamd van DM), en blonde haren (DM)