Belangrijk. het maakt niet uit als je Naruto niet kent want dit is een crossover met Naruto. Maar er komt maar 1 personage van Naruto in voor dus het maakt niet uit als je het niet kent. Ikzelf vind dit verhaal veel beter dan het verhaal van normale tovenaar. Ik hoop dat iedereen dit verhaal leuker vind.

Hermelien ging in de tuin zitten. ze had haar schoolspullen een paar dagen geleden gekocht dus ze wou haar boeken alvast doorkijken. alleen een paar dagen geleden toen ze ook haar schoolboeken aan het lezen was had haar moeder de buren betrapt toen ze over de schutting heen aan het gluren waren. Haar moeder was heel boos geworden en had allemaal dingen naar de buren lopen roepen. Die avond was haar vader thuis gekomen met het nieuws dat hij een leuk huisje had gevonden. Haar moeder wou ook graag kijken in dat huis. Vandaag waren haar ouders weer naar dat huis. Ze was nu alleen thuis maar daar was ze wel groot genoeg voor. Ze ging in haar boek lezen van spreuken en bezweringen. Na een tijdje had ze een paar bladzijdes gelezen toen ze een bloempot kapot hoorde vallen. Hermelien schrok en keek om zich heen. Ze zag nog net dat de buren snel weg liepen van de schutting. Ze stond op en liep naar de schutting. Ze wist dat de buren nog aan het luisteren waren.

"Willen jullie alsjeblieft niet meer over de schutting kijken het is nogal irritant" zei ze en liep weer naar de tuinstoel waar ze in zat.

Hermelien had net een paar zinnetjes gelezen toen ze een van de buren "bemoei je er niet mee" hoorde schreeuwen. Hermelien had altijd gedacht dat haar buren aardig waren maar toen ze naar Zweinstein ging gingen ze steeds onaardiger doen. Ze pakte haar boek op en ging binnen zitten lezen. Nu had ze alleen geen zin meer om te lezen. Ze pakte dus maar een stukje perkament en een veer om een brief te schrijven. Ze besloot om Ron te schrijven. Ze dacht even na maar toen wist ze wat ze moest schrijven.

Beste Ron,

Hoe gaat het met jou?

Met mij gaat het wel goed.

Ik ga misschien verhuizen. waarheen weet ik niet.

Mijn ouders zijn aan het kijken in een huis want mijn vader zei dat hij een leuk huis had gezien. toen wou mijn moeder ook meteen kijken.

Mijn buren begluren me ook. meestal als ik in m'n schoolboeken aan het lezen ben. Mijn moeder had de buren betrapt en was heel kwaad geworden. Misschien is dat ook wel de reden dat ik ga verhuizen.

Hermelien

Ze bond het briefje aan haar uil zijn poot en haar uil vloog naar buiten door het open raam die ze open had gedaan. Ze keek nog even totdat de uil verdwenen was. Nu had ze wel weer zin om te lezen dus ging ze weer in haar boek lezen van spreuken en bezweringen. Na een paar uur kwamen haar ouders thuis. Tijdens het eten ging ze over het huis vragen.

"Hoe was het?" vroeg Hermelien en keek haar ouders aan.

"Het was geweldig. Het is een fantastisch huis net zoals je vader zei" zei Haar moeder met een glimlach op haar gezicht.

"Waarschijnlijk gaan we verhuizen om daar te wonen", zei haar vader"en we hebben nog ander nieuws."

Ze keek van haar vader naar haar moeder en zei:"Wat dan?"

"Je krijgt een pleegbroer" riep haar moeder uit en glimlachte weer.

Haar moeder was vandaag zo blij dat kon ze wel merken. Maar nu zou ze geen enig kind meer zijn. Het nieuws drong tot haar door. Misschien was die broer wel helemaal niet aardig.

"Hebben jullie hem al gezien?" vroeg Hermelien"Is hij aardig?"

"Ja we hebben hem al gezien", zei haar vader"Hij praat niet veel maar hij kan wel goed leren."

"Hij heeft ook magische krachten en hij kan overgeplaatst worden op Zweinstein." zei haar moeder.

"Komt hij misschien uit een ander land?" vroeg Hermelien weer.

"Hij komt uit Japan" antwoordde haar vader.

"Maar hij kan gewoon onze taal praten" zei haar moeder opgewonden.

"Je gaat hem snel ontmoeten. Hoe hij heet daar kom je nog wel achter" zei haar vader toen Hermelien haar mond open wou doen om iets te zeggen.

Dus ze zou er nog achter komen. Ze wou graag weten hoe hij heette en hoe hij was. Maar wat ze ook wou weten was waar haar nieuwe huis zal zijn. Waren haar nieuwe buren wel aardig? Haar moeder zag dat ze een beetje anders keek.

"Is er iets?", vroeg haar moeder"hebben de buren je begluurt?"

Hermelien knikte. "Ja ze hebben me begluurt toen ik in een schoolboek aan het lezen was."

"Is er nog iets anders?"

"Ik… ik weet niet wat ik nou moet denken van een pleegbroer. Is hij wel aardig?" vroeg Hermelien.

"Natuurlijk is hij aardig anders hadden we hem nooit uitgekozen." zei haar vader.

Hermelien knikte weer. Ze was een beetje gerustgesteld nu. Maar toch ze had wel last van de buren en misschien is dat huis waar haar ouders het over hadden wel veel groter dan het huis waar ze nu in woonden. Hermelien glimlachte naar haar ouders. Ze aten hun eten hun eten verder op.

het 2de hoofdstuk komt snel. hoop ik. Revieuw plies want dan kan ik misschien tips krijgen.