Renesmee POV
Alweer een nachtmerrie. Ik schoot recht overeind in mijn bed en het zonlicht scheen half op me. Zafrina glimlachte aan het eind van het bed naar me. Het was een gezellig huisje, mijn vloer van eikenhout en altijd die geur van vers gebakken koekjes... Van hoe mijn leven er vroeger uitzag, Herinner me niks meer. Zafrina vertelde me dat mijn ouders dood waren en dat ze me in de sneeuw had gevonden, ik was hoogstens 7 met bloed omringd van een doodde zwarte weerwolf die naast me lag. ik herinnerde me ook soms een bruine weerwolf en vraagde er soms naar maar Zafrina probeerde op een ander onderwerp over te gaan. 'Je hebt vandaag weer les' ze glimlachte. Zafrina gaf me hier altijd les, ik mocht bijna nooit naar buiten. Alleen als ik dan niet verder dan ons tuintje kwam. Ik knikte en pakte mijn kleren vandaag een rok tot mijn knieën en een lichtgrijze trui tot mijn ellebogen. Toen ik klaar was rende ik de trap wou net een glas water pakken toen er opeens een soort aardbeving kwam. Zafrina keek boos om zich heen en schreeuwde 'Naar de schuilkelder!' maar ik was al de trap opgerend. Ik rende mijn kamer met moeite in en pakte mijn rode rugzak die ik bij me had toen ik werd gevonden ik rende de trap weer af maar viel het laatste eind, mijn ketting zat verder weg. Ik greep ernaar en rende met de rode tas, en ketting verder. Zafrina wachtte woedend bij de deur maar ze zei niks. Toen we buiten waren keken we om ons heen, de (soort van) aardbeving was gestopt en we wachtten in stilte af. We zien rook een eind verderop, en ik ren er al naartoe. Ik hoor Zafrina achter me en ren sneller. Als ik er ben kan ik mijn ogen niet geloven. Een groot vliegtuig die aan stukken is. ik heb ze alleen op tv gezien en in boekjes maar niet in het echt. Ik hoor nog een paar mensen schreeuwen en wou al helpen maar, Zafrina hield me tegen. ze siste in mijn oor: 'Anders weten ze wie we zijn en worden we vermoord door de volturi je kunt ze beter laten gaan'. Ik probeerde me van haar los te rukken maar ze hield me stevig vast. Toen we weer bij ons huis kwamen werden er gesprekken vermeden over het vliegtuig buiten en we (ik) probeerde het geschreeuw te negeren). Zafrina zuchtte en keek naar me toen ze de koekjes op de tafel legde en zei: 'ik moet 5 dagen weg' ik deed een spit take met melk zoals je vaak op tv ziet. Zafrina verbood het me om me alleen te laten. Ik was dolblij vanbinnen. Ze kreeg waarschijnlijk mijn vreugde door en zei: 'Je waagt het niet om naar die vliegtuig te gaan Renesmee'. Ik knikte braaf en de volgende dag hielp ik haar met spullen in pakken. Ze had haar cape om en glimlachte 'ik ben zo trots op je'. Ik lachte 'Ik ben al 17 ik kan heus wel 5 dagen op mezelf wonen hoor'. Ze lachte terwijl ze wegliep. Toen ze uit het zicht was verdwenen zat ik te ijsberen in de woonkamer. Mijn besluit stond vast.. ik zal naar dat vliegtuig gaan dat is mijn enige ontsnapping aan Zafrina. ik rukte de deur bijna met mijn vampier krachten en sloot hem met de sleutel achter me. Onderweg naar de mensen die hulp nodig hadden.