Hier is dan het langverwachte vervolg op 'The not so happily ever after'. Het is aan te raden om eerst dat verhaal te lezen voordat je aan dit verhaal begint. Je kunt het vinden bij onze verhalen.

Ook dit verhalen zullen wij, angel en dracogirly, weer samen schrijven. Ons schrijftempo is niet zo hoog dus er zal ongeveer om de twee weken een nieuw hoofdstukje verschijnen. Reacties kunnen er misschien voor zorgen dat bepaalde mensen wat sneller schrijven.
#kijkt met schuin oog naar angel#
Veel leesplezier!

Hoofdstuk 1.

Een jaar is voorbij gegaan na het drama bij het altaar en vanaf buitenaf lijkt het of iedereen zijn leventje weer heeft opgepakt. Schijn bedriegt echter, want Draco is niet de perfecte echtgenoot en bedriegt zijn vrouw Lucy nu al een jaar lang, omdat zij hem blijkbaar niet de voldoening geeft die hij wenst te krijgen.

Cassie woont nu op zichzelf in Frankrijk en heeft al haar frustraties in het inrichten van het huis gestopt. Nu het huis eindelijk volledig naar haar zin is ingericht, is ze echter nog niet tevreden. Het huis is te groot voor haar alleen en nu heeft ze niet langer iets te doen om maar niet aan de gebeurtenissen van een jaar geleden te hoeven denken.

Sinds een paar dagen heeft ze nu haar kleine neefje op bezoek, dit is echter geen makkelijk kind en ze heeft haar handen vol aan hem.

"Nee! Blijf staan! Ik waarschuw je, blijf staan verdomme of ik verander je in een pompoen!", gilde Cassie en ze zwaaide dreigend met haar toverstok naar een jongetje met krullerig bruin haar. "Lucas!"

Een gerinkel klonk toen Lucas lachend wegrende en onderweg een vaas omgooide. Cassie kreeg hem na enige tijd toch te pakken en bond hem met een spreuk aan zijn stoel vast zodat hij alleen zijn handen kon bewegen en zo zijn boterhammen kon opeten. Lucas was echter niet van plan zijn boterham te eten en gooide hem naar Cassie's hoofd. Ze voelde de boterham tegen haar hoofd komen en na even daar te hebben gehangen gleed de boterham eindelijk los. Cassie keek even woedend van de boterham die op de grond lag naar Lucas. Vervolgens klonk er een oorverdovende knal die in de wijde omgeving te horen moet zijn geweest. Eén ding was duidelijk, Cassie was niet het ideale moederfiguur.

Een maand later stond Cassie op een groot cruiseschip voor heksen en tovenaars waar helaas de mogelijkheid om te verdwijnselen niet mogelijk was, iets wat ze heel graag zou hadden gedaan zal later blijken.

"Waarom moest ik mee, je weet dat ik zeeziek wordt van een boot," mopperde Cassie die op verzoek van Will was meegegaan.

"We gaan een leuke man voor je zoeken," zei Will vrolijk.

"Heb ik geen zin in," antwoordde ze nors.

"Vrouw dan?" grinnikte hij, maar zag aan haar gezicht dat ze dit allemaal alles behalve grappig vond. "Hoe was het trouwens met je neefje, ik hoorde dat hij een weekje is blijven logeren."

"Geen idee, zijn moeder zegt dat hij sindsdien geen woord meer gezegd heeft," zei ze kortaf.

"Oh…nou je weet waar je kamer is. Ik zie je strakjes wel," zei Will en hij gaf haar een kus op haar wang. "Toedeloe!"

Cassie zuchtte diep en merkte dat de boot begon te varen. Ze ging op een bedje zitten onder een parasol en keek misselijk voor zich uit. Meestal was ze na een tijdje niet meer zo zeeziek en ze hoopte maar dat ze tot die tijd haar maaginhoud bij zich kon houden. Na een poosje varen liep ze enkele mensen bijna omver toen ze zich haastte naar het toilet. Ze liep het damestoilet in en zocht in haar handtasje naar een aspirine die ze van haar dokter had gekregen. Nadat ze het had ingenomen met wat water zag ze pas de vrouw naast haar die zich stond op te maken. Het was de slechte look-a-like Lucy die, zo leek het tenminste, nog niet door had wie er naast haar stond.

"Er zit wat groens op je tanden," zei Cassie die het feit dat ze met Draco was getrouwd reden genoeg vond om haar te kleineren en te beledigen op welke manier dan ook.

"Wat doe jij hier?" zei Lucy verbaasd die haar nu herkende en toch even in de spiegel keek of er inderdaad wat op haar tanden zat.

"Ik ben op vakantie en zeg me alsjeblieft dat jij zo van boord springt en wie je ook meegenomen hebt meeneemt in je val," zei Cassie die een gebedje deed dat Draco hier niet was.

Lucy zei niks en liep met kleine driftige pasjes de toiletten uit, ze liep naar Draco toe en trok hem mee naar een danszaal waar het wat drukker was. Cassie zocht ondertussen Will en ging helemaal uit haar dak toen ze hem vond, het duurde even voordat hij haar ervan had weten te overtuigen dat het niet met opzet was gedaan.

Even later was ze wat kalmer geworden en had Will haar weten te overtuigen niet van boord te springen in een wanhopige poging of iets in die richting. Ze kamde haar haren en deed het met een simpele spreuk omhoog. Vervolgens deed ze haar oorbellen in. Met een zucht stond ze op en keek Will boos aan. Ze had geen zin om te dansen, wie weet wie ze tegen zou komen. Van boord springen zag er aantrekkelijker uit op het moment, maar met tegenzin ging ze zich omkleden.

Niet veel later liep ze met Will mee naar de danszaal, ze danste eventjes wat met hem en hij wist haar zelfs eventjes aan het lachen te krijgen.

Na kort gedanst te hebben ging ze met Will aan een tafeltje zitten.

"Waarom kan je hier eigenlijk niet verdwijnselen, er zijn hier niet eens dreuzels," zei Cassie die nu al weg wou en voortdurend in het rond keek.

"Nou als passagiers zomaar weggaan wanneer dat hun uitkomt en er zou echt wat met een passagier gebeuren dan zouden ze gewoon denken dat diegene is verdwijnseld," legde Will uit terwijl hij een slok wijn nam. "Misschien is Lucy wel alleen hier, ontspan nou wat, daarvoor was deze reis bedoeld."

"Ik ben ontspannen," zei Cassie die haar wijnglas rondjes liet draaien tussen haar vingers.

"Niet waar, je bent juist overspannen," zei Will die het goed bedoelde allemaal.

"Ik ben niet overspannen," zei ze en keek naar haar glas. "Jij bent degene die er steeds weer over begint, het doet me niks meer."

Will keek haar bezorgd aan. "Geniet nou een beetje, je staat bijna op het punt van een zenuwinzinking."

"Overdrijf niet!" snauwde ze en liet het glas barsten, ze pakte haar toverstok en toverde het glas weer in elkaar. "Je beeld je dingen in."

Opnieuw liet ze het glas rondjes draaien maar schoof het van zich af toen ze Will zag kijken. Nu begon ze haar nagels te bekijken. Ze pakte een servetje dat op tafel lag en scheurde het onbewust in kleine stukjes, de dansmuziek hoorde ze amper.

--

"Lucy ben je onderhand al klaar."

Draco zuchtte terwijl hij op z'n bed neerplofte. Deze eerste avond van de cruise zou hij samen met Lucy naar het openingsgala gaan maar als hij nog lang moest wachten was het gala al voorbij.

"Ik ben al klaar", zei Lucy terwijl ze met een zeeblauw jurkje aan de badkamer uitkwam. Draco hield zich in om commentaar te geven op het 'al klaar', in plaats daarvan pakte hij de sleutel van de hut en liep naar de deur.

"Uhm Draco, misschien kunnen we beter hier blijven."

Langzaam draaide Draco zich om en keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan.

"Je gaat me toch niet vertellen dat je ineens zeeziek geworden bent?"

"Nee, dat is het niet. Ik.. uhm.. kan m'n tasje nergens vinden."

Lucy wist dat Cassie hier ergens op het schip rondliep en wilde kostte wat kost voorkomen dat Draco haar tegenkwam. Zolang hij hier in de hut bleef wist ze tenminste zeker dat hij haar niet zou zien.

Draco rolde met z'n ogen. "Dan ga je toch zonder tasje."

"Nee dat kan niet, hij moet hier ergens liggen", zei Lucy terwijl ze begon te zoeken. Ze had haar tas net extra goed verstopt en hoopte maar dat Draco nu zou besluiten om gewoon hier te blijven.

Draco leek echter niet onder de indruk en keek met z'n armen over elkaar toe hoe Lucy op zoek was naar haar tasje.

"Wat is dat met jou? Weken heb je lopen zeuren om deze cruise en nu we hier eindelijk zijn wil je je hut niet uit omdat je je tasje niet kunt vinden?"

Draco keek haar onbegrijpelijk aan.

"Nee!", zei Lucy snel. "Ik bedoel ja, ik eh…" Lucy zuchtte en ging op het bed zitten. "Kunnen we vanavond niet gewoon hier blijven?"

"Weet je wat, waarom ga je niet verder zoeken naar je tasje en ik ga vast naar het gala. Kom me maar zoeken als je het eindelijk hebt gevonden."

Draco had de deur bijna opengedaan toen Lucy's stem hem stopte.

"Ja natuurlijk, het gaat een keer niet zoals meneer het wilt en gelijk gaat hij op zoek naar een ander om seks mee te hebben."

Geschokt en boos draaide Draco zich om. "Wie heeft het hier over seks. Ik ga naar een gala."

"Natuurlijk", zei Lucy vals. "En de eerste vrouw die je daar tegenkomt trek je vast gelijk mee naar de toiletten."

Boos zette Draco een stap naar haar toe terwijl hij z'n hand dreigend in de lucht hield. Op het laatste moment bedacht hij zich echter, hij kon toch geen vrouw gaan slaan. Zelfs niet als ze zo vervelend was als zijn eigen vrouw.

"Misschien als jij niet zo slecht was hoefde ik mijn vertier niet ergens anders te zoeken."

Met grote ogen staarde Lucy Draco aan. "Sorry hoor, maar ik was niet degene die op z'n huwelijksnacht zo dronken was dat ie zodra hij het bed raakte in slaap viel."

Het was een lage streek om dit weer op te brengen en Lucy wist dat. Ze begon echter uit ideeën te raken en hoopte dat ze hiermee in ieder geval ervoor kon zorgen dat hij zou blijven.

Draco staarde haar woedend aan terwijl hij in z'n hoofd tot tien aan het tellen was. Zij was het niet waard om voor in Azkaban terecht te komen. Zonder nog iets te zeggen liep hij met grote passen naar de deur en ging hij de hut uit.

"Nee Draco wacht!", gilde Lucy nog maar haar woorden hadden geen enkel effect. "Shit", zei Lucy terwijl ze boos op het bed ging liggen. Ze was nog niet eens in staat om hem één avond in het oog te houden en ervoor te zorgen dat hij bij haar in de hut bleef, laat staan de hele vakantie…

--

Cassie zat nog steeds aan haar tafeltje met Will en had een behoorlijk hoopje van versnipperde servetjes voor haar liggen.

"Ik ga even naar het toilet," zei ze na een lange stilte en ze stond op. "En dat kan ik zelf wel, geen zorgen", zei ze vlug toen ze zag hoe Will al op wilde staan.

Ze stond op zonder verder commentaar van Will en liep door de mensenmenigte heen de gang op. Met snelle passen liep ze door de gang met haar blik op de grond gericht. Doordat ze niet uitkeek waar ze liep knalde ze toen ze de hoek om wou lopen hard tegen iemand aan. Toen ze omhoog keek vanaf de grond tegen wie ze aan was gelopen slaakte ze een korte gil van schrik.

"Wat doe je hier?" zei ze met overslaande stem, de kans om hem te laten antwoorden gaf ze niet. Ze trapte tegen zijn enkels aan en krabbelde overeind "G..ga w..weg!"

"Pardon ken ik u?" vroeg een man die ook blond haar had maar verder niet echt op Draco leek.

"Sorry," zei ze, nu ze aan zijn stem hoorde dat het Draco niet was. Ze was wel erg paniekerig aan het doen bedacht ze zich nu. Ze liep langs de man heen en dook snel de damestoiletten in en zuchtte diep. Nog even en ze kreeg waanideeën, misschien was Lucy hier wel niet! Misschien had ze zich dat ook wel ingebeeld, die gedachte kalmeerde haar eventjes. Maar als dat echt zo was dan betekende dat weer dat ze inmiddels misschien die zenuwinzinking waar Will het over had al gehad had en nu doorgedraaid was. Ze staarde naar zichzelf in de spiegel alsof ze daaruit kon afleiden wat er met haar aan de hand was.