Terug op het eiland.
Oliver werd wakker met een verschrikkelijke hoofdpijn, hij taste achter aan zijn hoofd en voelde een kleine prikkende wond en wat vocht waarschijnlijk bloed. Het eerste dat hem opviel was het geluid van druppend water op de vloer en de geur van vocht en schimmel. Het tweede dat hij opmerkte was dat er nog iemand bij hemin de ruimte was, hij hoorde aan de diepe geleike ademhalingn dat hij of zij nog beswesteloos was of sliep. Oliver deed voorzichtig zijn ogen open. Hij bevond zich in een kleine grot waar een beetje licht in lag met zijn rug naar de kant van het licht toe waar hij ook hoopte een uitgang te vinden. De tweede persoon in de grot lag wat verder voor hem was een vrouw, hij kon het zien aan haar slanke figuur. Ze had lang golvend haar dat waarschijnlijk licht bruin of blond was, dat was moeilijk te zien in de schemer. Oliver kroop wat dichterbij, nog niet helemaal bekomen van de klap die hij op zijn hoofd kreeg. Toen hij dichter bij de vrouw kwam ging er een gof van schrik door hem heen toen hij haar herkende. "Felicity..." Zijn stem kwam er schor uit door hem een tijdje niet gebruikt te hebben. "Felicity hey hey word alsjeblieft wakker..." Hij begon haar voorzichtig te onderzoeken wanneer hij haar wakker probeerde te krijgen. Op een hoofdwonde die op de zijne leek na waren er geen anderen verwondingen aan haar te zien wat hem een beetje geruststelde. Kreunend werd ze wakker. "Felicity hey blijf nog even liggen je hebt een klap op je hoofd gehad." Ze probeerde nog wat tege te stribellen maar toen ze in Oliver zijn ongeruste ogen keek bleef ze liggen. "Oliver wat is er aan de hand? Wat is er gebeurd; ik kan me niks meer herinneren." "Ik weet zelf niet veel meer. Het enige wat ik me nog kan herinneren is dat Chan Lee op het punt stond een chemisch gas te verspreiden over Starling City waarbij iedereen ging steven als ze geen tegengif hadden. Ik en Diggle konden de aanval maar net op tijd stoppen toen we de melding kregen van jou ontvoering... Toen ik dat hoorde ben ik zo rap mogelijk naar jou opzoek gegaan. Wanneer ik jou gevonden had lette ik niet meer op mijn omgeving en...verder weet ik zelf niks meer buiten dat ik hier wakker werd met een verschrikkelijke hoofdpijn." "Ik hoop dat Diggle in orde is... Ik zou het mezelf kwalijk nemen als hem ook iets zou overkomen omwille van mij." Dat is Felicity,altijd eerst aan een ander denken en dan pas aan haar eigen. "Niet dat ik het niet er vind dat jij nu ook door mij hier bent,want dat vind ik wel erg en daar voel ik me ook erg schulig over want als ik me weer niet had laten vangen en ontvoeren dan was je hier nu ook niet geweest en..." "Felicity genoeg, dit is niet jouw schuld ik had voorzichtiger moeten zijn. Ik had moeten weten dat het een valstrik was. Maar hoe dan ook ik moest proberen je daar weg te krijgen." "Oliver..." "Nee Felicity het was niet jouw schuld, vertel me nu liever of je in orde bent." "Ja ja ik ben in orde maar..." "Niks maar het was niet jouw schuld. Kom laten we hier weggaan." Zonder nog iets te zegge gaf ik men hand een Felicity die ze dankbaar aannam. "Waar ik lag kon ik zien waar het licht binnen kwam, ik hoop dat daar ook een uitgang uit deze grot is." Terwijl we die kant uit liepen nam ik haar hand vast zodat ze dicht in men beurt bleef, het gaf me een goed gevoel om te weten dat ze zo dicht bij me was. Hoe verder we door de grot liepen hoe meer licht er binnen kwam. Toen we bijna bij de uigang waren haar de ik de wind in de bomen, de golven breken en de vogels. Het werd steeds warmer en ik rook een tropische en zoute geur. Dit bracht alleen maar slechte herinneringen met zich mee en toen we eindelijk helemaal de grot uit waren werd mijn ergste nachtmerrie werkelijkheid. "Oliver waar zijn we? "Lian Yu."