A/N: Dit verhaal heb ik geschreven voor het profielwerkstuk. Het is een parodie op de Harry Potter boek en de Lord of the Rings trilogie… en hopelijk een beetje grappig, maar dat krijg ik vast te horen in een review. Uitleg van de personages:
Henk - Harry
Bert - Ron
Lolita - Hermione/Hermelien (en half helderziend in dit verhaal)
Draakje - Draco
Feminimus - Legolas
Zij Die Niet Genoemd Mogen Worden - Dementors/Nazgul/Voldemort in 1
Henk en de Prachtige Pashmina
Hoofdstuk 1 – Het Boek van Magie
Henk lag op bed en staarde uit zijn raam naar de donkere lucht. Hij kon maar een paar sterren zien fonkelen, de rest was verborgen achter dreigende wolken. Hij rolde uit bed en liep naar zijn bureau aan de andere kant van de kamer. Hij passeerde zijn spiegel die zijn lange figuur reflecteerde en zijn onwerkelijk net haar toonde, met een kaarsrechte scheiding in het midden. Opvallend was een litteken op zijn voorhoofd in de vorm van bliksem.
Henk ging op zijn bureaustoel zitten, pakte pen en papier en begon een brief aan zijn beste vriend Bert, waarin hij vroeg of Bert weer eens bij hem wou blijven voor een week en dat hij ook aan Lolita een brief zou schrijven. Lolita was de andere beste vriendin van Henk, en de drie waren onafscheidelijk. Toen hij klaar was met schrijven nam Henk de beide brieven en gaf ze aan Hercules, zijn uil, om naar zijn twee beste vrienden te brengen. De bruine uil vloog geruisloos uit het raam dat Henk openhield en verdween in de nacht. Daarna ging hij slapen.
De volgende avond stonden Bert en Lolita op de stoep, Bert met zeven zakken chips en een krat bier, Lolita met een enorm dik boek in haar armen dat ze, tot hun ongenoegen, waarschijnlijk met hun wilde bespreken. Henk verwelkomde ze allebei en liep voor ze de woonkamer in. Lolita liet het zware, en ook nog stoffige boek op de koffietafel vallen en ging toen onderuit gezakt op een stoel zitten. Bert zette het bierkrat bovenop het boek en Henk hoopte dat Lolita het zou vergeten; tot nu toe had zo'n groot, dik boek nooit iets goeds opgeleverd.
"En, Henk, nog iets leuks gedaan terwijl ik weg was?" vroeg Bert terwijl hij naast Henk op de bank neer plofte.
"Uhm… nee," antwoordde Henk. "Jij?"
"Nee… ook niet." Ondertussen zat Lolita hevig te wiebelen in haar stoel, met haar hand omhoog, net zoals in de klas, wanneer ze een antwoord wist en niet kon wachten om het uit te roepen voor een extra goed cijfer. Henk en Bert keken elkaar aan, hopend dat de ander een idee had om hier onder uit te komen. Maar ze hadden beide niks.
"Ja, Lolita? Wat is er?" zei Henk zuchtend, terwijl hij uit verveling al gelijk onderuitzakte op de bank.
"Nou," begon Lolita enthousiast. "Ik was laatst in de studeerkamer van mijn vader en ik keek in zijn enorme boekenkast en toen vond ik dit." Stralend duwde ze het bierkrat opzij waardoor het gigantische boek weer tevoorschijn kwam, onder luid geschreeuw van Bert.
"Hey! Kijk je uit? Ik heb voor dat bier betaald, ja?"
"Wind je niet zo op, man. Het tapijt hier is zo dik dat er niks kapot kan vallen," antwoordde Lolita terwijl ze het boek op schoot nam. Bert keek over de armleuning van de bank en zag dat ze gelijk had. Zijn bierkrat was met een zachte plof op de grond gevallen en alle flesjes waren nog heel.
"Wat is dat voor boek, Lolita?" vroeg Henk beleefd, ook al wist hij dat hij het eigenlijk niet wilde weten.
"Dit is het Boek van Magie," antwoordde Lolita, weer meet zo'n stralende glimlach. "Ik heb het even vluchtig doorgelezen en…" Henk en Bert keken elkaar aan: vluchtig? Dat boek had minstens 2500 pagina's, zoiets las je niet zomaar even door. "… ik zag een heel interessant hoofdstuk over De Prachtige Pashmina –"
"De wat?" vroeg Bert, haar aankijkend alsof ze gek was, en tegelijkertijd graaiend naar een bierflesje uit de krat.
"De Prachtige Pashmina. Er is niks mis met mijn articulatie, dus luister volgende keer gewoon, debiel." Bert's mond viel open en hij keek naar Henk voor steun, maar die lag half te slapen en kreeg een kussen tegen zijn hoofd van Lolita als straf. "En jij moet ook beter opletten!" snauwde ze.
"Biertje?" vroeg Bert met een grote glimlach op zijn gezicht: een dronken Lolita was beter dan een boze.
"Ja," snauwde ze, en trok het flesje uit zijn handen. Een half uur later lagen er vijf lege bierflessen om haar heen en rolde ze zelf hikkend en grinnikend over de grond. Henk en Bert waren zelf ook behoorlijk lollig en giechelden gezellig mee, totdat Lolita weer over het boek begon.
"Lolita! Toe nou! Niet weer dat boek," zeurde Bert, maar Lolita sloeg hem met een kussen. Ze miste en raakte Henk, maar dat gaf niet, want die zat ook te zeuren.
"Het is echt heel interessant jongens! Luister nou! hik." Ze raapte het boek op en zocht de pagina over de Pashmina. "Aha, hier." Ze draaide het boek eerst goed om, omdat het ondersteboven lag, en begon toen te lezen. "De Prachtige Pashmina is prachtig."
"… Duh," zei Bert, terwijl hij van de bank af gleed en in zijn neus peuterde. Lolita keek hem boos aan en ging toen verder.
"De Prachtige Pashmina is niet alleen prachtig, maar ook zeer machtig –"
"HEY! hik Dat rijmt!" riep Henk enthousiast.
"De Prachtige Pashmina heeft hik grote magische krachten, waarvan sommigen nog ongekend. Maar de bekende krachten zijn genoeg om een eeuwige strijd tussen het hik goede en het kwade voort te hik brengen, sinds beide kanten deze Pashmina in hun bezit willen hebben, zodat zij in het voordeel kunnen zijn." Lolita keek op van haar boek en staarde naar Bert, die net een enorme boer had gelaten. Hij pakte een nieuwe fles uit de krat en Lolita ging verder. "Tot op de dag van hik vandaag strijden Goed en Kwaad tegen elkaar om de Pashmina, zodat zij ooit de hik macht zullen hebben om de anderen te overwinnen."
"Wow… diepzinnig," fluisterde Henk en Bert knikte.
"Ik weet een manier om uit te zoeken wie er achter de Pashmina aan zit," fluisterde Lolita zacht, ook al waren zij, Henk en Bert de enigen in de kamer. "Door meditatie!" zei ze stralend voordat Henk of Bert iets konden vragen. Lolita pakte vijf kaarsen uit een kastje en zette ze in een cirkel om haar heen. Een voor een stak ze de kaarsen aan en ging toen met haar ogen dicht zitten.
"Zeg, pyromaan! Ben je helemaal gek geworden? Strak steek je het huis in de fik!" riep Bert angstig en hij blies snel alle kaarsen uit.
"Bert! Ze moeten aan blijven tijdens mijn meditatie!" riep Lolita, en ze stak de kaarsen weer aan, terwijl Bert ze uit blies. Net toen ze de kaarsen weer aan het aansteken was bleef ze stil zitten. "Ik weet wie achter de Pashmina aan zit!" riep ze terwijl ze Henk aanstaarde, alsof ze probeerde met telepathie het antwoord in zijn brein te zetten.
"Draakje!" riep Henk opeens. Lolita knikte en Bert keek hem aan alsof hij gek was.
"Draakje?" vroeg hij.
"Draakje!" riep Henk weer, nog enthousiaster. "Als we die Prachtige Pashmina vinden en hem er naartoe lokken, kunnen we hem eindelijk pakken op grond van kwaadaardig zijn!" Lolita keek hem nu ook aan alsof hij gek was.
"Ik denk niet dat het zo makkelijk gaat. En bovendien is er nog nooit iemand gearresteerd op grond van kwaadaardig zijn. Als we kunnen bewijzen dat hij kwaadaardige dingen van plan is, dan kunnen we hem grijpen," legde ze uit. Bert keek beteuterd naar de lege krat bier. Hij wilde net zijn mond open doen om iets te vragen, toen Lolita verder ging: "Natuurlijk zit er nog een verhaal achter die Pashmina. Ik zoek het even op."
"Leef je uit," mompelde Bert tegen Henk, die grinnikte.
"Hier!" riep ze na enkele seconden. Henk en Bert gingen recht op zitten zodat ze het verhaal hun volledige aandacht konden geven.
"Vijf eeuwen geleden, nog voordat er veel bekend was over magie, leefde een donkere tovenaar in een afgelegen woestijn, omringd door de Bush-Bush. Deze tovenaar, Lord Arachnidi, was akelig goed bevriend met spinnen. Hij droeg ze op een kleed te weven dat ook kracht kon bezitten. Ze moesten er allemaal soorten versiersels aan toe voegen, zodat hij niet alleen de mensheid kon regeren, maar er ook modebewust uitzag. Lord Arachnidi had de hele mensheid in zijn bevel totdat aan groep mensen in opstand kwam. De groep vergrootte zich steeds, totdat ze eindelijk een groot genoeg leger vormden en een gevecht konden beginnen. Na zeven dagen lang gevochten te hebben, slaagde de dappere Masculinus erin om de Prachtige Pashmina van Lord Arachnidi zijn nek af te hakken. Lord Arachnidi schreeuwde het uit in pijn en rende toen snel weg uit vernedering. Masculinus werd aangespoord om de Prachtige Pashmina terug aan de spinnen te geven, maar tegen beter weten in behield hij het sjaaltje zelf. Decennia later verborg hij uit paranoia de Pashmina op een veilige plaats, en stierf voordat hij iemand kon vertellen waar het verborgen lag. Tot op de dag van vandaag proberen Goed and Kwaad tevergeefs de Pashmina te vinden, om zo zelf de macht te hebben."
"Wow… vet gaaf verhaal," fluisterde Bert, terwijl hij zachtjes een paar chips pakte en er geruisloos probeerde op te kauwen.
"En dat is waar Draakje achter aan zit?" vroeg Henk aan Lolita, die met grote ogen naar het boek op haar schoot staarde, alsof er een prachtig sprookje in stond.
"Ja," fluisterde ze ook, nog steeds naar het boek starend. Ze schudde even met het hoofd en keek de twee jongens toen aan. "Ja," zei ze weer, maar duidelijker. "En we moeten hem tegen houden voordat het hem nog lukt ook. Hij is niet je stereotype domme slechterik die geen benul heeft van wat hij doet."
"Da's waar," zei Bert met volle mond terwijl hij met één hand in de chips zak graaide en met de andere een vinger naar Lolita wees. "Die gast is echt vet slim."
"Wie is hier nou homo?" vroeg Lolita.
"… Wat?" vroeg Bert, haar aankijkend alsof ze gek was.
"Anyway, we moeten Draakje tegenhouden. Ik zag hem laatst nog –"
"Waar?" vroeg Henk nieuwsgierig: dit had ze niet aan hen verteld.
"Supermarkt, hij had nieuwe pantoffels nodig. Maar dat doet er niet toe, wat belangrijk is, is dat hij heel schichtig rondkeek, alsof hij iets van plan was."
"Maar hoe weten we nou of hij achter die ene Pashmina aan is?" vroeg Henk. "Hoe moeten we dat bewijzen?" Lolita dacht diep na. Ze deed zelfs haar ogen dicht zodat ze zich het voorval beter kon herinneren. Opeens sprong ze overeind, compleet enthousiast.
"Ik heb het! Hij is achter die Pashmina aan, want toen ik naar zijn nek keek om te zien wat dat ding was dat er omheen hing, zag ik een sjaal om zijn nek!"
"Huh?" vroeg Bert. "Dat is het bewijs?"
"Ja! Snap dat dan! Hij had een Pashmina van zijn moeder omgedaan, om alvast gewend te raken aan het gevoel van zo'n ding om je keel!"
"Ooooh! … Misschien is ie gewoon homo," zei Henk, en Bert knikte instemmend.
"Ja, hij heeft altijd van die strakke shirtjes aan," voegde hij toe.
"Neehee! Is ie niet!" Zei Lolita, en ze stampte met d'r voet op de vloer uit frustratie. "Hij zit achter die Pashmina aan!"
"Misschien zit ie achter die sjaal aan omdat ie homo is," suggereerde Bert. Lolita gooide een kussen naar hem en Bert kieperde achterover.
"Hij is niet homo! Hij is kwaadaardig!" riep ze.
"Wat kan jou het nou schelen of ie homo is of niet?" vroeg Henk onschuldig.
"Kan het me ook niet," antwoordde Lolita vaag. "Ik probeer gewoon uit te leggen dat Draakje achter de Pashmina aan zit."
"Oh," zei Bert. En toen viel hij in slaap.