A/N: Yes, ladies and gents, you read that right—this is the first Slam Dunk
fic that will be done (almost) completely in Filipino, or as we Pinoys know
it, Tagalog. I was in a semi-patriotic mood when I thought of writing this,
so it's kinda going to show in the first chapter. If you know how to read
Filipino, you'll see what I mean. Besides, don't you think it would be
interesting to hear SD characters speak, think and act in Tagalog? I for
one, have always wondered. @-@
Thanks go to birthday-girl Legato for giving me the kangkungan idea. Maligayang kaarawan sa iyo…
Warning: Hints of shounen-ai/boy-boy/yaoi/bakla-baklaan pairings for now, massive doses later. SenRu, to be exact. I don't know what other pairings may arise. Abangan niyo na lang…
And for those who are wondering, 'kangkungan' is a term that was widely used in the 1998 Philippine political scandal involving that damn fool, former President Joseph Estrada. Of course, HE doesn't have anything to do with our story…
Kangkungan???
Kabanata 1: Ang Simula…
Sa kangkungan na nasa pagitan ng mga matataas na paaralan ng Shohoku at Ryonan, may LABANAN na nagaganap…
(dun dun dun…)
Sakuragi: Hinding-hindi niyo ako matatalo! NYA-HA-HA-HA-HA!
Rukawa: Nangarap na naman ang matsing…
Sakuragi: Hoy Rukawa! Wag mo kong guluhin! Isa ka lang namang lampa!
Rukawa: Sinong lampa? Hindi ka nga lang makaluto ng simpleng bok choy (1)…
Sakuragi: E ikaw?! Anong nangyari sa iyong apple pie mix? Hindi ba't sumabog ang kusina?
Rukawa: Wala akong kinalaman sa mga luto-luto ng mga Kano—makabayan ako.
Sakuragi: Anong ibig mong sabihin, makabayan ka?
Rukawa: E di na maka-Pinoy ako.
Sakuragi: E hindi ka naman Pilipino a!
Rukawa: Naturalized ako no. Dual citizenship. (pinapakita ang kanyang passport) Di tulad ng isang TNT diyan.
Sakuragi: Ano yun?
Rukawa: Tago Nang Tago, tanga.
Sakuragi: ANONG TANGA? At tumatago kanino?
Rukawa: Sino pa kaya kundi ang BIR? Sila lang naman ang may gustong humuli sa mga unggoy.
Sakuragi: UNGGOY!?! E ikaw, lobo, may kuto pa! Di kasi tinitiris ni Damo (2) araw-araw, tulad ng dati…nagka-LQ kasi…
Rukawa: Tumahimik ka diyan.
Sakuragi: Uyyy…
Rukawa: (sinunsuntok si Sakuragi) Para kang babae kung mag-uy.
Sakuragi: E ano ngayon? Totoo naman ang inyong pag-iibigan di ba???
Rukawa: Pwede ba? Magsisimula na ang kangkungan.
ITUTULOY (ko pa ba 'to?)
Notes:
Elo sa lahat ng aking mga kababayan na nagbabasa nito, lalo na sa mga mababait na nagbigay ng kanilang mga reaksyon at haka-haka sa maliit na piyesang ito (sa madaling salita, lahat na nagreview sa akin). Sa inyong lahat, maraming, maraming salamat…
May mga bagay sa kuwentong ito na gusto kong liwanagin bagama't sila'y medyo Malabo sa unang tingin:
"bok choy"—sa mga tagasuri at manonood ng Cooking Master Boy sa AXN Action TV, ito ang unang ipinaluto ni Chouyu kay Mao pagdating nito sa kainang Yosen Shuka sa Guangzhou. Itinuturing ng mga Intsik ang bok choy bilang ang pinakamadaling lutuin na pagkain sa lahat ng kanilang mga ulam.
"Damo"—dahil sa kanyang di-kapanipaniwalang buhok napangalanan namin ng aking mga kaibigan "Grasshead" ang natatanging basketbolista na si Sendoh Akira.
Thanks go to birthday-girl Legato for giving me the kangkungan idea. Maligayang kaarawan sa iyo…
Warning: Hints of shounen-ai/boy-boy/yaoi/bakla-baklaan pairings for now, massive doses later. SenRu, to be exact. I don't know what other pairings may arise. Abangan niyo na lang…
And for those who are wondering, 'kangkungan' is a term that was widely used in the 1998 Philippine political scandal involving that damn fool, former President Joseph Estrada. Of course, HE doesn't have anything to do with our story…
Kangkungan???
Kabanata 1: Ang Simula…
Sa kangkungan na nasa pagitan ng mga matataas na paaralan ng Shohoku at Ryonan, may LABANAN na nagaganap…
(dun dun dun…)
Sakuragi: Hinding-hindi niyo ako matatalo! NYA-HA-HA-HA-HA!
Rukawa: Nangarap na naman ang matsing…
Sakuragi: Hoy Rukawa! Wag mo kong guluhin! Isa ka lang namang lampa!
Rukawa: Sinong lampa? Hindi ka nga lang makaluto ng simpleng bok choy (1)…
Sakuragi: E ikaw?! Anong nangyari sa iyong apple pie mix? Hindi ba't sumabog ang kusina?
Rukawa: Wala akong kinalaman sa mga luto-luto ng mga Kano—makabayan ako.
Sakuragi: Anong ibig mong sabihin, makabayan ka?
Rukawa: E di na maka-Pinoy ako.
Sakuragi: E hindi ka naman Pilipino a!
Rukawa: Naturalized ako no. Dual citizenship. (pinapakita ang kanyang passport) Di tulad ng isang TNT diyan.
Sakuragi: Ano yun?
Rukawa: Tago Nang Tago, tanga.
Sakuragi: ANONG TANGA? At tumatago kanino?
Rukawa: Sino pa kaya kundi ang BIR? Sila lang naman ang may gustong humuli sa mga unggoy.
Sakuragi: UNGGOY!?! E ikaw, lobo, may kuto pa! Di kasi tinitiris ni Damo (2) araw-araw, tulad ng dati…nagka-LQ kasi…
Rukawa: Tumahimik ka diyan.
Sakuragi: Uyyy…
Rukawa: (sinunsuntok si Sakuragi) Para kang babae kung mag-uy.
Sakuragi: E ano ngayon? Totoo naman ang inyong pag-iibigan di ba???
Rukawa: Pwede ba? Magsisimula na ang kangkungan.
ITUTULOY (ko pa ba 'to?)
Notes:
Elo sa lahat ng aking mga kababayan na nagbabasa nito, lalo na sa mga mababait na nagbigay ng kanilang mga reaksyon at haka-haka sa maliit na piyesang ito (sa madaling salita, lahat na nagreview sa akin). Sa inyong lahat, maraming, maraming salamat…
May mga bagay sa kuwentong ito na gusto kong liwanagin bagama't sila'y medyo Malabo sa unang tingin:
"bok choy"—sa mga tagasuri at manonood ng Cooking Master Boy sa AXN Action TV, ito ang unang ipinaluto ni Chouyu kay Mao pagdating nito sa kainang Yosen Shuka sa Guangzhou. Itinuturing ng mga Intsik ang bok choy bilang ang pinakamadaling lutuin na pagkain sa lahat ng kanilang mga ulam.
"Damo"—dahil sa kanyang di-kapanipaniwalang buhok napangalanan namin ng aking mga kaibigan "Grasshead" ang natatanging basketbolista na si Sendoh Akira.