Intro: เพราะสถานการณ์บางอย่าง ทำให้มินาโกะต้องหลุดเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์ของเหล่าแวมไพร์ตระกูลซาคามากิ เธอต้องพลัดพรากจากเพื่อนเก่าอย่างไม่ทันตั้งตัวและได้พบเพื่อนใหม่เพียงคนเดียว...แต่เรื่องราวกลับไม่ง่ายเลยเพราะเหล่าแวมไพร์ต่างสนอกสนใจเธอ!? แล้วหญิงสาวจะทำอย่างไรเมื่อเธอออกไปจากที่นี่ไม่ได้!?

Note: เราต้องบอกก่อนนะคะ ว่าเรื่องนี้มีฉากเร่าร้อน(มีการถูกเนื้อต้องตัวกันโดยไม่เต็มใจ)อยู่ค่อนข้างเยอะ และเรื่องนี้จะออกแนวๆฮาเร็ม (ที่มีมินาโกะจาก Sailor Moon/Sailor V เป็นตัวเด่นหญิงเพียงคนเดียวและมียุยจากเรื่อง Diabolik Lovers เป็นตัวประกอบหญิง นอกนั้นคือตัวละครชายจากเรื่องดังกล่าวค่ะ) ถ้าใครไม่ชอบแนวนี้ ขอแนะนำให้อ่านข้ามไปเลยนะคะ แต่ก็จะมีความรักที่ค่อยๆก่อตัวขึ้น พร้อมๆกับการปกป้องคนรักค่ะ

-เรื่องนี้มีการปรับแก้เรื่องจริงจาก Diabolik Lovers ไปเยอะมากๆนะคะ เพราะเราได้ดูแค่ตอนเดียวแล้วต่อมจิ้นก็ทำงานให้หนุ่มๆไปคู่กับมินาโกะทันทีเลยค่ะ

-เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องราวที่แต่งขึ้นจากจินตนาการ ขอให้ใช้ 'วิจารณญาณ' ในการอ่านนะคะ

*ทุกตัวละครในเรื่องนี้ จะอายุอย่างน้อย 25 ปีบริบูรณ์ (บรรลุนิติภาวะแล้ว) แต่ที่ยังต้องเข้าเรียน เพราะเป็นโรงเรียนของแวมไพร์ที่ไม่สนเรื่องอายุ*

คำเตือน: เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการเท่านั้น ขอผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน แยกแยะได้ด้วยตนเองว่าเรื่องแต่งก็คือเรื่องแต่ง ไม่ใช่เรื่องจริงในชีวิต และไม่ใช่สิ่งที่ควรเฝ้าฝันว่าจะเกิดขึ้นจริง

Disclaimer: I'm not the owner of "Sailor Moon" or "Diabolik Lovers"


บทที่ 1 พลัดพราก

"กรี๊ด!"

เซเลอร์วีนัสกรีดร้องเมื่อพายุโหมกระหน่ำได้เหวี่ยงตัวเธอเข้าไปยังหลุมดำกลางอากาศขนาดใหญ่ หญิงสาวพยายามเกาะต้นไม้ที่ไหวเอนอย่างรุนแรงให้แน่นที่สุดเท่าที่แขนบางจะกอดมันเอาไว้ได้

"วีนัส!"เป็นเสียงของเซเลอร์มูน เธอมองหญิงสาวผู้อยู่ใกล้หลุมดำอย่างหวาดผวา แล้วจึงพยายามจะลุกไปหา ทว่า สาวเจ้าก็ไม่สามารถลุกไปได้ เมื่อมีแขนบางอีกสามคู่ห้ามเธอเอาไว้

"ไม่ได้นะเซเลอร์มูน เธอจะเข้าไปทางนั้นไม่ได้!"

เหล่าเซเลอร์คนอื่นๆต่างขวางไว้และพยายามปกป้องเจ้าหญิงของพวกเธออย่างที่สุด ท่ามกลางลมที่กระโชกแรง น้ำใสๆเริ่มเอ่อคลอเบ้าเหล่าอัศวินเซเลอร์ขณะมองไปยังหัวหน้านักรบของพวกเธอผู้ที่ใกล้จะปล่อยมือจากสิ่งยึดเหนี่ยวเต็มที

ทำไงดี...จะไม่ไหวแล้ว!

เซเลอร์วีนัสรู้สึกจนปัญญา มือบางของเธอเริ่มเลื่อนหลุดออกจากลำต้นของต้นไม้ทีละนิดๆ หญิงสาวเหลือบไปมองด้านหลังที่หลุมดำซึ่งดูเหมือนจะใกล้เข้าไปทุกที แล้วจึงหันกลับไปอีกทาง เธอหรี่ตามองฝ่าลมแรง เห็นเจ้าหญิงผู้ที่เธอยอมปกป้องแบบถวายชีวิตมาตลอดร้องตะโกนเรียกชื่อเธอไม่ยอมหยุดและเพื่อนๆที่มองเธอด้วยหน้าตาเศร้าโศกราวกับเห็นสถานการณ์ของเธอชัดเจนฝ่าพายุ

เซเลอร์วีนัสตัดสินใจคลี่ยิ้มออกมาให้กว้างที่สุด เพื่อให้แน่ใจว่าเพื่อนๆที่รักของเธอทุกคนจะได้เห็นรอยยิ้มของหญิงสาว...แล้วเธอจึงตะโกนออกไปสุดเสียงเมื่อรู้สึกว่ามือของตนเริ่มอ่อนแรงลง

"เซเลอร์มูน!"

ไม่สิ

"อุซางิจัง เรย์จัง อามิจัง มาโกะจัง!" ดวงตาอีกสี่คู่จ้องมองเธออย่างไม่กะพริบ

"ฉันขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ! ขอบคุณที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมา" เหลือเพียงครึ่งฝ่ามือของเธอเท่านั้นที่ยังสัมผัสลำต้นของต้นไม้ใหญ่

"ขอบคุณที่เป็นเพื่อนกับฉันนะ! ฉันจะไม่มีวันลืมพวกเธอ!" ขาดคำ มือของหญิงสาวก็หลุดออกจากต้นไม้ ร่างบางปลิวเข้าหลุมดำขนาดย่อมไปตามแรงลมอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้น ทุกอย่างก็เงียบสงบ ราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

"มินาโกะจัง!" เซเลอร์มูนตะโกนสุดเสียงอย่างรวดร้าวแล้วจึงระเบิดเสียงร้องโฮออกมา...เธอรู้สึกได้ ว่าเธอจะไม่มีวันได้เห็นหญิงสาวผู้มาพร้อมกับรอยยิ้มสวยหวานอีก...เธอเสียเพื่อนคนนี้ไปแล้ว


ตุบ!

มินาโกะรู้สึกถึงแรงกระแทกบริเวณสะโพกที่มันไม่แข็งเท่าที่ควร หญิงสาวยังคงหลับตาปี๋เนื่องด้วยจินตนาการที่เอ่อล้นหลังจากที่เธอถูกพายุหอบเข้าหลุมดำ มือของเธอเริ่มปัดป่ายไปยังสิ่งที่เธอนั่งอยู่และรู้สึกได้ถึงเสื้อผ้าและ...เส้นผม!? พลันเธอก็ลืมตาขึ้น และเห็นว่าสายตาสีม่วงแดงผ่านเลนส์แว่นกำลังจ้องมองหญิงสาวอยู่ คิ้วของเขาเริ่มขมวดเข้าหากันบนใบหน้าอันหล่อเหลา ทันใดนั้นหญิงสาวจึงรู้สึกตัวว่าที่ๆเธอนั่งอยู่เป็นตักของเขานั่นเอง!

"ตายแล้ว! ขอโทษค่ะ" มินาโกะดีดตัวขึ้นและเดินห่างออกไปสามสี่ก้าว หญิงสาวมองชายหนุ่มผู้ซึ่งยังคงจ้องมองเธออย่างไม่วางตา และไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าจนหญิงสาวรู้สึกกระอักกระอ่วนเพราะรู้ตัวว่าตนเองยังอยู่ในชุดอัศวินนักรบเซเลอร์วีนัส เธอถอยห่างออกไปอีกอย่างไม่รู้ตัว

"เอ่อ..." เธอตัดสินใจเอ่ยขึ้นหลังจากที่มองซ้ายมองขวาอยู่พักใหญ่ "ที่นี่...ที่ไหนหรือคะ?"

ชายหนุ่มยังคงจ้องมองเธออยู่ครู่ใหญ่แล้วจึงเอ่ย

"คุณควรจะตอบผมก่อน ว่าทำไมคุณถึงมาโผล่ในห้องของผมได้"

"ฉัน...เอ่อ...ฉัน..." หญิงสาวไม่รู้จะบรรยายอย่างไร

"ฉันไม่รู้ ฉันถูกหลุมดำดูดเข้ามาแล้วก็มาโผล่ที่นี่ ฉันก็นึกว่าตัวเองจะตายซะแล้ว" ขาดคำ หญิงสาวก็มองหน้าชายหนุ่มอีกครั้ง ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับเป็นเพียงคำพูดไร้ซึ่งความเมตตา

"คุณพูดเรื่องอะไร? หลุมดำอะไรกัน" คิ้วของเขาเริ่มขมวดมากขึ้น

"มนุษย์ผู้หญิงอย่างคุณมันก็เป็นได้เพียงก้อนเนื้อที่มีแต่เลือด ไม่มีสมอง เป็นภาชนะใส่อาหารของพวกเราเท่านั้น" เขามองไล่ขึ้นลงร่างบางอีกครั้ง

"ฮึ! มนุษย์ผู้หญิงชั้นต่ำ แม้แต่เสื้อผ้าที่ใส่ยังไร้ซึ่งความสวยงาม ได้แต่อวดก้อนเนื้อของตนเท่านั้น" เขาชายตามองไปที่เรียวขาหญิงสาวแวบหนึ่งแล้วจึงหันกลับไป "ผมไม่สนใจคนอย่างคุณหรอก จะไปไหนก็เชิญ"

หญิงสาวอ้าปากค้าง นั่นช่างเป็นคำพูดที่เชือดเฉือนในรูปแบบถ้อยคำสุภาพที่หยาบคายที่สุดเท่าที่เธอเคยเจอมา

"นาย...นายอย่าคิดว่าหน้าตาดีหน่อยเดียวแล้วจะพูดจาอะไรก็ได้นะ!"

ชายหนุ่มปรายตามองเธอแวบหนึ่งก่อนจะหันหลังให้และพูดโดยไม่หันมา

"เธอรู้หรือเปล่าว่าเธออยู่ที่ไหน รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมาในถิ่นใคร" แม้หญิงสาวจะไม่เห็นแววตาของเขา แต่น้ำเสียงกลับดุดันอย่างเห็นได้ชัด หลังจากชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็หันรีหันขวางหาประตู และพบว่ามันอยู่ไม่ไกล เธอรีบวิ่งออกไปทันทีโดยไม่หันกลับมามองอีกเลย

หนอย อีตาบ้า! หน้าตาก็ดีแต่ปากปีจอชะมัด!

มินาโกะวิ่งเรื่อยๆมาตามทางโถงทางเดินได้พักใหญ่ๆโดยไร้ซึ่งวี่แววของสิ่งมีชีวิตอื่นๆ เธอเริ่มหอบเหนื่อยและเปลี่ยนมาเป็นเดิน

ที่นี่มันที่ไหนกันแน่

หญิงสาวคิดพลางใช้หลังมือปาดเหงื่อ เธอกลืนน้ำลายอย่างยากเย็นเนื่องด้วยความกระหายน้ำ...ไม่มีอะไรตกถึงท้องเธอตั้งแต่ก่อนหน้าการสู้ครั้งสุดท้ายกับเหล่าเพื่อนรัก ก่อนที่จะถูกหลุมดำพามาที่ไหนก็ไม่รู้และมาเจอคนหยาบคาย

หญิงสาวเดินมาตามทางเรื่อยๆจนเห็นแสงไฟเล็ดรอดจากประตูที่เปิดแง้มอยู่ของห้องที่อยู่ไม่ไกลนักพลางได้ยินเสียงบางอย่าง เธอเริ่มมีความหวัง หญิงสาวพยายามเดินเร็วไปทางห้องนั้นเพื่อขอความช่วยเหลือ...ทว่า...พอเธอค่อยๆแง้มประตูออกให้กว้างขึ้น หญิงสาวก็เห็นภาพอีโรติคที่ชายหนุ่มผมแดงเพลิงกำลังซุกหน้าอยู่ที่ซอกคอของหญิงสาวผมหยักศกสีอ่อน เธอได้ยินเสียงเหมือนเขากำลังสูดดมอย่างแรง มินาโกะรีบหันหลังกลับออกมา รวงผมยาวสีทองสุกสว่างทาบทับผนังกำแพงด้านนอก ดวงตาสีน้ำเงินกลมโตเบิกกว้างขึ้น เธอยกมือขึ้นปิดปากตนก่อนที่จะมีเสียงใดๆเล็ดรอดออกมา


A/N: เป็นอย่างไรกันบ้างคะกับตอนแรก ถ้าใครอ่านแล้วรู้สึกอย่างไร อย่าลืมเขียน Review บอกกันบ้างนะคะ ^^