De nieuwe lerares en Severus Sneep.
Uitleg:
Dit speelt zich af na harry's 7de jaar.
Notes auteur:
Dit heeft niks met me anderen verhalen te maken!
Hoofdstuk 1: velen tranen.
Er stapten een bloed mooie vrouw uit een koest, bij een prachtig groot kasteel. De vrouw was 32 jaar, ze had zwart haar dat opgestoken zat in een apart soort rol, haar ogen die eens groen waren, waren nu helder blauw. Ze was erg slank en lang, er was iets magisch aan haar, iets alsof ze geen mens was.
De vrouw liep het bordes op. Ze lied haar koffer achter zich aan zweven. Er stond een ouden man haar op te wachten, hij was haar ouden schoolhoofd. Er stonden nog 2 oud leraren van haar. Een oude vrouw en een man van 49 jaar.
"Goede avond Luthien." Begroeten de oude man haar. "Goede avond professor Perkamentus."zei Luthien. "Goede avond Minerva."zei Luthien daarna tegen de vrouw. "goede avond Luthien."zei Minerva Anderling. De man bekeek haar niet en begroeten haar ook niet. Ze keek naar de man die geen aandacht aan haar schonk. Luthien voelden een steek van verdriet, toen ze naar de man keek. Luthien wist wel dat hij haar zou negeren, na de
Laatste keer dat ze elkaar zagen was dat niet zo vreemd, 10 jaar gelden. Maar toch had ze gehoopt dat hij haar op ze minst had aangekeken. Al was het maar 1 keer.
Luthien dacht terug aan de tijd voor hij haar ging haten. Hoe had het ooit zo kunnen lopen? Dacht Luthien.
"Luthien je hebt je ouden kamer. Ik breng je spullen er wel vast heen, dan kan jij nog even rond kijken."zei Perkamentus. "Dank u wel professor."zei Luthien. Anderling en Perkamentus liepen het kasteel binnen.
Luthien en de 49jairgen man bleven alleen over. De man negeerde haar nog steeds. Hij stak zijn hand in zijn gewaad en hij haalde tot Luthien verbazing een sigaret eruit, hij stak hem aan met zijn toverstok en nam er een trekje van.
"Je maakt je zelf kapot met die troep!"zei Luthien gesrokken. "Ja en wat dan nog? Dan ben ik tenminste uit die hel verlost."zei de man onverschillig. "Het kan jou misschien niets schelen als er wat met je gebeurt, maar anderen wel!" zei Luthien kwaad. "O ja? Wie dan, jij? Iedereen is al lang blij als ze van me af zijn! Jij ook dat weet ik wel zeker."snoof de man. "Nee! Dat is niet waar! Dat zou ik nooit willen!"zei Luthien. "O nee? En 10 jaar gelden dan? Toen zei je dat je wou dat ik dood was, en daarna zag ik je nooit meer."zei de man kwaad. "Je weet best dat ik dat niet meende."zei Luthien, de tranen stonden haar nader. "O zo zag het er wel uit! 10 jaar blijf je weg en dan denk je dat ik je met open armen ontvang!"snauwde de man. "Nee dat dacht ik hellemaal niet!"zei Luthien die nu huilden. "Ga je weer huillen? Dat deed je vroeger ook altijd asl kind, dat je dat nu nog doet. Vroeger vergaf ik je dan, maar nu niet meer!"zei de man. "En ik wil dat je me aanspreekt met u en professor Sneep en geen anderen benaming. Dat verdein jij niet."snauwde professor Sneep en hij liep naar binnen. Luthien bleef alleen huilend achter.
Word vervolgt please reageer!