'Lydia en Jasmine, laatste keer. Anders wordt het nablijven,' galmde de stem van mevrouw Adams door de klas. Jasmine en ik waren weer aan het kletsen, zoals we altijd deden. Jasmine was mijn beste vriendinnetje. Ze betekende echt veel voor me. We deden alles samen en waren nooit langer dan twee uur zonder elkaar. Eigenlijk waren we een soort zusjes.
Na de waarschuwing van Adams, die Engels gaf, kletsten we niet meer, maar gingen boter kaas en eieren doen in mijn schrift.
'En het antwoord is... Lydia?' vroeg Adams. Ik keek op.
'Weet ik veel,' zei ik.
'Je zat niet op te letten, alweer niet.'
'Klopt. Boeiend?'
'Ja, voor jou wel. Ga je maar melden. Volgens mij was dit de laatste keer hè, dat je eruit mocht worden gestuurd. Heb jij even problemen.'
'Nou, mevrouw. Ik vind dat u overdrijft,' zei Jasmine. 'Zoveel deed ze toch fout?'
'Als je het met haar eens bent, ga jij ook maar eruit. Het is ook jouw laatste keer.'
Ik keek Jasmine dankbaar aan. Om nou alleen straf te krijgen is ook zo wat. We pakten onze spullen en liepen naar de afdelingsleider.
'Wat zou er nou gebeuren?' vroeg ik. 'Wat voor straf zouden we nou krijgen? Ik denk iets anders dan het schoolplein vegen en de wc's poetsen.'
'Nog erger?' zei Jasmine mopperend. 'Ik vond de wc's al zo erg.'
'Tja, Adams zei dat dit onze laatste keer was, dus het zal wel erger zijn.'
Jasmine huiverde.
Ik klopte op de deur en liep naar binnen.
'Aha, de tweeling. Wat hebben jullie nu weer uitgespookt?'
'Adams vroeg me iets en ik wist het niet omdat ik niet aan het opletten was. Ze zijn zo streng tegen ons.'
'Ja, dat is logisch,' zei de afdelingsleider die we gewoon Tom mochten noemen. Hij opende onze dossiers in zijn computer en keek naar hoeveel keer het geval was dat we naar Tom moesten komen.
'Ja dametjes. Dit is te veel. Jullie krijgen een zware straf.'
'Nou, de wc's poetsen was al zwaar genoeg hoor,' zei Jasmine. 'Die dingen stinken man.'
'En toch hebben jullie er niks van geleerd. Jullie straf is als volgt. Morgen ochtend komen jullie om half acht naar school en blijven tot half zeven. De hele dag worden jullie opgesloten in een kleine kamer en jullie gaan straf schrijven. Veel straf schrijven. Ik geef jullie een opdracht en als die niet af is om half zeven, gebeurt er de volgende dag precies hetzelfde. En als de opdracht die jullie dan krijgen niet af is, blijven jullie de hele week daar zitten.'
Ik keek Jasmine huiverend aan. Dit werd een groot probleem. Als we een keer werkten, werkten we langzaam, dus ik denk dat we wel konden rekenen op een week vast zitten.
'Tom, bedoel je met de hele week, dat we niet terug naar huis mogen?' vroeg Jasmine. Tom knikte.
'Heel goed begrepen.'
'En stel dat we moeten plassen?' vroeg ik.
'Jullie krijgen twee pauzes. Dan mag er gegeten, geplast en gedronken worden.'
Ik beet op mijn onderlip.
'Dus dames, gaan jullie hiervan leren?'
We knikten.
'Als het niet werkt, heb ik geen andere keus en zullen jullie moeten gaan zoeken naar een andere school.'