Ik bezit niks van het originele verhaal van Twilight.

In mijn verhaal is het iets aangepast.
Alle kinderen bestaan wel.
Esme bestond ook. Tot in een gevecht met andere vampiers zij is vermoord.
Carlisle heeft zich volledig van de Volturi toen hij ontdekte dat het gevecht en de moord een wraak was omdat hij was weggegaan en zijn kinderen met 'speciale' krachten niet bij hen aan wilde sluiten.
Dit gebeurde allemaal ongeveer twintig jaar geleden.
Het verhaal begint aan het begin van Twilight.

Proloog

Carlisle was op weg naar huis.
Het was al schemerig aan het worden.
Zijn raampjes staan open en hij probeert vandaag te vergeten.
Wat een dag. Alles ging mis. Stroomstoring, geen genoeg bloed op voorraad, twee mensen die onder zijn handen weggegleden waren waarvan een nog slechts een kind.
Hij zucht en haalt een hand over zijn gezicht.
Dan kijkt hij met een ruk op.
De ijzerachtige geur van bloed dringt zijn neus binnen.
Hij herkent deze geur maar al te goed; mensenbloed.
Als hij sterker en sterker wordt trapt hij op de rem en stopt.
Carlisle aarzelt en neemt een besluit. Hij is dokter.
Hij zet de auto langs de kant van de weg en stapt uit.
Al zijn zintuigen op scherp.
Hij volgt de geur die sterker en sterker word.
Wat ruikt het heerlijk; ijzerachtig zoals elk bloed. Maar ook zoetig, vreemd genoeg een beetje naar bloemen.
Dan ziet hij iemand liggen. Bloedend.
Een meisje, jonge vrouw.
Hij knielt naast haar neer en neemt de schade razendsnel op.
Ze moet naar het ziekenhuis. Maar of ze dat zal redden.
Een hand klemt zich als een bankschroef om zijn pols.
' Help me,' fluistert het meisje, 'red me. Ik wil niet dood.'
' Rustig. Ik kan je helpen. Ik ben een dokter,' zegt Carlisle en het meisje ontspant.
Hij bekijkt de wonden en ziet diverse messteken in borst, buik en armen en benen. Hij ziet sporen van schoenen op haar lichaam.
Hij kijkt rond en ziet bandensporen.
Dit meisje is gedumpt.
' Ik mag niet dood gaan,' zegt ze bijna onhoorbaar en ze slaat haar ogen open.
Heel even kijkt ze hem aan om dan weg te zakken in bewusteloosheid.
Hij komt met een drift tot stilstand voor het huis.
' Alice ga met Jasper weg, nu!' Roept hij als hij Alice en Jasper naar buiten ziet komen.
De geur van bloed verspreid zich razendsnel.
Hij ziet dat Alice ook overweldigd word.
Ze heeft zich nog genoeg in de hand om Jasper met krachtige hand mee te trekken en in het bos te verdwijnen.
Carlisle tilt het meisje van zijn achterbank op en merkt dat haar hartslag heel zwak is.
Hij loopt zo snel hij kan naar binnen en legt haar op de sofa in zijn studeerkamer.
' Carlisle,' klinkt een stem gesmoord, 'wat...'
' Rosalie. Iedereen, weg,' roept hij.
Edward komt de kamer in en ook hij moet zich beheersen.
' Carlisle, kan ik helpen.'
' Ga weg. Jullie kunnen je niet beheersen,' roept hij.
Hij kijkt zijn kinderen dreigend aan.
Rosalie werpt nog een blik op het bloedende meisje en verdwijnt samen met de rest.
Carlisle kijkt naar het stervende meisje op zijn sofa en drukt zijn vuist tegen zijn mond.
Hij moet nu beslissen.
Beslissen voor een ander.
Hij staat daar enkele seconden, het lijken uren, met zijn vuist tegen zijn mond gedrukt en buigt zich dan voorover naar het meisje.
Hij opent zijn mond en bijt.
Haar bloed is nog zoeter dan hij had voorgesteld. Onvoorstelbaar lekker.
Maar hij moet stoppen.
Stop!
Stop, dwingt hij zichzelf.
Het meisje ligt daar doodstil, doodsbleek, voor hem.
Hij weet dat het gif het werk zal gaan doen.
Maar nu moet hij de wonden hechten zodat ze nog kunnen helen.
Binnen enkele seconden is hij terug met zijn tas en haalt er hechtdraad en naald uit.
Hij aarzelt en trekt dan het bloed doordrenkte shirt uit.
Of wat ooit een shirt was.
Vol afschuw kijkt hij naar de wonden. Was ze niet overleden aan bloedverlies dan wel aan inwendige bloedingen.
Hij begint aan de eerste steekwond.

Ergens in het onderbewustzijn van het meisje dat ver weg van de wereld verzeild is geraakt begint het gif te werken. De pijn begint langzaam te komen.
Of het de pijn is van een naald die constant in en uit haar lichaam gaat, de herinnering van de pijn van de messen, de schoppen en de woorden die ze kreeg, of van de beet en het gif.
Ze wil het uitschreeuwen en opent haar mond.
Carlisle schrikt als het meisje een harde schreeuw uitbrengt en haar hele lichaam schokt.
Het gif begint te werken.
' Sst,' fluistert hij en strijkt over haar wang. Zweet ligt in pareltjes op haar voorhoofd en haar hand klauwt zich weer om zijn pols.