Yeah well… dit hele verhaal slaat nergens op, dus als je houd van nergens opslaande doelose dingen… join the club! Ow ff nog disclaimer

Disclaimer: geen van de karakters in van mij… behalve Emma want dat BEN ik! Nu niet allemaal wegrennen omdat ik in dit verhaal zit… das niet eerlijk!
De andere karakters, Sophie en Anouk, nee ook not mine… die zijn ook van henzelf… Sophie is BonnieLassie en Anouk is Sue-AnneSparrow op Ga hun verhalen ook maar snel lezen!

Warning: hele rare afwisselingen van dialogen etc.

Oke… te veel gedoe… BEGIN THA STORY!

Proloog: Zombie!

Gillend hoorde hij zijn zus door het huis heen rennen, maar veel aandacht schonk hij er niet aan. Dit gebeurde zo ongeveer… elke dag. Hij zette de tv iets harder om het gegil te overstemmen en ging rustig door met het eten van zijn ijsje. De deur werd open geslagen en in de deuropening stond een meisje van zestien jaar, haar haren alle kanten op en haar T-shirt vol kreukels. Hij zuchtte even en focuste zich weer op het beeldscherm. Het meisje begon nu tegen hem te schreeuwen:

"Wat zit je daar nou!"

"Wat is er dan?" Vroeg hij kalm, niet op of omkijkend. Alsof het dagelijks routine was, wat het dus ook was, bukte hij om een kussen te ontwijken die naar zijn hoofd werd gegooid. Ze maakte een woest en afkeurend geluid en verdween de gang weer in. Hij zou het vrouwelijke brein nooit begrijpen, het werd gedreven door chocolade en ontplofte iedere keer als er een shirtje of haarelastiekje verdwenen was.

Maar als wij, slim als we zijn, dit hele fiasco eens door de ogen van de zus gaan bekijken, word het allemaal een stuk duidelijker (of in het geval van alle mannelijke lezers onder ons, steeds maar onduidelijker).

Ze gooide de netjes opgestapelde schone was van haar bed, die achter haar in een ongeordende hoop weer op de grond terecht kwamen. Ze moest het vinden! Waar was haar kam toch heen? Als ze hem niet snel vond, zou ze voor de rest van haar leven met een afro-kapsel door het leven moeten! Ze keek op de klok, al bijna zeven uur, ze moest allang onderweg zijn naar Emma! In een laatste poging om de kam te vinden smeet ze haar gehele beautycase om en zag tot haar grote opluchting, tussen alle armbandjes, kettingen, ringen en andere troep haar kam liggen. Ze pakte hem terwijl ze opgelucht adem haalde.

"Yes!" schreeuwde ze uit terwijl ze bijna de trap af viel, omdat ze in alle haast naar de badkamer probeerde te komen. Ze fatsoeneerde haar kapsel en stopte de kam in haar logeertas. Snel stormde ze de trap af en rende de deur uit terwijl ze haar broertje een snelle 'doei!' toe schreeuwde. Ze sprong letterlijk op haar fiets en sjeesde de straat uit. Na tien minuten bereikte ze het huis van Emma en belde ze aan, terwijl ze puffend van het harde fietsen (bah, wat denken jullie ranzig! Sorry…) tegen de muur leunde.

"Laat als gewoonlijk, Anouk?" Vroeg Emma haar toen ze de deur open had gedaan. Anouk knikte en werd binnengelaten door haar vriendin. In de woonkamer had Emma alles aan de kant geschoven en in het midden lagen drie matrassen, zodat de drie vriendinnen de hele nacht door konden komen voor de tv. Sophie zat ik het midden op een matras en keek op toen ze de kamer binnen kwamen.

"Hoi!" Riep ze, misschien een beetje te vrolijk uit.

"Hey!" Antwoordde Anouk, "dus welke film word het?"

"Pirates!" Riepen Emma en Sophie tegelijk uit.

"Op geoefend zeker?" Vroeg Anouk. Emma knikte terwijl Sophie haar hoofd schudde. Anouk gooide zichzelf op één van de matrassen. Emma opende een kast en Sophie en Anouk keken met open mond toe. De kast was geheel gevuld met chips, chocola, koekjes en andere zooi dat je kon eten.

"De buit die ik in de afgelopen maanden weg heb gejat." Zei Emma stralend en pakte er gelijk een grote zak doritos uit en gooide die op het matras naast Sophie neer, die er meteen naar graaide.

"PotC tijd!" Riep Anouk, die de dvd van de tv af pakte. Ze propte hem in de speler en de drie vriendinnen kropen gezellig onder de lakens en keken gefixeerd naar het beeldscherm waarop de woorden 'Pirates of the caribbean, curse of the black pearl' te zien waren.

De film was halverwege en de matrassen lagen al vol met chips en chocolade vlekken, maar niemand leek het te schelen of te zien wat dat betreft. Jack maakte een rare beweging en alle vriendinnen maakte precies tegelijkertijd een geluidje dat nog het beste te omschrijven valt met 'raw'.

"Plaspauze!" Riep Emma uit en Sophie drukte op pauze, precies op het moment dat er werd ingezoomd op Jack. "Perfect." Anouk knikte.

"Dat is een ware pauze-drukker aan het werk." Zei ze ontroerd.

Nadat de plaspauze was afgelopen, vervolgden ze met de film. Uiteindelijk rolden de namen over het scherm en werd er een laatste 'raw' gezegd bij het zien van Johnny Depp's naam.

Uitgedroogd van het teveel aan chips kropen de dames heel elegant naar de keuken toe en pakten wat drinken. Sophie opende de koelkast en gooide –vreemd genoeg knoeide er niets- met een pak appelsap naar Emma toe die het opving. Gedrieën begonnen ze het liedje 'mission impossible' te neuriën.

Anouk pakte kundig 3 glazen uit het kastje en gooide die de lucht in, Sophie maakte een duikvlucht en pakte de glazen uit de lucht in een mooie koprol. Emma stond klaar met de appelsap en goot de glazen vol, nadat Sophie weer op de grond was geland.

Het was half 4 in de ochtend en op het beeldscherm werden hier en daar mensen bruut afgeslacht. Er werd heel veel chips gegeten en ook op een abnormaal snel tempo. Met grote ogen werd er naar het scherm gekeken. Ineens hoorde ze boven een harde knal, de drie meiden sprongen geschokt op en keken angstig om zich heen.

"Emma?"

"Ja?"

"Je ouders waren niet thuis, hè?"

"Nee."

"En je broertje ook niet?"

"Nee."

"Jullie hebben ook geen vreemde mensen boven opgesloten?"

"Nee."

"En geen huisdieren die toevallig boven kunnen zitten?"

"Nee."

"WAT IS DAT DAN VOOR EEN GELUID!" Gilde Sophie.

"WEET IK NIET!" Gilde Emma terug.

"STIL!" Riep Anouk, zelfs nog harder, "wil je soms dat het ons hoort?"

"Zelfs een dove in Tokio heeft ons nu gehoord…" zuchtte Emma. Ineens hoorde ze een harde knal.

"Sophie, ga jij eens kijken wat er aan de hand is." Glimlachte Anouk heel lief. Ineens begon het licht te knipperen en viel uiteindelijk helemaal uit.

"Help?" Vroeg Emma terwijl ze in de donkere kamer keek, "is daar iemand?"

"Ja ik…"

"WIE BEN JIJ?" Riep ze uit.

"Sophie… je weet wel… een vriendin van je?"

"Sophie? Ga je nog kijken wie er boven rondloopt of niet?" Vroeg Anouk.

"BEN JE GEK?"

"Ja…"

"We gaan met zijn allen!" Zei Emma besluitend. Langzaam liepen ze naar de deur, en opende die. In de gang brandde het licht wel weer.

"FJOEW!" Riep Sophie.

"SSSSTTT!" Riepen de andere twee in koor. Het geluid van boven stopte en de drie keken elkaar aan.

"Het heeft ons gehoord." Zei Anouk.

"Nee goh!" Riep Emma. "En noem het niet het… dat klinkt eng."

"Jij noemde het net ook het."

"Ik noemde het niet het!"

"Nu deed je het weer!"

"Wat?"

"Je noemde het, het, terwijl je zei dat ik het niet het mocht noemen!"

"Je blijft het het noemen!"

"Jij ook!"

"Wat?"

"Jij zei toen ik zei dat het ons gehoord had dat ik het-" maar ze werd onderbroken door Emma.

"STOP IT!" Anouk knipperde even en begon toen gillend rond te rennen, dingen mompelend over een verfilmd boek van Stephen King, IT.

"Hou op! Je lijkt mijn moeder wel!" Riep Sophie. Niemand ging hier op in. Ineens hoorde ze een hele harde knal vanuit de badkamer.

"Het lijkt wel of iemand word onthoofd!" Piepte Emma. Anouk stopte even met gillen en rond rennen en antwoordde:

"Hoe kom je daar nou bij! Dat kan nooit man!" Toch klonk ze niet helemaal overtuigend, vervolgens begon ze weer gillend rond te rennen. Het duurde ongeveer een uur of 3 om de trap op te komen, eerst moesten ze Anouk kalmeren en dat was niet echt een gemakkelijke opgave. En ten tweede werd er bij elke trede getwijfeld of ze eigenlijk wel wilde weten wat het geluid produceerde. Toch kwamen ze uiteindelijk boven aan.

"Het komt uit de badkamer." Fluisterde Emma. Ze stonden voor de badkamer deur. Ineens hoorde ze een verstrooid gilletje. Sophie trok de deur open en sprong gelijk daarna 7 meter achteruit.

"En?" Vroeg ze. Anouk en Emma waren compleet stil gevallen, dit was al opmerkelijk genoeg. Langzaam kwam Sophie achter de twee staan en keek de badkamer in. De normaal stilstaande wasmand, leek wel door de ruimte te dansen.

"Dat kan niet goed zijn." Besloot Emma uiteindelijk. Sophie schudde haar hoofd. De wasmand begon nu te creperen op de grond, voor zover een wasmand kan creperen. Ineens leek het ding een 'alien' effect te krijgen. (De film alien… dat ene stukje dat die man aan t ontbijten is ofzo en dan lijkt het alsof hij stikt en begint zijn buik op en neer te bewegen en dan kruipt er zo'n alien uit! Oke... ik bazel... lees maar snel verder...) Het leek wel of er iemand inzat, de stof begon dreigend ver uit te rekken. Ineens scheurde de stof uiteen en begon er iets uit te kruipen. Toen het ding rechtop stond zagen de drie pas hoe reusachtige het was. Het ding was met verschillende lagen huid bekleed en gromde boos.

"ZOMBIE!" Riepen de drie heel hard en begonnen de trap af te stuiteren, terwijl het monster achter hen aan kwam.

TBC

Stuur please reviews! Moi wil graag weten was vous ervan vond tot nu toe:)