Heel korte one-shot, maar ik heb al zo lang niks meer gepost... Niet veel te zeggen over deze, jullie mogen zelf verzinnen wie degene onderaan is. ^^
In this farewell
There's no blood, there's no alibi
'Cause I've drawn regret
From the truth of a thousand lies
So let mercy come and wash away
De wind blies mijn haar in mijn gezicht, waardoor ik alles zag door een lichtbruin waas. Ik streek het niet weg. Hoe zou ik ook op zo'n details kunnen letten, nu mijn leven werd gedomineerd door maar één ding?
Op het randje van de astronomietoren, zat ik naar de sterren te staren, die zich boven het Verboden Bos uitstrekte. Het was een koude nacht. Mijn verkleumde vingers omklemden de balustrade, alsof dat het laatste draadje was dat me aan deze wereld verbond.
What I've done, I'll face myself
To cross out what I've become
Erase myself and let go of what I've done
In een flits herinnerde ik me hem weer. De kille, rode ogen, die zo duidelijk afstaken tegen zijn wasachtige, doodsbleke huid. En toen, hoe hard ik ook had geprobeerd om de herinnering uit mijn gedachten te bannen, een jonge vrouw. Nauwelijks ouder dan 25, die met angstige ogen haar dood aankeek. Een groene flits, en de angstige ogen bleven voor eeuwig op haar gelaat bevroren. Ze was verdwenen uit mijn wereld, net zo plots als ze was gekomen.
Ik sidderde. Mijn hele lichaam deed nog steeds zeer van de vele crucio's waar ik vanavond onder had geleden. Waarmee hij me keer op keer had gefolterd.
Put to rest what you thought
Of me while I clean this slate
With the hands of uncertainty
So let mercy come and wash away
Het teken brandde op mijn arm, als een herinnering aan mijn keuze. Het brandmerk dat hij bij me had achtergelaten. Ik had het niet durven toegeven aan mezelf, maar nu gaf ik eindelijk toe. De verkeerde keuze. Ik had mezelf voorgelogen. Ik wilde macht, wraak. En nu ik eindelijk had wat ik wilde, besefte ik dat ik alles zou ruilen om het weer kwijt te raken.
Ik had één belangrijke keuze moeten nemen, en ik had verkeerd gekozen.
What I've done, I'll face myself
To cross out what I've become
Erase myself, and let go of what I've done
Opeen leek het me allemaal zo nutteloos. Ik keek naar beneden, naar het donkere gras. Verder en verder leunde ik voorover, tot alleen mijn handen me nog konden behoeden voor een 20 meter diepe val. De ironie ontging me niet. Enkele minuten geleden had ik het vergeleken met het laatste draadje dat me aan deze wereld vasthield. En nu was het letterlijk zo. Ik liet een hand los.
For what I've done, I start again
And whatever pain may come
Today this ends, I'm forgiving
Opeens voelde ik een hand op mijn schouder.
"Christina." Een stem. Zijdezacht, maar evenwel ruw. Ik bleef roerloos zitten, en de greep op mijn schouder verstevigde. Trok me mee naar binnen. Het leven in dat ik ondertussen zo verachte.
Nee, besefte ik. Ik verachte enkel mezelf. Ik viel naar achteren, en twee armen vingen me op. Ze omklemden en drukten me tegen iemand aan. Het laatste restje menselijkheid voelde ik uit me weglekken, en doodmoe begon ik te huilen, in de armen van een vreemde.
What I've done, I'll face myself
To cross out what I've become, erase myself
And let go of what I've done
What I've done
Forgiving what I've done