It Only Hurts When I Breathe
Ik keek naar Joe, ik was het zo zat zijn persoonlijke slaafje te zijn of wat ik dan ook mocht zijn voor hem. Maar vandaag was het top punt bereikt. "I…" Ik tilde zijn hoofd op bij zijn kin. "Played the fool today…" Ik grinnikte toen ik zijn gezicht zag. "And I" Ik schudde met mijn hoofd. "Can see us vanishing into the crowd." Ik ging naast hem zitten op de bank. "Longing for home again," en pakte zijn hand in die van mij, onze vingers weefden zichzelf door elkaar heen, "But home," Ik beet op mijn onderlip, ik wist niet goed hoe ik dit aan hem ging vertellen. "Is a feeling I buried in you…"
Ik zag hoe Joe naar me keek, hij opende zijn mond om wat tegen me te zeggen maar ik hield mijn hand op. "Save it Joe, ik wil het niet horen, ik kan het niet meer aan, dit, wij, jij en ik, het werkt niet meer…" Ik voelde hoe de tranen in mijn ogen opwelden, het was niet goed en dat wisten we allebei. "I'm alright, I'm alright, it only hurts when I breathe." Zei ik zachtjes tegen hem. "Het is beter zo…"
Ik stond op en liep langzaam richting de slaapkamer die we drie jaar samen hadden gedeeld. De slaapkamer die vanaf nu alleen voor Joe zou zijn. "And I can't ask for things to be still again," Ik draaide me terug naar Joe. "No I can't ask for you," Ik wikkelde mijn armen om mezelf heen. "To offer the world through your eyes," Ik keek naar hem, "Want Joe, longing for home again," Ik glimlachte flauwtjes. "But home is a feeling I buried in you…"
Ik zuchtte diep, "Joe, wat wij hebben is gewoon niet gezond. Je bent er nooit, en we wonen hier samen. Het is beter dat ik wegga, we zijn uit elkaar gegroeid, we zien de dingen anders… Hoe erg ik dat ook vind." Ik keek hem nog eens aan. "I'm alright, I'm alright, it only hurts when I breathe." Ik knikte en liep onze slaapkamer in om mijn spullen te pakken, ik pakte een koffer en stopte al mijn kleren en spullen erin. "I'm alright, I'm alright, it only hurts when I breathe." Fluisterde ik tegen mezelf.
Ik zette de eerste koffer op de gang toen ik Joe tegenover me zag staan. "Leana, je kan niet weggaan. Alsjeblieft, ik hou van je, je kunt me niet alleen laten. Niet nu… Alsjeblieft." Ik schudde mijn hoofd, en haalde de volgende koffer op. "Ik moet gaan, Joe. Misschien als we een tijdje uit elkaar zijn, maar nu niet." Ik zuchtte nog een keer. "My window through which, nothing hides," ik glimlachte naar hem, "And everything sings, I'm counting the signs, and cursing the miles in between…"
Joe nam mijn hand weg bij mijn koffers, zodat ik ze niet naar buiten kon dragen. Ik keek hem aan, recht in zijn ogen. "But home, is a feeling I buried in you, that I buried in you…" Fluisterde ik en wikkelde mijn armen om zijn nek, en knuffelde hem stevig. "Het is echt beter zo Joe." Ik kuste zijn wang en maakte me los uit zijn greep. "I'm alright, I'm alright, it only hurts when I breathe…" Ik streek met mijn hand over zijn wang, ik voelde de stoppels van zijn baard. "Zorg goed voor jezelf, ik zal je missen." Ik kuste nogmaals zijn wang, en liep terug naar de koffers. "I'm alright, I'm alright, it only hurts when I breathe…"
Ik pakte de koffers op en liep naar de voordeur, ik keek over mijn schouder. "Ik hou van je, Joseph." Fluisterde ik en opende de deur. "Ik hou ook van jou, Leana, ik zal je nooit vergeten…" Ik snikte en stapte de deur uit en sloot deze achter me. Langzaam liep ik naar de lift en drukte op het knopje. "When I breathe, it only hurts when I breathe," Ik stapte beneden de lift weer uit en stapte in een taxi. Nog een laatste keer keek naar buiten en zag Joe voor het raam staan, ik keen naar beneden en barstte in huilen uit. "When I breathe, it only hurts when I breathe…"