heeeey,

Dit is niet mijn eigen verhaal, maar ik vertaal dit verhaal uit het engels,

so, this story belongs to crystalbutterfly48, and crystal if tou ever read this, you're so amazing that I can transelate this story (L)

Ik hoop dat jullie het verhaal er leuk vinden =D

BPOV

"Bells, het is tijd om op te staan!"

"Nog een paar minuten, pap" Mompelde ik in mijn kussen.

"Bella, je wilt niet te laat zijn op je eerste werkdag" zei hij, terwijl hij mijn kamer inkwam en de dekens van het bed aftrok

"Pappa" zeurde ik

"Kom op, ze zullen hier zo zijn" zei hij, toen hij vertrok

Ik geeuwde, en stapte uit bed. Het was zeven uur in de ochtend. Ik was al lang niet meer zo vroeg opgeweest.

Mijn naam is Isabella Marie Swan, ik ben 21 jaar, 1.70 lang, bruin haar wat bijna nooit goed zit en ik heb bruine ogen. Als ik mij vervelendste eigenschap moest uit kiezen, zou ik zeggen dat ik een enorme kluns ben, ik val altijd over mijn eigen voeten. Vroeger woonde ik met mijn moeder Renee en haar man, Phil, in Phoenix, Arizona. Mijn vader, Charlie, is haar ex-man en ik ben ongeveer een maand geleden naar hem verhuisd.

Nadat ik drie jaar geleden klaar was met de 'High school', ging ik naar 'college' op Dartmouth, Literatuur studeren. Ik mijn doel os om schrijfster te worden, ik heb een paar ideeën gehad. Maar ik kon er nooit een samenhangend verhaal van maken. Als ik een idee heb, dan komen er altijd tien andere ideeën in mij op. De verhalen die ik schrijf eindigen bijna altijd in romantische verhalen, wat een gebied was waar ik niets van wist, omdat ik er geen ervaring in had. Mijn enkele pogingen tot het schrijven van een verhaal, kwamen nooit verder dan een paar hoofdstukken.

Ik ging dus voor drie jaar naar 'college' en toen ik afgestudeerd was kan ik niets gaan doen, behalve een boek gaan schrijven. Maar zoals mijn moeder zei, zou het erg lang duren om een boek te schrijven, en de tijd om een uitgever te vinden dan nog niet eens meegeteld. Dus stelde ze voor om in de tussentijd een andere baan te nemen.

Dat was waar Charlie zich ermee ging bemoeien. Charlie woont op Arcenciel Island, een klein eiland voor de kust van Australië. Het is een onafhankelijk land, met hun eigen Koninklijke familie, wetten en alles. Charlie zit in de regering bij de rechtshandhaving. Hij vertelde mij dat een lid van de Koninklijke familie een persoonlijke assistent nodig had( de andere was ontslagen om een of andere reden), en dat hij wel een goed woordje voor mij wilde doen. Ik had geen andere ideeën voor werk, dus ik accepteerde het. En verassend genoeg kreeg ik de baan, en vandaag is mijn eerste werkdag.

Ik word de assistent van de kroon prins van de Koninklijke familie. Ik keek er niet echt naar uit – de prins was altijd negatief in het nieuws, veel feesten, vaak dronken, slapen met veel verschillende meisjes en hij maakte zich nooit zorgen om de toestand van zijn land. Maar het is een baan.

"Bella, ben je eruit?" Schreeuwde Charlie

"Ik kom!"

Ik rende zo snel als ik kon, zonder te vallen, van de trap af. Charlie was in de keuken. Hij maakte pancakes.

"Wow, pap, je bent gewoon voor één keer in de keuken" grinnikte ik. Charlie in de keuken was net als een vampier die in de zon ging. Het gebeurde gewoon niet.

"Kom op, ik kan ontbijt maken" zei hij, terwijl hij een bord voor mij neer zette.

"Dankjewel papa, maar het had echt niet gehoeven, je hebt me al aan deze baan geholpen." Ik stopte en stukje pancake in mijn mond, het was niet zo slecht als ik verwacht had.

"Wat, is het een misdaad om ontbijt te maken voor mijn dochter?" zei hij met zijn wenkbrauwen opgetrokken

Toen we klaar waren, hielp ik hem met de vaatwasser in te ruimen. Het was 10 voor acht. Ik zou in het paleis gaan wonen, om dichterbij de prins te zijn. Een aantal mensen zouden rond acht uur mijn spullen komen halen.

"Ben je nerveus?" vroeg Charlie?

"Verschrikkelijk" mompelde ik.

"Maak je geen zorgen, alles komt goed. De Koninklijke familie is erg aardig."moedigde hij mij aan.

"De prins ook?" vroeg ik sceptisch.

Charlie hoestte, en mompelde iets wat klonk als 'Nou, naast hem.'

"Hoe ga jij het in je eentje overleven" vroeg ik.

"ik ben niet hopeloos Bella, ik heb bijna 20 jaar alleen gewoond" zei hij droog.

"Ik zou niet weten hoe je dat voor elkaar heb gekregen" Ik keek uit het raam, en zag een auto voor de deur staan.

"Oh, ik denk dat ze er zijn" zei ik terwijl ik naar de deur liep om die open te doen.

"Mevrouw Swan" vroeg een jonge man

"Ja"antwoordde ik

"Bent u klaar om naar het paleis te gaan?"

I knikte en draaide me om naar Charlie

"Dag pappa" zei ik, ik begon tranen te voelen in mijn ogen

"hé, bells, niet huilen. Ik zie je snel weer"

"Doei"

Een half uur later (Charlie woonde aan de andere kant van het eiland) kwamen we aan bij het paleis, het huis van de Koninklijke familie. Het was een prachtig kasteel, het had zo uit een sprookje kunnen komen. Het was gebouwd op een heuvel, met uitzicht over de stad. Er waren vele torens en zelf een gracht en ophaalbrug.

Het zou mijn huis zijn voor… wie weet voor hoe lang? Ik zweer dat ik daar niet voor de rest van mijn leven blijf. Zo snel als ik mijn boek kon uitbrengen, zou ik er weggaan. Maar toch, het was nog steeds ongelofelijk mooi.

"Dit is niet echt"mompel ik als ik uit het raampje van de auto naar de muren kijk.

"welkom bij het Cullen kasteel, Mevrouw Swan"zei de bestuurder, terwijl hij uit de auto ging om mijn deur open te doen.

Ik keek verbaas rond. Charlie had vaak gezegd hoe moot het kasteel was en ik kon zien dat hij niet had overdreven. De binnenplaats, waar ik stond, was alsof hij uit een romantische film kwam, met klimop op de muren, de zware geur van bloemen in de luit en een grote fontein in het midden.

"Hallo, jij moet Isabella Swan zijn" zei een stem van achter mij. Ik draaide om en zag een mooi vrouw, die naar mij toe liep, met haar hand naar voren

Ik schudde haar de hand "Bella" zei ik

"Hoi Bella, ik ben Lauren Mallory, de baas van de werknemers op het paleis. Als eerste, zal ik je het paleis laten zien, terwijl je koffers naar je kamer worden gebracht en dan zal ik je voorstellen aan de prins."zei ze glimlachend

Lauren lieten mij het hele paleis zien. Ik dacht dat het enorm leek van de buitenkant, maar het was gigantisch aan de binnenkant. Er waren alleen al 20 slaapkamers voor gasten. Iets van 30 badkamers, een balzaal, een eetzaal en een bibliotheek. Toen ik zag hoe groot die was, was ik er meteen verliefd op.

"je zult later meet tijd hebben om rond te kijken" zei Lauren, en ze nam me mee de trap op naar mijn kamer

Ik volgde haar door de gang, en stopte zo vaak als het kon om naar schilderijen te kijken. Tot ik struikelde over een tapijt. Ik deed mijn ogen dicht en wachtte op de klap van de harde grond, maar die kwam nooit. In plaats daarvan voelde ik twee sterke armen om mijn middel, die er voor zorgde dat ik niet viel.

Ik deed mijn ogen open, en zag een paar heldere smaragd groene ogen.

"Gaat alles goed mevrouw?" vroeg de man, en zette mij terug op mijn eigen voeten.

Ik bloosde, verlegen omdat deze mooie jongen die voor mij stonde, mij gered had. Hij leek ongeveer ergens in de 20, lang, lichte huid, gespierd, met verwarde bronzen haren, die een sexy stijl hadden. En dan die groenen ogen, veel te mooi voor zijn eigen bestwil. Niemand was zo perfect als hij was.

"alles gaat goed" zei ik terwijl ik nog meer bloosde. "bedankt" zei ik voordat ik achter Lauren aan haastte, ik keek nog een keer over mijn schouders, naar die knappe man.

Ik vroeg me af of hij ook in het paleis werkte, en of ik hem nog een keer zou zien.

EPOV

Ik keek hoe het meisje van mij weg liep.

Ik wou haar achterna roepen, om te vragen waarom ze in het paleis was, maar besloot het niet te doen. Mijn vader verwachtte mij in zijn kamer, en ik wou niet te laat zijn, vooral om het gene wat er komen zal.

Terwijl ik de andere kant als haar op liep, besefte ik dat ik aan haar dacht.

Ik wist dat ik aantrekkelijk was. Mijn goede uiterlijk en het feit dat ik de prins ben, trok ze aan als bijen op honing. De meisjes waren altijd mooi. Maar dit meisje was pas echt mooi.

Ik zag haar vallen, en ving haar net op tijd, bedank god voor mijn snelle reflexen. Ik was verast hoe haar warme kleine lichaam perfect in mijn armen paste en hoe comfortabel ze daar voelde. Toen ze haar ogen open deed, en naar mij keek met haar chocolade bruine ogen en haar knappe gezicht, was ik even sprakeloos.

Haar huis was licht en perfect, haar bruine haar tot het midden van haar rug en dan die bloos op haar wangen, dat was super lief. Ze was absoluut verbluffend.

Maar ik had andere dingen aan mijn hoofd.

"Ah, Edward, ga zitten"zei mijn vader toen ik de kamer binnen kwam

Ik ben de kroonprins en mijn vader, Carlisle, is de koning en ik ben de volgende in de lijn. Na mijn waren mijn broer Emmet en mijn zus Alice

Ik was verast om mijn moeder, Esme, achter mijn vader te zien staan. Normaal was ze er niet bij, als we dit soort 'gesprekken' hadden.

"Edward, we moeten praten" zei hij

Ik hield mijn hand omhoog, om hem te laten stoppen. "Vader, ik weet nu a wat je gaat zeggen. Je zegt het iedere keer als ik met jou praat. Als je niets anders te zeggen heb, wil ik graag weggaan.

"Edward het is niet mijn schuld dat jij onbeheersbaar bent, kijk naar dit" zei hij en gooide een krant naar mij toe.

De kop op de voor pagina is: 'WILLEN WIJ HEM ECHT ALS ONZE KONING?' met daar onder een foto van mij, van toen ik vannacht dronken met mijn armen om twee meisjes heen een club uit kwam. Ik denk dat het waar is wat ze zeggen, als je dronken ben vindt je mensen knap die je normaal niet knap zo vinden.

"Dus?"

"Dus, je moet stoppen. Het enige wat jij doet is feesten, meisjes meenemen en drinken. Je imago is verschrikkelijk en het volk wil je niet als hun toekomstige koning." Zei mijn vader.

"Zoon, je moet stoppen met feesten, je moet iemand gaan zoeken waar je de rest van je leven samen mee wil zijn" ze mijn moeder voorzichtig.

"Je bent de toekomstige leider van het volk, je zal je verantwoord moet gaan gedragen."

Ik rolde met mijn ogen en zei "dus ik mag geen lol meer hebben? Dat zeg je ook niet tegen Alice of Emmet!"

"omdat zij lol hebben zonder hun imago aan te tasten"ze mijn vader boos

"als je op een dag het land wil leiden, moet je het vertrouwen van het volk krijgen. En dat heb je op dit moment niet."zei mijn moeder.

"misschien wil ik gewoon wel geen koning zijn!" snauwde ik.

Esme keek beledigt en Carlisle schudde zijn hoofd. "je kunt er niets aan doen, je bent de kroonprins. Je zult het ooit moeten accepteren.

Ik snoof, "Whatever."

"Nu we hier toch zijn, je nieuwe assistent komt vandaag. Lauren zal haar straks aan je voorstellen." Zei Esme

"Ja, wees aardig tegen haar. Charlie Swan heeft haar aangeboden, het is zijn dochter. En ga dit keer niet met haar naar bed zoals je deed met je vorige assistent. Ik wil haar niet hoeven ontslaan." Waarschuwde Carlisle.

Ik rolde met mijn ogen en liep de kamer van mijn vader uit. En gooide de deur achter mij dicht.

Alice wachtte natuurlijk in de gang. "en hoe was het gesprek met onze vader, liefste broer" zei ze gemaakt lief

"alsof je het niet weet" Snauwde ik. "En waarom ben je niet bij Jasper?" vroeg ik, verwijzend naar haar vriendje.

"Jazz is nu naar college, en Em en Rosalie zijn ook naar college, sommige van geven tenminste om ons leven" zei ze

"Hou op met die onzin, en flikker op!"

Ze draaide zich om, en liep weg van mij. Ik was verschrikkelijk tegen mijn broer en zus, maar als ze mijn niet steeds probeerde te koppelen aan een 'aanvaardbaar' meisje en niet steeds mijn leven probeerde te verbeteren, zou ik goed met ze over weg kunnen.

Het is niet dat ik geen vaste vriendin wil, maar ik kon het me niet voorstellen dat ik er een heb. En ik hou ervan hoe mijn leven nu is.

Ik zou het nooit toegeven, maar stiekem wenste ik dat er een meisje voor mijn was. Iemand die het niets kon schelen dat ik de prins ben, geld heb, of knap ben. Ik wou iemand die van me houd zoals ik ben.

Ik gromde, waarom was ik degene die niemand had die van me houd? Carlisle heeft Esme, Alice heeft Jasper en Emmet is verloofd met Rosalie.

Dat was deels de reden dat ik zoveel feest en slaap met meisjes. In de hoop dat ik op een dag iemand tegen kom die echt van mij houd.

Ik zuchtte, ik begon te klinken als mijn moeder. Ik begon terug te lopen naar mijn kamer. Om wat tijd te doden voordat ik mijn nieuwe assistent moest ontmoeten.

BPOV

Nerveus liep ik door de gang, die liep naar een kamer, waar ik de prins zou ontmoeten.

Behalve van het feit dat dit mijn nieuwe baan was was ik nerveus omdat ik de prins ging ontmoeten. En dat is niet iets wat iedereen elke dag overkomt.

"Ben je er klaar voor?'vroeg Lauren

Ik knikte, ik was bang dat als ik wat zou zeggen dat er niets uit mijn mond kwam.

Lauren klopte op de deur waar we voor stonden. "Kom binnen" zei een mannelijke stem

Ze opende de deur, ik haalde diep adem en liep achter haar aan.

"Prins Edward, dit is je nieuwe assistent, Isabella Swan" zei Lauren

Ik keek neer de man die voor mij stond, het was de man die mij opving toen ik daarnet viel. Ik staarde naar hem, de blik van zijn smaragd groene hield mij gevangen.

Wat vond je ervan? laat het me plz weten (A)
laat het me ook weten als er fouten in staan ;)

en voor de liefhebbers, dit is de link van het engelse verhaal =]
.net/s/4727366/1/ (en dan moet je er nog even fanfiction voor zetten =))

x. Jasmijn