Hoofdstuk 2 In de Wegisweg.
Toen het eindelijk woensdagochtend was, volgens Harry duurde de nacht langer dan normaal, stond Harry vroeg op. Zijn oom zou hem om negen uur afzetten bij de Lekke Ketel en zou hem daar ook weer om zes uur ophalen, dit vond Harry erg aardig van hem, want hij had gedacht dat Harry zijn eigen vervoer had moeten zoeken. Eindelijk toen Harry beneden kwam om te gaan ontbijten, zag hij dat alleen zijn oom in de keuken zat, dus vroeg Harry ook al wist hij dat hij eigenlijk geen vragen mocht stellen "Waar is tante en Dirk?". "Die liggen nog te slapen en stel geen vragen. Maak het ontbijt klaar." Zei zijn oom op een irriterende stem. Harry die er geen bal van snapte waarom zijn tante en Dirk nog lagen te slapen, vroeg verder nergens naar en begon het ontbijt klaar te maken. Toen het eindelijk halfnegen was en zijn oom opstond en met een heel irritante stem vroeg "waarin Londen ligt die Keteldinges ergens? En ga niet met me sollen, want dan hoef je niet meer terug te komen." "Huh." Zei Harry, hij wist de straatnaam niet waar de Lekke Ketel in ligt, maar hij wist wel hoe hij er moest komen. "Komt er nog wat van?" Zei zijn oom. "Ik weet niet hoe de straatnaam heet, maar ik weet wel waar hij ligt." Zei Harry. "Oké" Zei zijn oom. Harry slaakte een zucht van verlichting, hij was bang dat zijn oom zou zeggen dat hij geen grappen moet maken en tot hij zelf maar ziet hoe hij daar moet komen.
Toen ze eindelijk bij de Lekke Ketel aankwamen, snapte zijn oom natuurlijk niet tot het daar was. "Jongen, weet je zeker dat je me niet voor de gek houd?" Zei zijn oom. "Nee, het ligt daar." Zei Harry en wees naar een gebouw dat tussen de platenzaak en schoenenzaak ligt. "Je houd me wel voor de gek." Zei zijn oom. "Ik zie alleen een vervalt huis." "Dat klopt ja." Zei Harry voorzichtig. "Alleen tovenaars en heksen kunnen het zien." "Oké" Zei zijn oom. "Maak dan dat je uit stap voor ik door rij en zorg ervoor dat je om zes uur weer buiten staat." "Oké" Zei Harry en stapte snel uit.
Toen hij bij de deur van de Lekke Ketel stond en zag dat zijn oom weer wegreed. Hoorde hij stemmen naar buiten komen, toen hij omkeek en zag wie het waren was hij zo blij dat hij zijn oom weer vergeten was. Ron en Hermelien waren namelijk al binnen en zagen Harry aankomen, ze waren zo blij elkaar weer te zien, dat ze Harry geen kans gaven om binnen te komen. Toen Harry eindelijk binnen was, vloog de rest ook nog om zijn nek, ze waren allemaal zo blij om hem te zien dat ze het eerst komende uur om zijn nek vlogen en zo snel begonnen te praten dat Harry ervan in de war raakte. Rons moeder was zo blij om hem te zien dat ze hem wel 10 minuten lang aan het knuffelen was totdat Ron zei "Moeder, je kunt hem wel loslaten hoor." "Oh." Zei zijn moeder met een vuurrood hoofd. "Het wordt tijd dat we de boeken gaan halen." Zei Hermelien. Ze was altijd zo nieuwsgierig naar wat haar nieuwe boeken zouden inhouden, ze kon gewoon niet meer wachten tot iedereen was uitgeknuffeld en uitgepraat.
Ze nam Harry bij de hand en trok hem mee naar een hoekje. "Gaan jullie maar alvast, wij komen er zo aan!" Riep Hermelien. Maar de rest bleef aan de andere kant van de Lekke Ketel wachten op hen. Harry stond Hermelien heel nieuwsgierig aan te kijken en vroeg "Wat is er?" "Je weet dat ik op Ron verliefd ben, He" Vroeg ze. "Ja, dat weet ik." Zei Harry die nog nieuwsgieriger geworden was. "Wel, ik heb een vraagje aan jou." Zei ze. "Ja en dat is?" Vroeg Harry. "Zou jij voor mij aan Ron willen vragen of hij mij ook leuk vindt?" Vroeg Hermelien. " Harry keek heel verbaasd naar Hermelien, dit had hij niet van haar verwacht, want Hermelien was een meisje dat veel durfde, maar dat ze dit nog niet eens durft? "Ok." Zei Harry. "Je bent een schat, Harry." Zei Hermelien opgewekt en kuste hem op zijn wang. "Maar ik doe het wel niet vandaag." Zei Harry. Hermelien keek een beetje teleurgesteld, maar was wel blij dat hij het ging vragen. Onder het gesprek door had Harry zijdelingse blikken naar Ginny gemaakt. Hij was al sinds een half jaar verliefd geworden op Ginny, maar dit heeft hij heel goed weten te verbergen voor iedereen. Hermelien zag dat hij een beetje afwezig was. "Harry?" Vroeg Hermelien. Harry schrok bij haar vraag. "Wat is er?" Vroeg Harry afwezig. "Waarom ben je aan het staren?" Vroeg Hermelien, dit keer was zij nieuwsgierig. Harry werd rood bij haar vraag. Zo had Hermelien Harry zich nog nooit zien gedragen, hier moest ze meer van weten. "Harry, ben je soms verliefd?" Vroeg Hermelien nieuwsgierig. "Moet ik dat echt zeggen?" Vroeg Harry die nog roder werd. "Nee, je hoeft het niet te zeggen, maar ik zie het aan je, je bent rood in je gezicht." Zei Hermelien. "Nou is het zo?" Vroeg Hermelien weer. Harry die nog steeds rood was zei heel verlegen "Ja." "Oh. Mag ik ook weten op wie je verliefd bent?" Vroeg Hermelien, die nu wilde weten wie het was. "Ja, dat mag je, als je het maar niet doorvertelt, want dat wil ik niet." Zei Harry. "Oké" Zei Hermelien. "ik zal het niet zeggen." "Euh, ze staat daar." Zei Harry en wees in de richting van Ginny. "Je gaat me toch niet vertellen dat je op Ginny verliefd bent?" Vroeg Hermelien. "Ja." Zei Harry. "Maar dat is toch geweldig!" Riep Hermelien bijna. "SST" Zei Harry. "Oh sorry." Zei Hermelien. "Zal ik haar vragen wat ze van je vindt? Jij doet het tenslotte ook voor mij." Zei Hermelien. Harry keek haar even vreemd aan. 'Wil hij dat wel dat Hermelien het gaat vragen, ik doe het tenslotte ook voor haar, dus waarom niet.' Dacht Harry. Hij glimlachte naar Hermelien. "Als je dat zou willen doen." Zei Harry. Hermelien was in haar sas dat ze zoiets voor Harry mocht doen, maar ze had wel nog een vraag. "Harry, hoe lang ben je al op Ginny verliefd?" Vroeg ze. Harry wilde haar zeggen dat hij een paar weken geleden verliefd is geworden, maar dacht bij zichzelf dat hij beter eerlijk kon zijn. "Al een half jaar." Zei Harry. "Waarom heb je het mij nooit vertelt? En waarom heb je het verborgen?" Vroeg Hermelien lichtlelijk verontwaardigd. "Ik wilde gewoon dat niemand het wist en jij hebt in het begin het ook verborgen voor Ron, totdat ik zag dat je de hele tijd naar hem zat te staren." Zei Harry. "Ja dat is waar." Zei Hermelien glimlachend. Zullen we maar gaan, ze staan op ons te wachten, dadelijk denken ze dat wij nog verliefd zijn op elkaar!" Zei Hermelien vrolijk. "Oké" Zei Harry ook glimlachend.
Toen ze eindelijk naar de Wegisweg gingen vanuit de Lekke Ketel, begon Ron vragen te stellen aan Harry, maar Harry gaf geen antwoorden en zei alleen. "Dat vertel ik wel als we op school zijn." Ron bleef nog een tijdje doorzeuren en toen ze bij de tovenaarsbank waren, hield hij eindelijk op met zeuren. Iedereen had geld en ging op weg naar de winkels om hun spullen te kopen.
Toen iedereen hun spullen hadden gekocht en teruggingen naar de Lekke Ketel om te lunchen, was het al drie uur. Harry vond dat de tijd veel te snel omging, hij wou dat de tijd een stuk langzamer ging zodat hij veel langer bij zijn vrienden kon blijven. Toen ze allemaal zaten te lunchen, bogen Ron en Hermelien zich naar Harry toe en vroeg Hermelien aan Harry "Heb je nog iets van Sirius gehoord of niet?" "Ja." Zei Harry. "Nou, vertel dan wat hij heeft geschreven aan je?" Vroeg Ron. Harry zei "Hij heeft geschreven dat hij me wil spreken op school samen met Perkamentus, hij zei iets over een opdracht die hij uit moest voeren, verder wilde hij niks kwijt over de opdracht. Hij zei ook dat het goed met hem ging en daar ben ik wel blij om." "Ik zou wel eens willen weten wat voor een opdracht hij moest doen." Zei Ron. "Daar komen we vanzelf wel achter hè Harry?" Zei Hermelien. "Ja natuurlijk." Zei Harry die lichtelijk verbaasd keek naar Ron en Hermelien kijkend. De rest van de tijd hebben ze gepraat over hun nieuwe schoolspullen ("Het nieuwe spreukenboek lijkt me wel interessant." Zei Hermelien) en al gauw was het vijf voor zes.
Harry nam afscheid van Ron en Hermelien en de andere (behalve Ginny, want hij was verlegen tegen haar) en liep naar buiten met zijn nieuwe spullen. Daar stond zijn oom al te wachten op hem, Harry stapte in en ze reden terug naar huis. Harry was blij dat hij thuis was, want hij was moe van de hele dag te lopen en te kopen. Toen hij de restjes van het avondeten op had, liep hij naar boven zag Hedwig voor het raam zitten, deed het raam open aaiden haar even kleedde zich uit en stapte in bed. Voor de eerste keer deze week droomde hij en de droom ging over Ginny en hemzelf.
Toen het eindelijk woensdagochtend was, volgens Harry duurde de nacht langer dan normaal, stond Harry vroeg op. Zijn oom zou hem om negen uur afzetten bij de Lekke Ketel en zou hem daar ook weer om zes uur ophalen, dit vond Harry erg aardig van hem, want hij had gedacht dat Harry zijn eigen vervoer had moeten zoeken. Eindelijk toen Harry beneden kwam om te gaan ontbijten, zag hij dat alleen zijn oom in de keuken zat, dus vroeg Harry ook al wist hij dat hij eigenlijk geen vragen mocht stellen "Waar is tante en Dirk?". "Die liggen nog te slapen en stel geen vragen. Maak het ontbijt klaar." Zei zijn oom op een irriterende stem. Harry die er geen bal van snapte waarom zijn tante en Dirk nog lagen te slapen, vroeg verder nergens naar en begon het ontbijt klaar te maken. Toen het eindelijk halfnegen was en zijn oom opstond en met een heel irritante stem vroeg "waarin Londen ligt die Keteldinges ergens? En ga niet met me sollen, want dan hoef je niet meer terug te komen." "Huh." Zei Harry, hij wist de straatnaam niet waar de Lekke Ketel in ligt, maar hij wist wel hoe hij er moest komen. "Komt er nog wat van?" Zei zijn oom. "Ik weet niet hoe de straatnaam heet, maar ik weet wel waar hij ligt." Zei Harry. "Oké" Zei zijn oom. Harry slaakte een zucht van verlichting, hij was bang dat zijn oom zou zeggen dat hij geen grappen moet maken en tot hij zelf maar ziet hoe hij daar moet komen.
Toen ze eindelijk bij de Lekke Ketel aankwamen, snapte zijn oom natuurlijk niet tot het daar was. "Jongen, weet je zeker dat je me niet voor de gek houd?" Zei zijn oom. "Nee, het ligt daar." Zei Harry en wees naar een gebouw dat tussen de platenzaak en schoenenzaak ligt. "Je houd me wel voor de gek." Zei zijn oom. "Ik zie alleen een vervalt huis." "Dat klopt ja." Zei Harry voorzichtig. "Alleen tovenaars en heksen kunnen het zien." "Oké" Zei zijn oom. "Maak dan dat je uit stap voor ik door rij en zorg ervoor dat je om zes uur weer buiten staat." "Oké" Zei Harry en stapte snel uit.
Toen hij bij de deur van de Lekke Ketel stond en zag dat zijn oom weer wegreed. Hoorde hij stemmen naar buiten komen, toen hij omkeek en zag wie het waren was hij zo blij dat hij zijn oom weer vergeten was. Ron en Hermelien waren namelijk al binnen en zagen Harry aankomen, ze waren zo blij elkaar weer te zien, dat ze Harry geen kans gaven om binnen te komen. Toen Harry eindelijk binnen was, vloog de rest ook nog om zijn nek, ze waren allemaal zo blij om hem te zien dat ze het eerst komende uur om zijn nek vlogen en zo snel begonnen te praten dat Harry ervan in de war raakte. Rons moeder was zo blij om hem te zien dat ze hem wel 10 minuten lang aan het knuffelen was totdat Ron zei "Moeder, je kunt hem wel loslaten hoor." "Oh." Zei zijn moeder met een vuurrood hoofd. "Het wordt tijd dat we de boeken gaan halen." Zei Hermelien. Ze was altijd zo nieuwsgierig naar wat haar nieuwe boeken zouden inhouden, ze kon gewoon niet meer wachten tot iedereen was uitgeknuffeld en uitgepraat.
Ze nam Harry bij de hand en trok hem mee naar een hoekje. "Gaan jullie maar alvast, wij komen er zo aan!" Riep Hermelien. Maar de rest bleef aan de andere kant van de Lekke Ketel wachten op hen. Harry stond Hermelien heel nieuwsgierig aan te kijken en vroeg "Wat is er?" "Je weet dat ik op Ron verliefd ben, He" Vroeg ze. "Ja, dat weet ik." Zei Harry die nog nieuwsgieriger geworden was. "Wel, ik heb een vraagje aan jou." Zei ze. "Ja en dat is?" Vroeg Harry. "Zou jij voor mij aan Ron willen vragen of hij mij ook leuk vindt?" Vroeg Hermelien. " Harry keek heel verbaasd naar Hermelien, dit had hij niet van haar verwacht, want Hermelien was een meisje dat veel durfde, maar dat ze dit nog niet eens durft? "Ok." Zei Harry. "Je bent een schat, Harry." Zei Hermelien opgewekt en kuste hem op zijn wang. "Maar ik doe het wel niet vandaag." Zei Harry. Hermelien keek een beetje teleurgesteld, maar was wel blij dat hij het ging vragen. Onder het gesprek door had Harry zijdelingse blikken naar Ginny gemaakt. Hij was al sinds een half jaar verliefd geworden op Ginny, maar dit heeft hij heel goed weten te verbergen voor iedereen. Hermelien zag dat hij een beetje afwezig was. "Harry?" Vroeg Hermelien. Harry schrok bij haar vraag. "Wat is er?" Vroeg Harry afwezig. "Waarom ben je aan het staren?" Vroeg Hermelien, dit keer was zij nieuwsgierig. Harry werd rood bij haar vraag. Zo had Hermelien Harry zich nog nooit zien gedragen, hier moest ze meer van weten. "Harry, ben je soms verliefd?" Vroeg Hermelien nieuwsgierig. "Moet ik dat echt zeggen?" Vroeg Harry die nog roder werd. "Nee, je hoeft het niet te zeggen, maar ik zie het aan je, je bent rood in je gezicht." Zei Hermelien. "Nou is het zo?" Vroeg Hermelien weer. Harry die nog steeds rood was zei heel verlegen "Ja." "Oh. Mag ik ook weten op wie je verliefd bent?" Vroeg Hermelien, die nu wilde weten wie het was. "Ja, dat mag je, als je het maar niet doorvertelt, want dat wil ik niet." Zei Harry. "Oké" Zei Hermelien. "ik zal het niet zeggen." "Euh, ze staat daar." Zei Harry en wees in de richting van Ginny. "Je gaat me toch niet vertellen dat je op Ginny verliefd bent?" Vroeg Hermelien. "Ja." Zei Harry. "Maar dat is toch geweldig!" Riep Hermelien bijna. "SST" Zei Harry. "Oh sorry." Zei Hermelien. "Zal ik haar vragen wat ze van je vindt? Jij doet het tenslotte ook voor mij." Zei Hermelien. Harry keek haar even vreemd aan. 'Wil hij dat wel dat Hermelien het gaat vragen, ik doe het tenslotte ook voor haar, dus waarom niet.' Dacht Harry. Hij glimlachte naar Hermelien. "Als je dat zou willen doen." Zei Harry. Hermelien was in haar sas dat ze zoiets voor Harry mocht doen, maar ze had wel nog een vraag. "Harry, hoe lang ben je al op Ginny verliefd?" Vroeg ze. Harry wilde haar zeggen dat hij een paar weken geleden verliefd is geworden, maar dacht bij zichzelf dat hij beter eerlijk kon zijn. "Al een half jaar." Zei Harry. "Waarom heb je het mij nooit vertelt? En waarom heb je het verborgen?" Vroeg Hermelien lichtlelijk verontwaardigd. "Ik wilde gewoon dat niemand het wist en jij hebt in het begin het ook verborgen voor Ron, totdat ik zag dat je de hele tijd naar hem zat te staren." Zei Harry. "Ja dat is waar." Zei Hermelien glimlachend. Zullen we maar gaan, ze staan op ons te wachten, dadelijk denken ze dat wij nog verliefd zijn op elkaar!" Zei Hermelien vrolijk. "Oké" Zei Harry ook glimlachend.
Toen ze eindelijk naar de Wegisweg gingen vanuit de Lekke Ketel, begon Ron vragen te stellen aan Harry, maar Harry gaf geen antwoorden en zei alleen. "Dat vertel ik wel als we op school zijn." Ron bleef nog een tijdje doorzeuren en toen ze bij de tovenaarsbank waren, hield hij eindelijk op met zeuren. Iedereen had geld en ging op weg naar de winkels om hun spullen te kopen.
Toen iedereen hun spullen hadden gekocht en teruggingen naar de Lekke Ketel om te lunchen, was het al drie uur. Harry vond dat de tijd veel te snel omging, hij wou dat de tijd een stuk langzamer ging zodat hij veel langer bij zijn vrienden kon blijven. Toen ze allemaal zaten te lunchen, bogen Ron en Hermelien zich naar Harry toe en vroeg Hermelien aan Harry "Heb je nog iets van Sirius gehoord of niet?" "Ja." Zei Harry. "Nou, vertel dan wat hij heeft geschreven aan je?" Vroeg Ron. Harry zei "Hij heeft geschreven dat hij me wil spreken op school samen met Perkamentus, hij zei iets over een opdracht die hij uit moest voeren, verder wilde hij niks kwijt over de opdracht. Hij zei ook dat het goed met hem ging en daar ben ik wel blij om." "Ik zou wel eens willen weten wat voor een opdracht hij moest doen." Zei Ron. "Daar komen we vanzelf wel achter hè Harry?" Zei Hermelien. "Ja natuurlijk." Zei Harry die lichtelijk verbaasd keek naar Ron en Hermelien kijkend. De rest van de tijd hebben ze gepraat over hun nieuwe schoolspullen ("Het nieuwe spreukenboek lijkt me wel interessant." Zei Hermelien) en al gauw was het vijf voor zes.
Harry nam afscheid van Ron en Hermelien en de andere (behalve Ginny, want hij was verlegen tegen haar) en liep naar buiten met zijn nieuwe spullen. Daar stond zijn oom al te wachten op hem, Harry stapte in en ze reden terug naar huis. Harry was blij dat hij thuis was, want hij was moe van de hele dag te lopen en te kopen. Toen hij de restjes van het avondeten op had, liep hij naar boven zag Hedwig voor het raam zitten, deed het raam open aaiden haar even kleedde zich uit en stapte in bed. Voor de eerste keer deze week droomde hij en de droom ging over Ginny en hemzelf.