'Noem je dat een dans?' Reggie liep hoofdschuddend op het groepje leerlingen toe. 'Jongens, jullie zijn gewoon niet gemotiveerd. En jullie muziek vind ik ook niet geschikt.'

'Wat is er mis met goth metal?' vroeg een meisje met heftige make-up brutaal.

Zuchtend drukte Reggie de muziek uit. 'Kijk eens om jullie heen. Iedereen is serieus bezig met hun dansopdracht. Jullie staan hier maar wat.'

Het was ook altijd hetzelfde met die punks, dacht de gymleraar. 'Jullie moeten echt beter je best doen, of dit wordt een onvoldoende.'

'Mogen wij nu met de cd-speler, Reggie?' vroeg een meisje van een ander groepje voorzichtig.

'Van mij wel.' zei Reggie, en het meisje sloot direct haar iPod op de ghettoblaster aan, waarmee ze tot zijn grote opluchting de death metal voorgoed van zijn oren verwijderde.

Het meisje liep terug naar haar groepje. Als de langste van het groepje leek ze de leiding een beetje op zich te nemen.

'Iedereen in positie?' commandeerde ze. De anderen namen hun plaatsen in en knikten – allen namen ze een identieke pose aan en gingen op een rij staan.

'1, 2, 1, 2, 3, 4!'

'Als ik lig in het gras dan lijkt de hemel zo hoog..

ik zie daar de wolken en de regenboog.

Er komt een vlieger voorbij en zwaai omhoog,

Kom sla je vleugels maar uit, dan vliegen wij ook!'

Belangstellend bestudeerde Reggie hoe het groepje een ingewikkelde, nog niet volledig geperfectioneerde dansroutine uitvoerde op de melodie van een kroegknaller. Dit kon leuk worden.

'Goh, ze doen het geweldig!' sneerde opeens een ergerlijke stem in zijn oor.

'Sandy Cook!' zei Reggie met gespeelde verrassing in zijn stem terwijl hij zich omdraaide en de uit de gratie gevallen, irritante en lelijke leraar Nederlands zag. Nu Reggie dagelijks alle tweets bekeek die vanaf zijn school, het Alessandro College, werden verstuurd, was hem duidelijk dat Cook weinig tot geen waardering van de leerlingen genoot.

'Ja ik dacht ik loop even mee met Jack.' knorde Cook. Hij was nauwelijks verstaanbaar.

Vanachter Cook kwam een figuur de gymzaal binnen waarvan Reggie wist dat hij veel meer werd gewaardeerd – de muziekleraar, Jack. Jack glimlachte bij het zien van Reggie. 'Ah, Reginald. Ik wilde even wat met je bespreken, als je dat niet erg vindt.'

'Uh, nee hoor.' zei Reggie. 'De kids redden zich wel even.'

Cook straal negerend volgde Reggie Jack naar het kantoortje van de gymleraar, waar ze plaats namen achter Reggie's tafel.

Met een zekere afwijzing in zijn ogen maakte Jack ruimte op Reggie's bureau om zijn armen neer te leggen, waarbij hij Reggie's scheidsrechterfluitje als een geïnfecteerde drol behandelde.

'Nu goed, Reginald, waar ik het over wilde hebben – ik keek laatst de docentencv's door, aangezien ik aangesteld ben als de nieuwe personeelschef van de school, en toen viel mij iets curieus op.'

'Wattan?' vroeg Reggie, zich van geen kwaad bewust.

'Wel,' ging Jack door, 'als ik je documenten moet geloven, heb je op het conservatorium gezeten. Klopt?'

Reggie haalde zijn schouders op. 'Uh, ja, I guess..'

'Welke opleiding volgde je daar, als ik vragen mag?'

'Zingen en musical..' antwoordde Reggie schuchter. Hij wist welke vraag er nu zou komen.

'Hoe komt het dan dat je gymleraar bent?' vroeg Jack inderdaad, zijn beschuldigende toon nauwelijks inhoudend. 'Je bent een artiest. Ik heb gebeld met je oude docenten en ze hadden niets dan lof over je zangkwaliteiten en aanleg voor show.'

Reggie keek Jack even intens aan. 'Niet iedereen vindt het zo makkelijk om zijn privéleven op tafel te leggen. Ik heb mijn redenen gehad.'

Jack leek niet onder de indruk. Hij wees slechts naar de kinderen in de gymzaal, zijn vinger priemend tegen het glas van het raampje aan: 'Kijk nu eens goed wat je aan het doen bent. Noem je dat een doorsnee gymnastiekles?'

Reggie stond op. 'Ik denk dat je je met dingen bemoeit die niet je zaken zijn, Jack.'

Jack haalde nu zijn schouders op. 'Dus het musical-initiatief van de school, dat doet je niks?'

Reggie ging direct weer zitten. 'Het wat?'

'Ik heb met Alex Bloom overlegd. De man week uiteraard van geen kanten in het begin, maar ik denk dat ik er wat in zie om het musicalkoor van de school nieuw leven in te blazen. Het bestaat al sind 1988 niet meer.'

'En wat zei Bloom?'

'Hij vond het een belachelijk initiatief. Zo'n oude man als jij kan de kinderen toch niet motiveren om zich voor schut te zetten, zei hij letterlijk. Pas als ik kan bewijzen dat jonge mensen hier zich voor in willen zetten en leerlingen daadwerkelijk kunnen motiveren, wil hij financiëring geven.'

Jack keek op en keek Reggie recht aan. 'Klinkt het naar meer?'

'Een musicalkoor?'

'Ja.'

'En je wilt dat ik het leid?'

'Dat lijkt mij wel, ja.'

Reggie schoof zijn stoel naar achteren, een brede lach over zijn gezicht. Hij stak zijn arm naar voren, zijn hand naar Jack uitgestrekt. 'Ik denk dat we een deal hebben.'

'Prachtig.' zei Jack, en nu versoepelde zijn gezichtsuitdrukking ook terwijl hij Reggie's hand schudde.

'En wat is dit?' zei een scherpe stem terwijl Reggie een briefje op het prikbord ophing.

'Dit? Dit is een briefje voor audities voor het musicalkoor.' antwoordde Reggie, maar draaide zich niet om.

Daardoor drukte iemand een scherpe nagel in zijn schouder. 'Draai je om als je tegen me praat.'

Reggie draaide zich met een ruk om, maar deinsde direct achteruit. Het was Christina "Tiny" Woods.

Hoewel hij twee koppen groter dan zij was, stroomde het zweet hem gelijk in de nek. 'Oh, hallo.' stotterde hij.

'Je stottert. Doe er wat aan. Het lijkt belachelijk bij iemand die doet alsof hij volwassen is, zoals jij.' zei Tiny vilein. 'Herinner me eraan wanneer je afspraak met Gerard Joling is?'

'H-hoezo?' zei Reggie verbaasd.

'Jij en hij kunnen tips uitwisselen over het kaler worden op middelbare leeftijd.' meldde Tiny doodleuk. 'Maar goed. Een musicalkoor? Zoekt Alex Bloom nog meer smoesjes voor mijn pathetische leerlingen om te verklaren dat ze hun huiswerk nooit afhebben?'

'Excuseer me Christina, dit ligt buiten je expertise.' zei Reggie dapper. 'Je hebt er niks mee te ma-'

'Christina? Het is mevrouw Woods voor jou, Reginald. En heb je nog andere kleren behalve die belachelijke grijze afvalzakken die je altijd draagt?'

Stampend liep Tiny weg, zich een weg banend door nietsvermoedende leerlingen die hardhandig tegen hun kluisjes aan werden geduwd. 'Een musicalkoor. Hoe bedenkt Bloom het. Straks krijgen we nog tweetalig onderwijs.' mompelde ze grommend terwijl ze uit het zicht verdween, de lange gang in, richting het hok van angstzweet wat ze haar lokaal Nederlands noemde.

Reggie installeerde zich in de grote zaal van de school. Hij nam plaats in een van de stoelen van het publiek, zijn blik op het podium gericht – de audities waren begonnen.

Zijn lijst lag voor hem op zijn schoot.

'Maryam Mound?' riep hij naar het podium, en direct stapte een lachende blondine uit de coulissen.

'Hallo!' giechelde ze, 'ik ben Maryam, mijn bijnaam is "The Voice", dus dit komt wel goed, denk ik, hihi.'

'Wat ga je voor ons zingen?' vroeg Reggie, en realiseerde zich gelijktijdig dat er geen "ons" was.

Zonder te antwoordden schraapte Maryam haar keel terwijl de piano en drum begonnen te spelen. Luidkeels plaatste ze haar krachtige stemgeluid over de muzikale begeleiding:

"I'm sorry, for the times that I made you cry.

For the times that I told you lies -

For the times that I made you're whole world rumble."

Steeds breder glimlachend en steeds minder bewust van wat ze nu echt zong, liet Maryam de ballade in het explosieve refrein culmineren:

"It's too bad, but that's me! What goes around, comes around, and you'll see.."

Maryam was een getalenteerde zangeres, concludeerde Reggie, maar ze overschatte de intensiteit van haar geluid. De emotie die ze in haar teksten legde, was niet compleet voelbaar.

'Je zit erin.' zei hij droog. 'Volgende. Elena Akusch?'

'Hoi.' Terwijl Maryam huppelend achter de schermen verdween, stapte nu een donkerharig, lang meisje naar binnen. Het duurde even voordat Reggie haar herkende als de aanvoerder van het dansgroepje bij gym wat het Vliegerlied danste.

'Dag, Elena. Heb je nog een kroegliedje voor me in de aanbieding?'

'Niet helemaal.' glimlachte Elena. Haar toch al rode huid kleurde steeds roder terwijl ze haar lichaam onhandig heen en weer bewoog en dom grijnsde.

Reggie vroeg zich af wat dit meisje in VWO deed, toen zijn gedachten plots onderbroken werden door hoge, aanrollende pianotonen. Elena kuchte even kort, en begon met een zachte "mmm...".

"I will not make, the same mistakes, that you did.

I will not let myself, cause my heart so much misery."

Elena liet haar in het begin iele stem aanzwellen tot bombastische proporties terwijl ze het refrein naderde. Ze maakte slechts sporadisch gebruik van de vocale trilling die Reggie altijd zo op de zenuwen werkte bij amateur-zangeressen. Hij ging onderuit zitten in zijn stoel, onder de indruk van de wervelstorm aan geluid die Elena op hem afschoot terwijl ze een mislukte relatie bezong.

'Een passievolle stem, maar je bent wel erg hoog en veel bereik heb je niet.' zei hij tegen haar, en schrok van zijn eigen commentaar. Wie dacht hij dat hij was, Patricia Paay?

'Maar je zit er absoluut bij. Gefeliciteerd.'

Hij sloeg het papier om – Elena's domme grijns was teruggekeerd terwijl ze onsierlijk wegzwalkte. Wat zou toch veroorzaken dat ze zich zo ongecontroleerd en blozerig gedroeg?

'Flynn West?' Na een tijdje twijfelen kwam er iemand het podium op. Een meisje met lichtbruin haar wat zich in eindeloze krullen om haar schouders welfde, donkere wenkbrauwen en blauwgrijze ogen.

'Hoi.' zei ze. 'Ik weet niet zeker hoe ik auditie wil doen.'

'Wat bedoel je?'

'Nou, ik kan wat voor je zingen, maar..' Ze gaf een signaaltje aan de piano, die een bekende melodie begon te spelen.

"Can we pretend that airplanes, in the night sky, are like shooting stars?

I could really use a wish right now, wish right now, wish right now.."

De kwaliteit van haar stem beviel Reggie niet helemaal. Ze was zuiver en had een soepele contralto, maar echt rollen wilde het niet. Achtergrondzang? Maar opeens verraste Flynn hem.

"I could use a dream, or a genie, or a wish, to go back to a place much simpler than this.

'Cause after all the partying, the smashin', the crashin', all the glitz and the glam and the fashion, and all the pandemonium and all the madness, there comes a time when you fade to the blackness."

De rap verraste Reggie, die een tijd terug alleen maar Jay-Z op zijn iPod had staan. Het rolde, het had melodie, elke consonant ontving een daverend accent en de techniek was aardig in orde. Zodra Flynn haar muziekstuk concludeerde, zei hij resoluut: 'Een ongewone auditie, maar ik denk dat ik je erin laat.'

Flynn glimlachte, boog en liet zich in de coulissen verdwijnen.

Twee uur later boog Reggie zich zuchtend over de performers die hij uit de lange lijst had geselecteerd. Sommigen waren compleet talentloos geweest, zoals het kleine blonde meisje met de enorm harde lach – Bet, heette ze? - maar velen hadden hem compleet achterover geblazen. Hij bekeek de namen die hij met een groene markeerstift omcirkeld had.

Maryam Mound, Elena Akusch, Flynn West, Veronica Weid, Irina Weever, Matt Pulse, Cornelia "Nelly" Gal, Brianna Happ, Desire Delawest.

Negen leerlingen. Ze moesten er toch minstens twaalf hebben, wilde de club een licensie krijgen. En bovendien – maar één jongen.

Dit was geen geweldig begin.

'Negen namen? Dat is geen geweldig begin.' zei Alex Bloom, die opeens achter hem stond.

Vrijdagmiddag, 4 uur, het auditorium.

'Wel, jongens.' begon Reggie vrolijk, hoewel hij er allerminst kleurig uitzag in zijn grijze joggingkleren.

'We zijn maar met zijn negenen.'

Hij wierp een blik op het bijeengeraapte zootje talent wat voor hem zat.

Maryam, haar blonde haar als zonnestralen om haar gezicht, lachte breeduit. Veronica, een alt met uit model geraakte krullen, zat onzeker over de relevantie van haar aanwezigheid naast Maryam.

Irina keek aandachtig vanachter haar bril naar Reggie, ze deed haar best om hem te verstaan. Nelly, de sopraan, babbelde vrolijk met Brianna, de andere sopraan en de andere druktemaker van de groep.

Alt Desire zat stilletjes naast Matt-met-de-Jason-Mraz-stem, die zich steeds ongemakkelijker begon te voelen met het feit dat hij de enige jongen was. Tenslotte zat rapper Flynn druk te toetsen op haar iPod, geflankeerd door een zuchtende Elena die erg verveeld uit haar ogen keek.

'Maar we gaan er wat leuks van maken. De eerste opdracht: zorgen dat er jongens bij de club komen.'

Flynn keek een seconde op en sloeg toen haar ogen weer neer, haar aandacht gericht op het schijnbaar dodelijk interessante iPodschermpje.

'Ik heb een nummer wat ik wil proberen om te zien hoe jullie groepsdynamiek is.' zei Reggie en pakte wat muziekbladen. Elena veerde op, waarop hij zei: 'Het is niet het Vliegerlied!' , waarop Elena rood werd.

Reggie keek naar de instrumentalisten achter hem die gitaar, drums en piano bespeelden. Hij gaf ze een seintje, en ze zetten in terwijl hij de muziekbladen aan iedereen uitdeelde.

'Elena?' vroeg hij. 'Wil jij beginnen? Nelly, tweede stem. Veronica, begeleiding. De rest van jullie, eerste stem, maar alleen begeleiding.'

Elena schraapte haar keel en stortte een zuivere noot uit:

"Feel it coming in the air.. heard the screams from everywhere. I'm addicted to the sounds, it's a dangerous love affair."

'Maryam!' riep Reggie, en "The Voice" nam moeiteloos over: "Can't be scared when it goes down, got a problem, tell me now. Only thing that's on my mind, is who's gonna run this town tonight."

'Alten en sopranen!' riep Reggie, en iedereen zette het "ooh-ooh-ooh" in. Reggie vergeleek in zijn hoofd de twee zangstukjes van zijn beste zangeressen, en concludeerde dat hij Elena's uitspraak mooier vond.

Hoe kon je nou "thing" als "ting" uitspreken?

'Flynn, nu!' zei Reggie, en de bruinharige zette haar vers in: "We are, yeah I said it, we are, this is Roc Nation, pled your allegiance.."

Na het tweede refrein zette Reggie het muziekstuk stop. 'Ik heb wel het idee dat we hier een goede combinatie van mensen hebben.' zei hij. 'Maar we zijn niet divers genoeg. Jullie moeten nieuwe leden vinden.'

'Mijn vriendje kan zingen!' schreeuwde Maryam dolblij uit.

'Mooi, neem hem mee.' antwoordde Reggie daarop, lichtelijk geïrriteerd.

Wat geen van hen zag was de kleine gedaante die vanaf het balkon de repetitie gade sloeg..

'Tijdverspilling..' mompelde dit figuurtje, 'tijdverspilling.. ze hadden in deze tijd huiswerk kunnen maken..'

De bel voor de pauze ging en Elena slofte verveeld naar de kantine. Zodra ze ging zitten, werd ze omringd door haar vrolijke en iets jongere klasgenoten, waaronder Brianna.

'Ik vond het musicalkoor wel heel erg leuk, vond je ook niet Elena? Maar welke jongens zouden er goed bij kunnen? Ik heb geen idee, eigenlijk. Janis is misschien een grappige suggestie, maar of hij kan zingen? Ik weet het niet. Maar als we er niets aan doen, gaat Matt weg, dus we moeten wel íets bedenken!'

Haar spraakwaterval hield niet op, zodat Elena er geen woord tussenkreeg. Uiteindelijk wist zij te zeggen: 'Ik dacht dat Maryam haar vriendje mee zou nemen?'

'Yuk, Gabby Swagger, die laat elk meisje geloven dat hij haar leuk vindt. Wat moet je daar nou mee.'

'Heet die vent serieus Gabby Swagger?' vroeg Elena ongelovig.

Nelly's blonde hoofd verscheen over Brianna's schouder. 'Welneeee! Hij heet Gabourey Swagson.'

Elena trok één wenkbrauw op om haar mening over die naam te verduidelijken. 'Okeee...'

'En kijk, daar is hij!' zei Brianna en wees naar een hoek van de kantine. Gabby en Maryam waren duidelijk in een verhitte discussie verwikkeld, of tenminste Maryam, want Gabby leek het erg grappig te vinden.

Hij zei iets, lachte, en draaide zich om. Brianna, Elena en Nelly schrokken toen ze zagen dat Maryam er opeens erg verdrietig uitzag.

'Hee, Flynn.' zei Elena tegen het meisje dat links van haar zat te kletsen met wat anderen. 'Wat is er met Maryam?'

Flynn keek op. 'Huh, weet ik niet. Ik sms haar wel even.' zei ze.

Maar er kwam geen antwoord.

Opeens zagen ze dat Veronica Weid vanuit de andere kant van de kantine aan kwam lopen, haar ogen op hun gericht, haar gezichtsuitdrukking ernstig.

'Wat is er, Violet?' vroeg Elena toen het meisje even later voor hen stond.

'Um.. Elena, dit is belangrijk voor jou.' zei Veronica daarop.

'Wattan?' vroeg Elena voorzichtig.

'Niks ergs hoor.' zei Veronica en keek tergelijkertijd ook Nelly, Brianna en Flynn aan. 'Reggie heeft een liedje met een solo voor ons klaargemaakt en hij gaat de solo geven aan diegene die een goed-klinkende jongen voor ons koor meebrengt. Hij zei dat ik dat tegen iedereen moest zeggen. Ik zei het daarnet tegen Maryam, en nu is ze overstuur om twee dingen: Een, Reggie wil haar niet zonder meer dat solo geven terwijl zij "The Voice" is, en twee, Gabby wil niet bij de club. Hij vindt het "stom".'

'Pff, dat had ik niet van Gabster verwacht.' zei Flynn.

'Laat Gabby maar gewoon zelf beslissen.' reageerde Nelly daarop snel.

Nelly en Flynn wisselden een dodelijke blik uit waaruit Elena opmaakte dat de twee een soort competitie om Maryam's vriendje hielden, wat in haar perceptie volstrekt belachelijk was.

'Nou, ik weet al wie ik ga vragen om bij de club te komen.' verklaarde Elena zuchtend.

'Oh ja? Uh, uh, ik ook!' zei Flynn venijnig, met een extra gemene blik naar Nelly.

'Ja, ik Dimitri!Check deze foto dan!' zei Brianna luid en duwde haar iPhone bijna in Elena's gezicht.

'Mijn vriendje Tommy kan misschien ook wel zingen.' opperde Veronica vrolijk.

'Ja, mijn vriendje -', begon Nelly, met extra nadruk op de laatste twee woorden, 'misschien ook!'

'Ach hou je stil, Nelly, je hebt niet eens een vriendje.' zeiden Flynn en Brianna op een betweterige toon, bijna tegelijk.

Maryam kwam opeens aansjokken. Met een zwaarmoedige beweging ging ze op een stoel zitten en bracht uit: 'Oh jongens, ik ga dat solo niet krijgen. Gabby wil niet.'

'Waarom maken jullie je eigenlijk zo druk om dat solo?' vroeg Elena, het groepje om haar heen rondkijkend.

Flynn, Nelly en Maryam keken haar verontschuldigend aan. Brianna en Veronica lachten. 'Ik wil helemaal geen solo.' zei Veronica. 'Ik weet niet eens welk nummer en ik wil het niet eens.'

'Nee, ik ook niet.' zei Brianna. 'Maar je zou de spanning tussen Nelly en Flynn eens moeten voelen!'

'Ik weet niet of die spanning tussen hen alleen om dat solo gaat.' grapte Veronica, maar Flynn keek woest.

'Nou,' zei Elena, 'ik weet dat ik goed kan zingen, maar ik weet ook dat er nog heel veel solo's komen en dat ik deze wedstrijd belachelijk vind.'

'Maar begrijp je het dan niet?' vroeg Maryam theathraal.

'Begrijp wat niet?'

'Oh, ik zal het je even uitleggen.' zei Maryam met een nepglimlach en legde bevestigend haar hand op Elena's been. 'Kijk, dit is dus niet zomaar een solo. Degene die dit solo wint mag ermee optreden op onze eerste voorstelling. Diegene wordt dus het gezicht van onze club.'

'Dat had je er niet bijgezegd, Veronica.' zei Elena droog.

'Begint het nu bij jou ook te kriebelen?' vroeg Flynn.

'Alsof jij dat wist.' sneerde Elena. 'Maar nee, waarom zou het gaan kriebelen?'

'Geen kriebels? Perfect! Dan word ik de aanvoerder!' glimlachte Maryam overdreven.

'Maar misschien ook niet!' zei Flynn met een glimlach die minstens net zo nep was.

'Eh, jongens?' zei Brianna opeens. 'Zie dat dan?'

Hun ogen richtten zich op het punt waar Brianna naar wees, waar ze Matt, de enige jongen van het koor, zagen praten met Christian. En Christian stond bekend als een getalenteerd gitaarspeler die meisjes in een bijna hypnotische extase kon doen belanden met zijn liedjes en stem.

'Shit.' zei Nelly. 'Als hij Christian ompraat zijn onze kansen verkeken.'

'Dat is dom! Ze kunnen toch niet een jongen het gezicht van ons clubje maken?' vroeg Flynn hardop.

Maryam staarde het alleen maar met open mond aan.

Terwijl ze naar het tafereel keken, gebeurde er echter iets onverwachts. Christian draaide zich om naar zijn vrienden, zei wat, en opeens pakten ze hun blikjes energydrink.

'Oh. Mijn. God.' sprak Brianna melodramatisch terwijl drie jongens hun energydrink in Matt's nek lieten lopen.

'Jezus!' vloekte Veronica.

Opeens landde er een broodkorst tegen Maryam's hoofd. Ze keek om.

Een groep opgetutte huppelkutjes keek hen smalend aan: 'Hee, zijn jullie niet de leden van dat achterlijke dansclubje wat Tiny haat?'

'Dus onthoud goed, kinders. De leden van het musicalkoor mogen vrijuit beledigd en gepest worden.' zei Tiny Woods. Terwijl haar onderdanige klas knikte, voegde ze toe: 'Ik bedoel, het zijn misselijkmakende paradepaardjes die het geld en de tijd van de school verspillen met hun verwerpelijke gezang!'

'Je hebt helemaal gelijk, mevrouw Woods.' zei een blond meisje wat niet bang was om te zeggen wat ze dacht. 'Ze verpesten alles. Je hoort hun valse gekweel door de hele school.'

'Ik kan het niet beter zeggen dan dat, Bet. Heb je je huiswerk ook af?'

'Natuurlijk.' glimlachte Bet vals. Ha, het musicalkoor was er geweest!

Dus toen Veronica nietsvermoedend naar de bushalte liep, gebeurden dan ook verschrikkelijke dingen.

Een paar jongens stonden haar met een gemene grijns op te wachten. 'Hee, koe.' zei een terwijl ze het hek passeerde. 'Hee stomme kut.' zei een ander.

'Wat een slet, he?'

'Kijk dan naar die sexy heupen. Is het leuk in dat stomme koor van je, Bertha?'

'Of moet je eerst gemolken worden voor je iets kan zeggen.'

'Nee, ze is nog zwanger. Van haar laatste vriendje.'

Veronica liep verder, zich niks aantrekkend van het vreselijke commentaar – maar ze voelde a dat er tranen in haar ogen prikten. Waarom kon ze hier zo slecht tegen?

'Hee, doen jullie even normaal?' hoorde ze opeens iemand zeggen.

Ze draaide zich met een ruk om en zag tot haar verbazing een lange, gespierde jongen, niet onknap, die boos naar haar schoolgenoten keek. 'Moet ik jullie respect voor vrouwen aanleren?'

'Ik heb heus geen respect voor zo'n slet als zij.' zei een van de jongens.

'Oh? Voor wie heb je dan wel respect?'

'Weet ik veel.'

'Want als het dit groepje losers is waarvoor je respect hebt, dan ben je zwakbegaafd.'

De jongens stoven boos op hem af, maar hij mepte er direct één tegen de grond. 'Rot op.' zei hij kwaad tegen de groep, die zich scheldend uit de voeten maakte.

Hij kwam nu op Veronica af. 'Het spijt me dat ze zo naar tegen je deden. Mensen kunnen zo rot doen.'

Veronica negeerde zijn vriendelijke woorden, bestudeerde haar "redder" zorgvuldig, en zei: 'Ken ik jou niet van het uitgaan?'

Hij leek verbaasd door deze vraag. 'Uh, ik geloof het wel.' zei hij en keek de andere kant op.

'Ja, ik ken jou.' zei Veronica lachend. 'We hadden twee weken geleden zo'n lol in Sybs! Wat doe je op het Alessandro College?'

'Nou, om heel eerlijk te zijn moet ik mijn vijfde jaar havo hier doen.'

'Hoe oud ben je dan?' Deze jongen zat nog op school? Nu was het Veronica's beurt om verbaasd te zijn.

'18.' antwoordde haar "redder". 'Wat dacht jij dan?'

'Ik weet niet, 22 ofzo?' lachte Veronica.

'In ieder geval, leuk om je weer te ontmoeten.' De jongen stak zijn mooie hand uit. 'Ik ben Jeremy.'

'Wacht even, Jeremy Boomsma?'

'Ja?'

'Jij voetbalt bij het jeugdelftal van Cambuur!' Veronica klapte bijna in haar handen van plezier.

'Ja, klopt. Sorry, maar ik moet nu echt weer verder.'

'Ja, ja, leuk je te zien. Ik ben trouwens Veronica, ik ben zestien.'

'Okee!' Jeremy zwaaide en liep verder.

Opgevrolijkt door haar ontmoeting duwde Vera de oortjes van haar iPod in haar oren en zette een leuk muziekje op. Zachtjes zong ze mee.

'I'll never be the same, if we ever meet again. Won't let you get awaaaaay..'

En zonder aankondiging hoorde ze een mooie, melodieuze jongensstem meezingen.

'Do you come here much? I swear I've seen you're face before.'

Ze draaide zich alweer om hem aan te kijken. 'Hope you don't see me flash, but I can't help but want you more, more.'

Hij lachtte. 'Baby tell me, what's your story, I ain't shy, don't you worry..'

Vera bloosde. 'I'm flirtin with my eyes, I wanna leave with you tonight..'

De volgende dag zat Reggie klaar in het muzieklokaal. Ongeïntereseerd speelde hij met zijn pen, totdat de pen opeens door het lokaal vloog – oh, de futiliteiten van het dagelijks leven.

Hij was erg chagrijnig. Niet zo lang geleden had hij Alex Bloom nog aan de lijn.

'Je moet minstens vijftien leden hebben.' had de bolknak-rokende dikzak tegen hem gezegd.

'En minstens de helft jongens. Of tenminste zeven jongens. Anders krijg je geen subsidie.'

Hij kon zweren dat hij Tiny's gegniffel op de achtergrond had gehoord.

Waarom had hij zijn musicaldroom ook alweer opgegeven? Waarom was hij ook alweer gymleraar geworden in plaats van zijn droom, musicalster?

Oh ja, - dat.

Hij bande de herinnering uit zijn hoofd terwijl hij keek naar de partituren voor het solostuk dat hij een van zijn clubleden aan zou bieden. Wat een pretentie, wat dacht hij wel? De club had nog niet eens een naam. Hm, Glee, dan maar? Dat was Engels voor vrolijk.

Hij probeerde het op te schrijven met zijn pen, maar er kwam geen inkt uit het ding.

Al snel zag hij dat het inktpatroon eruit geforceerd was. Tiny saboteerde nu ook zijn spullen?

Wie hield hij voor de gek, iedereen had een hekel aan de musicalclub, nee, Glee dus. Niet alleen Tiny.

Zijn Glee-leden hadden binnen moeten komen op dit moment, maar ze kwamen niet. Waar bleven ze?

Hij stond op. Goed dan. Dit was de laatste keer dat hij in dit muzieklokaal voet zet-

'Hoi, Mr. Fly.'

Hij keek op. In de deuropening stonden negen mensen, zelfverzekerd en wel. Nelly, die vooraan stond, vroeg op brutale toon: 'Bent u klaar voor onze jongens?'

'Goed, jongens.' zei Reggie tegen zijn negen leden. 'Wie hebben jullie dan meegebracht? Ik zie niemand.'

'Het was een verrassing, ze staan op de gang.' legde Flynn uit. 'Maar we hebben ze klaar voor u.'

'Okee.' zei Reggie. 'Breng de eerste maar naar binnen.'

Nelly liep naar de deur toe, deed hem open en kwam weer naar binnen met Janis Kueter, de 15-jarige klasgenoot van Brianna en Elena. 'Hee, Janis!' zei Elena ook gelijk lachend toen ze hem zag.

Matt had niemand; Maryam bracht een blozende derdeklasser naar binnen; tenslotte liep Veronica naar de deur. Ze bracht volledig zelfverzekerd Jeremy Boomsma binnen, die een schamel "hoi" zei en Elena's hart een sprongetje deed maken.

'Nu is het mijn beurt.' zei Flynn handenwrijvend. Ze stond op, liep op de deur af, riep iemand en kwam weer naar binnen met.. Gabby Swagger.

'Wat doe jij hier?' riep Maryam gelijk gêneloos uit.

'Flynn legde me uit dat ik Tiny kan pesten als ik hieraan meedoe. En dat het gezellig is.' zei hij.

Hij keek Flynn aan: 'Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik nog iemand heb meegenomen die auditie wil doen. Ze komt eigenlijk van Comenius, maar ze wilde zo graag bij een musicalkoor, dat ze misschien wel naar deze school komt.'

'Uh, okee?' zei Flynn verbaasd.

Een tienermeisje liep naar binnen. Blond haar, ver uit elkaar staande ogen. 'Hoi, ik ben Engel.' zei ze.

Wat een belachelijke naam, dachten Brianna en Elena direct.

Maar Maryam ging op het puntje van haar stoel zitten – de seksuele spanning tussen Engel en Gabby beviel haar niet.

'Wat een interesse voor ons koor!' zei Reggie tevreden, geen aandacht schenkend aan de perplexe uitdrukking op Flynn's gezicht. 'Nog meer? Elena, jij nog iemand?'

'Nee, niemand.' zei ze koud, maar warmde direct op toen Jeremy naast haar kwam zitten.

'Hoi.' zei hij droog. 'Ik ben Jeremy.'

'Elena.' stelde Elena zich voor. 'Woon jij niet in Marrum?'

'Correct.' zei hij meteen. 'Jij bent een vriendin van mijn kroegbuddies!'

Veronica vernauwde haar ogen toen ze zag dat Elena roder dan normaal werd terwijl ze tegen Jeremy praatte. Maar toen ze omlaag keek zag het hangertje dat ze van haar vriendje Tommy had gekregen, en begon zich diep te schamen.

'Nou, jongens!' Reggie klapte in zijn handen. 'En dan bedoel ik ook letterlijk de jongens. Wat gaan jullie zingen, heren? Oh, en dame. Erg leuk je hier te hebben, Engel.'

Die naam is een belediging aan ALLE VOORNAMEN TER WERELD, dacht Flynn gefrustreerd en fantaseerde hoe het zou zijn om Engel te knijpen. Nelly had een soortgelijke fantasie, waarin ze Engel's haar uittrok, maar stiekem vond ze het erg grappig dat Gabby door Engel mee te brengen Flynn's verwachtingen de grond in boorde.

Janis stapte het eerst naar voren. 'Okee, daar ga ik.'

'Girl please excuse me if I'm coming on too strong. But tonight is the night we can really let it go. My girlfriend is outta town and I'm all alone.. Your boyfriend's on vacation and he doesn't have to know.'

Hij wees met zijn vingers theathraal naar alle meisjes terwijl hij het liedje verderzong. Reggie ondertussen verbaasde zich erover hoe erg Janis' vocale capabiliteiten gelijk waren aan die van de zanger van zijn liedje, Enrique Iglesias – gezellig, warm, vermakelijk, maar absoluut niet verfijnd of virtuoos. Nee, ver van dat. Maar vermakelijk genoeg.

'Prima.' zei hij. 'Je zit erbij.'

'Hoihoi.' Vrolijk dansend zwierde Janis terug naar zijn plaats naast Irina, zijn nichtje.

Tot de grote ergenis van maar liefst drie meisjes in Glee, maakten Angel en Gabby zich klaar om een duet te zingen – ze stonden allebei op met dezelfde partituur.

'Jullie doen een duet, jongens?' vroeg Reggie, die de woedende aura's van drie van zijn leerlingen niet opmerkte.

'Je ziet het.' zei Gabby, zich evenmin van kwaad bewust. Ze schraapten hun kelen en zetten de cd speler aan.

'That's how much I love you. That's how much I need you. And I can't stand ya, 'most everything you do, make me wanna smile. Can I not like you for awhile?' begon Angel in een zuivere, mooie sopraanstem.

'But you won't let me. You upset me girl, and then you kissed my lips.' ging Gabby door.

Maryam hief melodramatisch haar handen naar de hemel. Flynn zei bijna hardop: 'Oh for the love of God.'

Nelly zat in een verkrampte houding papier te knippen. En hoewel de drie zich bijna opaten van frustratie, had geen van hen door dat Gabby en Engel mechanisch en gevoelloos hun tekst opratelden – verstoken van de passie die hen jaloers zou moeten hebben gemaakt.

Elena had haar mond halfopen en was compleet stilgevallen. Ze wist niet of ze nu moest reageren door "geschokt" te zijn, of door heel erg hard te gaan lachen. Ze neigde naar het laatste.

Bij de zin "You know exactly how to touch" proestte ze het dan ook uit. Ze kon haar lach niet langer inhouden en verborg haar geschater achter haar ineengevouwen handen.

Jeremy fluisterde zachtjes: 'Zijn ze met elkaar?', waarop Elena heel snel: 'Nee, hij heeft met die blonde!' giechelde. Ze keek rond en zag dat Irina, Desire, Matt, Janis, Brianna en Veronica ook met de hand voor de mond zaten met uitdrukkingen die van "oh mijn god" tot "wat de fuck" varieërden.

'Jongens, jongens.' onderbrak Reggie het stukje. Hij sprak tot de klas. 'Jullie zijn toch bijna volwassen, verdorie. Het is maar een liedje.'

Ik ben waarschijnlijk de enige die doorheeft hoe passieloos ze het zingen, dacht Reggie teleurgesteld.

Het is meer dan een liedje, godverdomme, dacht Maryam toen ze zag hoe Gabby Angel aankeek. Angel, wat een afschuwelijke naam!

De deur van het muzieklokaal vloog opeens open en een kleine gestalte stapte naar binnen.

'WAT IS DIT? Wat denk je nou wel, Flyington!' schreeuwde het blonde dametje, AKA Tiny.

'Wat is er, mevrouw Woods?' zei Reggie, niet onder de indruk.

Tiny wierp één furieuze blik op de stilgevallen en verbaasde klas en wendde zich toen weer tot Reggie.

'Ik probeer les te geven. Dat gaat niet als jij hier je stelletje talentloze idioten liefdesliedjes laat blèren. Hoe denk je dat een tweede klas reageert op "you know exactly how to touch"? Wat hebben jullie hier, een seksuele voorlichting of een musicalkoor? Ach wat, ze zijn allebei even overbodig!'

'Laat me raden.' fluisterde Jeremy naar Elena. 'Zij is geen fan van muziek?'

'En wie ben jij?' Tiny priemde haar dunne vinger richting Jeremy. 'Een van de sportfanaatjes?'

'Ja.' zei Jeremy oprecht.

'En denk je dat Sake het leuk vindt als je er tussenuit knijpt om achterlijke liedjes te zingen?'

'CHRISTINA!' zei Reggie kwaad. 'Nu is het wel genoeg. Je beledigt mij, mijn leerlingen, mijn les en mijn autoriteit als leraar. We zullen wat zachter doen, maar ga alsjeblieft weg!'

Tiny zwaaide vervaarlijk met haar map richting Reggie's gezicht, maar kwam door haar geringe lengte niet verder dan zijn borst. 'Dit is nog lang niet voorbij, Flyington!'

En pissig als ze was trok ze de deur hard achter zich dicht.

'Goed.' besloot Reggie. 'De volgende?'

Elena was echt weg van Jeremy. Na zijn prachtige renditie van I'm Yours kon hij niet meer stuk bij haar.

Ze zag iemand uit vijf havo lopen, en vroeg hem: 'Hee, weet jij of Jeremy nu ook met Sake gymt?'

'Ja, ze zijn aan het trainen.' zei hij. 'Dat doet Reggie best veel. Maar Sake is niet zijn mentor hoor. Ze zitten in zaal 2.'

'Dankje.' zei Elena en liep verder zonder de jongen een blik waardig te gunnen.

Vrolijk stapte ze verder richting de gymzaal. Glee was zo leuk! Een leuke leraar én een leuke medestudent. Deze dag was perfect.

Terwijl ze haar best deed een hele troep eersteklassertjes niet omver te trappen, liep ze verder en kwam uiteindelijk aan bij gymzaal 2. Zonder veel twijfel deed ze de deur van de meisjeskleedkamer open en stapte naar binnen.

Er waren geen meisjes bij deze training, dat was duidelijk, dacht ze.

Maar ze zag niet het paar stiletto's dat onder een van de banken lag.

Een golf van teleurstelling overspoelde Elena toen ze de gymzaal binnenkwam en de twee samenzag:

Jeremy en een ander meisje.

Ze was niet heel lang, met een mooi gezichtje en prachtig krullend haar. Ze was mooi opgemaakt en ze zoende Jeremy, midden in de gymzaal.

'ZIJN JULLIE KLAAR? MOOI!' schreeuwde iemand vanaf de andere kant van de zaal.

Nieuwsgierig keek Elena om het hoekje om te zien wie dat was.

Een lange man met een snor, grijsgekleurd haar en een gezichtshuid vol kraters en gaten.

Pete Bruinboek, qua statistiek de allerbeste coach die Alessandro College ooit had gehad.

'Lily,' zei hij tegen het meisje, 'je hoeft niet bij ALLES wat hij goed doet hem te belonen. Daar worden jongens VERWEND van. De volgende keer hoef je hier niet meer te komen. Sterker nog, als je dat doet, gooi ik je eruit.' Lily stond gehoorzaam op en liep in de richting van de deur.

Holy shit, ze komt hierheen, dacht Elena, en rende weg.

'Dus.' zei Alex Bloom tegen Reggie, die tegenover hem zat. 'Je hebt nu dertien leden. Dat is al beter.'

'Dankje.' zei Reggie onvriendelijk.

'Maar ik vrees dat ik slecht nieuws voor je hebt.' mompelde Bloom in zijn irritante accent.

'Wat nu weer?'

'Wel, met dit projectje, wat ik na een domme hoeveelheid druk van Jack aangenomen heb, kost evenveel geld als Christina Woods' poëzie-kampioenschap en Pete Bruinboek's professionele coaching. Bij elkaar.'

Hij pakte een pen. 'Om jou culturele initiatiefje in stand te houden, zal ik een van hen moeten schrappen.'

Hij keek Reggie verveeld aan. 'Maar ik schrap jou.'

'Wat? Waarom wilt u Glee schrappen?'

'Glee? Klinkt als een soort lijm. Vreemd. Maar begrijp goed, Reginald, ik zal blij zijn je terug te hebben als fulltime gymleraar.'

Reggie beet bijna op zijn nagels van irritatie. 'Ik WIL niet terugkeren als fulltime gymleraar. Ik wil de Glee-coach zijn.'

'Wil, wil, wil. We willen allemaal wel dingen die we niet kunnen krijgen. Ik wil al jaren zo'n mooie ingebouwde barbeknoei voor in de tuin, en-'

'U begrijpt het niet.' Reggie stond op. 'Dit project kan zoveel betekenen voor de kinderen. We kunnen hun zelfvertrouwen ermee opkrikken.'

Bloom pakte zijn leesbril en greep een lijst van de tafel. 'Ja, want deze kinderen hebben dat wel nodig. Jeremy Boomsma, professioneel voetballer. Elena Akusch, haar wel eens zien huilen op school? Veronica Weid, altijd omringd door vriendinnen. Cornelia Gal, de vrolijkheid zelve. En zo kan ik eindeloos doorgaan.'

Reggie zette zijn handen op de tafel en keek Bloom recht aan. 'Dat is de buitenkant. Als je ze van binnen bekijkt, dan is Elena een onzeker meisje wat bang voor relaties is, Veronica een labiele student die van VWO naar HAVO zakte en niet tegen pesten kan. Nelly Gal woont in een klein huis met haar moeder, weduwe van haar vader, en haar vijf autistische broers en zussen. Geloof me, meneer Bloom, de kinderen hebben dit hard nodig.'

'Als kinderen het moeilijk hebben, hebben we ook zoiets als een vertrouwenspersoon hier op school.'

Reggie liet zich vallen in zijn stoel. 'Kom nou, mr Bloom. Wat doet u liever? Tegen een vertrouwenspersoon praten, of zingen en alles vergeten? Wat is belangrijker, Tiny die een paar gemartelde leerlingen naar een gedichtenfestival stuurt of leerlingen die de tijd van hun leven hebben en gezellig zingen?'

Bloom zwichtte. 'Vooruit dan, ik geef je één kans. Laat je leerlingen optreden op de Talentenavond in Januari. Als ze een succes zijn, krijg je permanente subsidie. Maar als je faalt, geef ik Tiny haar poëziewedstrijd terug.'

Reggie was nu om twee dingen blij: het voorbestaan van Glee en het schrappen van Tiny's idiote poëzievertoning. 'Hartelijk bedankt, meneer Bloom. Die kans nemen we. Reken maar op ons.' zei hij zelfverzekerd.

'Oh, en Reggie, een ding.' zei Bloom terwijl hij zijn bril weer afzette.

'Wat is er?' vroeg Reggie.

'Tiny zal het absoluut niet leuk vinden dat ik haar wedstrijd schrap. Zet je schrap, haha.'

Maar die opmerking deed Reggie's bloed stollen..

En even de liedjes van deze aflevering in volgorde van verschijning:

"Het Vliegerlied" van Café The Block

"Nobody's Wife" van Anouk

"Because of You" van Kelly Clarkson

"Airplanes" van B.o.B.

"Run This Town" van Jay-Z

"If We Ever Meet Again" van Timbaland

"I Like It" van Enrique Iglesias

"Hate That I Love You" van Rihanna

Tune in next time!

Uitspraak van de naampjes:

Reggie Flaai.

Ee-lee-naa Aa-koesj.

Flin Wehst.

Virooniekaa Wijd.

Marjam Maund.

Diesair Dèla-west

Jaanis Kuuter

Tainy Woeds.

Djeremy Boomsmaa.