Disclaimer: Nee Harry potter en alle personages die daar bij horen zijn niet van ons, en dat weten we. We willen Rowling er erg voor bedanken dat ze deze magische wereld bedacht heeft en wij daar nu een verhaal op kunnen baseren. Dus BEDANKT!

Kleine Note: Wij schrijven met zijn tweeën aan dit verhaal en we doen de hoofdstukken zeg maar omstebeurt. Het is onze eerste fanfictie en we hopen dat jullie het leuk vinden. Het begint met een soort van inleiding dinges, het is erg kort en je kunt het niet echt een hoofdstuk noemen. Veel plezier met lezen. R&R We would say.

Inleidinggeval hoofdstuk iets,

Ze liep door de gangen van Zweinstein, nergens van opkijkend. Diep in gedachten verzonken, was ze op weg naar de bibliotheek. Ze moest nog wat informatie voor haar opstel over het gebruik en de werking van Helleborus siroop in een aantal toverdranken opzoeken. De gangen waarin ze liep waren betrekkelijk leeg, haast iedereen zat nu in zijn of haar klaslokaal lessen te volgen. Ze wist dat, maar toch had ze het nare gevoel dat iets of iemand haar bekeek, of zelfs volgde. En dan bedoelde ze niet de schilderijen.Een ritselend van een mantel klonk achter haar. Verschokken keek ze om. Niets

'Wie is daar?'

Geen antwoord.

Ze vroeg zich af waarom ze zich dingen verbeeldde. Terwijl ze haar hoofd lachend schudde liep ze verder.
Plotseling voelde ze een hand die haar schouder vastpakte. Weer al draaide zich om, om nu in het gezicht van haar minst favoriete jongen te kijken in plaats van in een lege gang.

'Jij! Blijf van me af.'

Woedend sloeg ze zijn hand weg.

'Wat doe je hier? En wat moet je?'

'Rustig maar Wezeltje, ik moest hier heel toevallig langs en helaas liep jij in de weg, mijn uitzicht te blokkeren.'

'Wat bedoel je in godsnaam? De gang is breed genoeg om gewoon langs me te kunnen lopen en je hoeft me niet aan te raken, Malfidus.'

'Nou, denk niet dat ik ervan genoot ofzo, iemand zoals ik die zo iemand als jij aanraakt, maar je moet iets voor me doen.'

'Dacht je dat?'

'Ja, ik kwam er net namelijk achter dat ik nog een opstel voor Geschiedenis van de Toverkunst moest schrijven en laat het nu net zo zijn dat jij dat gaat doen.'

'WAT! Je dacht toch niet serieus dat ik dat ging doen?'

Ginny keek boos en tegelijkertijd verbaast naar Malfidus. Dat hij het lef had doodleuk te zeggen dat zij zijn huiswerk ging maken. Ze dacht het even niet.

'Jawel'

Wat een arrogant joch. Hij dacht het serieus. Erg veel hersens heeft hij dan in ieder geval niet. Dat zij, Ginny Wemel, ooit iets voor een Malfidus ging doen, was iets dat nooit zal gebeuren.

'Het spijt me heel erg om dit je mede te delen, maar ik haat jou, ik veracht jou en ik ga voor jou helemaal niets doen en rot nu op'

'Ahhh, wordt klein Wezeltje boos, en toch ga je het doen'

'Nee!'

'Helaas wel, als je niet wilt dat je de komende tijd je spullen door het hele kasteel kan gaan zoeken en last van mij wilt hebben'

Ginny schrok, maar ze liet zich niet kennen, hij kon haar niets maken, toch?

'Ik doe het niet, ik zal nooit iets voor jou doen'

Met een resoluut gebaar sloeg ze haar armen over elkaar en keek ongeduldig langs Draco heen.

'Dan moet je het zelf maar weten, Wezel!', siste Draco boos en hij liep weg.

Ginny was blij en opgelucht dat ze van hem af was. Malfidus was gewoon ene verwent, arrogant en irritant stuk vreten, dat haar de laatste tijd steeds vaker moest hebben. Kon hij haar niet gewoon met rust laten?